🔺در این چندسالی که در شبهای قدر توفیق شب‌زنده‌داری خانوادگی به جای استماع منابر بی‌محتوای حوزوی را یافتم، در جستجوی تلویزیون به دنبال یک صدای خوش دعا، هربار چند دقیقه‌ای از منویات واعظان تکراری این مراسمات، رفیعی و انصاریان و علم‌الهدی به گوشم خورده که طبق معمول تماماً در انذار جوانان درباره حجاب و شهوت و مسائل جنسی است و دعوت مکرر زنان به توبه از بدحجابی و مردان به مقاومت در برابر وسوسه‌های زنانه. همین چندصباح پیش بود که دقیقاً در هفته‌ی وقوع فاجعه سراوان، چندین امام جمعه در مشهد و اصفهان و غیره با شدت و غیظ وااسلاما سر دادند که دوچرخه سواری زنان عرش الهی را به لرزه درآورده است!
🔺این فروکاست مکرر گناه از قساوت و جنایت و تبعیض به فسق زنانه و فربگی بحث حجاب در گفتار فرهنگی و سیاسی «اسلام دولتی» بحثی بسیار آشنا برای همگان است اما ریشه های آن کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. کتاب «زنان، قدرت و مقاومت در ایران پس از انقلاب» و بویژه دو فصل اول آن در تبارشناسی مسأله جنسی در دیدگاه نواب صفوی و شهید مطهری از معدود آثاری است که گامی بزرگ در جهت پر کردن این خلأ پژوهشی برداشته است.

در همینباره:
قساوت مردانه و فسق زنانه

چوب زدن بر نعش مرده انتخابات
درباره دعوای زرگری دیپلمات-پاسدار در مصاحبه اخیر ظریف

🔴خلاصه گفتگوی طنازانه سعید لیلاز با محمدجواد ظریف در یک جمله این بود که «پس از برجام، میدان (نظامی) بر دیپلماسی غالب شد و عدم مشارکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ این وضع را تمدید می‌کند». در سالوسی و تزویر تیم حسن روحانی و اصلاح‌طلبان دست‌راستی همین بس که هربار دم انتخابات با دو قطبی‌های جالب سرهنگ/حقوقدان؛ دولت با تفنگ/دولت بی‌تفنگ و حالا اینبار دیپلمات/پاسدار ناگهان سیاسی می‌شوند و بعد از داغ کردن تنور انتخابات، بلافاصله پس از پیروزی چنان در رأس نظام ذوب می‌شوند و دوغ ودوشاب را عامدانه در هم مخلوط می‌کنند که مثلاً در فاجعه آبان ۹۸ یا سقوط هواپیمای اوکراینی اصلاً نشود فرق اصلاح‌طلب و اصولگرا و دیپلمات و پاسدار را تشخیص داد. در همین روایت مزورانه جواد ظریف از شکست برجام هم به نحو آشکاری همه مراقبند که دامنه بحث به جاهای دیگر کشیده نشود: الحمدلله مقام معظم رهبری و رییس جمهور روحانی (اشبه‌الناس به مرحوم هاشمی) و دکتر ولایتی و برادران لاریجانی و ناطق نوری و سردار قالیباف و دکتر صالحی و جان کری و بشار اسد و سیدحسن نصرالله همه بیرون گود افتضاح بوجود آمده پس از برجامند و همه البته متفق‌القول در علم و درایت محمد جواد ظریف، پس سؤال می‌شود که مشکل کجاست؟

🔸 اولاً یک اسم موهوم به نام دلواپسان که شرط می‌بندم محمدجواد ظریف و ایادی اصلاح‌طلبان یکبار هم یک نفر از این گروه جوانان مستقل و خالص و خوش‌فکر و با اراده که آنزمان ضداصلاح‌طلب و ضداصولگرا در نقد برجام فعالیت می‌کردند را دیده باشد که هم از ولایی می‌خوردند و هم از دولتی هم از پاسدار هم از دیپلمات و بعد از آن هم دقیقاً بخاطر اینکه در «تصویب بیست دقیقه‌ای برجام» با واقعیت سرد و لخت و کریه قدرت در کشور مواجه شدند فهمیدند که «چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید» و هریک به راهی رفتند.
🔸ثانیاً احمدی‌نژاد که به قول خودش اولین مدافع مذاکره با امریکا در سال ۸۵ بوده و تنها جرمش اینکه همه این تیم روحانی-لاریجانی-ظریف-صالحی-جلیلی را فاقد صلاحیت دانسته و حضرات برای اینکه این جریان سوم را به رسمیت نشناسند خرزوخانی از او ساخته‌اند که هرجا لازم باشد ولایی، هرجا لازم باشد ضد ولایت فقیه، هرجا لازم باشد طرفدار مذاکره، هرجا لازم باشد دشمن اصلی مذاکره و خلاصه خدای رخنه‌پوش گافهای روایت الیگارشی اصلاح‌طلب-اصولگرا.
🔸ثالثاً قاسم سلیمانی که خب چون از دنیا رفته تنها اسمی است که می‌شود بدون مخاطره به زبان آورد آن هم با این قید که «ایشان مهمترین همکار من در دوره های مختلف مذاکره با امریکا بوده‌اند» و حالا لابد خودسر مجری اراده روسیه در جهت به هم خوردن برجام شده؛ انگار نه انگار که حضرات دو جناح در تقرب به بلوک شرق هم علاوه بر بلوک غرب رقابتی همیشگی دارند.
🔸و رابعاً عربستان سعودی که گویی دشمنی ذاتی و ازلی و ابدی با ایرانیان دارند و انگار نه انگار که یک جنگ بزرگ سوریه در این مدت اتفاق افتاده و جالب اینکه دیپلمات اعظم ما درباره سوریه می‌گوید «من درباره جنگ سوریه هیچ چیز نمی‌دانم!» و «درباره سیاست حفظ بشار اسد نظری ندارم چون مربوط به قبل از من بود!»


♦️به هرحال تصور می‌کنم میزان سالوسی و تزویر در میدان سیاست دهه نود ایران در کنار آگاهی عمومی ناشی از شبکه های اجتماعی نیم‌بند به حدی رسیده که پوچی روایتهای رسمی -آن هم از نهایتاً ۲۰ درصد از روبنای سازوکارهایی که سیاستهای کشور را می‌سازد-، را متوجه شده، خود دلمشغول بدست آوردن یک روایت «مردمی» از واقعیت سیاسی پسا۸۸ ایران باشند. روایتی در حال تکامل، که مشخص است که در آن ما نه با نزاع سرهنگ vsحقوقدان، دولت باتفنگvsدولت بی تفنگ، پاسدارvsدیپلمات، بلکه با منازعه قدرت میان یک گروه سرهنگ-حقوقدان، دولتی-نظامی، پاسدار-دیپلمات با گروه دیگری سرهنگ-حقوقدان، دولتی-نظامی، پاسدار-دیپلمات مواجهیم. در واقع همانطور که در یادداشت «پیروزی دیپلمات ها بر پاسدارها» به بهانه انتقام سخت پوشالی و شلیک به عین الاسد تخلیله شده نوشتم، نه به معنای اصیل آن پاسداری وجود دارد که جلوی مردم حرکت کند و نه پشت آنها مخفی شود، و نه همانطور که ظریف می‌گوید نفوذ نیروهای امنیتی در دستگاه دیپلماسی کشور درکی از قدرت نرم فراامنیتی باقی گذاشته و اصلاً اعتباری فراتر از اسلحه و کالاهای اساسی مردم نیست که دیپلمات بخواهد به پشتوانه آن سر میز مذاکره بنشیند.این شرایط شبه جنگ یا «نه جنگ، نه صلح» گرگ و میشی است که هم پاسداران صادق و هم دیپلماتهای صادق در آن خانه‌نشین هستند...


در همین رابطه:
چرا هردو جناح با استعفای دولت مخالفند؟
سایه جنگ: بازی فریب دولت با جنگ و صلح
تفسیر نامه محسن رنانی به رهبری

🔺صوت ارائه مقاله «یک قرن دولت پدرسالار در ایران؛ ریشه‌های گفتمانی و ضرورت چرخش زنانه در چرخش قرن»/ محمدحسین بادامچی/ پنل سیاست داخلی همایش سوم دولت‌پژوهی با موضوع «چه باید کرد؛ راهبردهایی برای فردای ایران»/ هشت اردیبهشت ۱۴۰۰

🔺فایل PDF پاورپوینت ارائه مقاله «یک قرن دولت پدرسالار در ایران؛ ریشه‌های گفتمانی و ضرورت چرخش زنانه در چرخش قرن»/ صوت در پست قبلی

🔺 درباره تشابه اصولگرایی با حزب رستاخیز و تداوم ایده شرق‌گرایانه و غرب‌ستیزانه «تمدن اسلامی-ایرانی» از داخل حکومت پهلوی به جمهوری اسلامی به واسطه افرادی مثل حداد عادل، داوری اردکانی، ولایتی، جواد طباطبایی و به طور کلی حلقه نصر-فردید-کربن که در چهاردهه اخیر بر ستاد انقلاب فرهنگی و مهمترین کرسیهای سیاستگذاری فرهنگی و آموزشی تکیه داشته‌اند، مطالب متعددی در این کانال منتشر شده است، از جمله مقاله «امر قدسی به مثابه آنتی‌تز امر سیاسی» که اخیرا به چاپ رسید. +

🔺در همین راستا این مقاله دکتر علی میرسپاسی، استاد دانشگاه نیویورک و مهدی فرجی با عنوان «ماهنامه بنیاد و سیاست‌زدایی از غربزدگی» که فصل دوم کتاب «انقلاب آرام ایران» (2019) است، بخوبی نشان می‌دهد که گفتمان غربزدگی جلال آل‌احمد که گفتاری سیاسی در نقد نوسازی آمرانه پهلوی بود چگونه توسط خود شاه برای سرکوب رویکردهای اومانیستی، آزایخواهانه، عدالتخواهانه و دموکراتیک انقلابیون مصادره شد. چرخشی بزرگ در گفتمان روشنفکری ایران از چپ به راست که در دولت برآمده از انقلاب پیروز به شدت نفوذ کرد و در ائتلاف با روحانیون استحاله گفتمان انقلاب را از همان روزهای اول پیروزی کلید زد.

مرکز پژوهشی لقمان برگزار می کند:

حاکمیت و بحران اعتماد از دیدگاه علوم انسانی

پنجشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۰
ساعت ۲۲:۰۰

#کلاب هاوس


@seyedjavadmiri

💠 آینده انقلاب، بیم‌ها و امیدها 💠

✅ نشست اول گفتگوهای صمیمی خانواده حوزه شریف پیرامون انتخابات و راه آینده

💠 گفتگوی آزاد به همراه ارائه‌هایی کوتاه از:
🔹دکتر محمدحسین بادامچی
🔸حجت‌الاسلام مجتبی عرب
🔹دکتر محمدحسن نیلی
🔸حجت‌الاسلام حمزه وطن فدا

⏱ زمان: جمعه ۱۷ اردیبهشت، ساعت ۲۲
📲 مکان: شبستان مجازی مسجد دانشگاه شریف به آدرس
https://vclass.ecourse.sharif.edu/ch/shabestan

◀️ اطلاعات بیشتر در:
@HDSUT

🔺صوت ارائه محمدحسین بادامچی در نشست حاکمیت و بحران اعتماد از دیدگاه علوم انسانی با موضوع «جامعه‌شناسی نفاق بعنوان جامعه‌شناسی بومی ایران، و کاربست آن در تحلیل ترس زیربنایی به جای اعتماد روبنایی»/ ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۰

🔺ارائه محمدحسین بادامچی در نشست آینده انقلاب، بیم‌ها و امیدها با عنوان «انقلاب ما در عمل یک انقلاب فرهنگی بود نه یک انقلاب سیاسی»/ حوزه دانشجویی دانشگاه شریف/ ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۰

ارتجاع برنامه‌ریزی توسعه در ایران و استثنای احمدی‌نژاد

🔴 بعد از قریب ده سال مطالعه و درگیری در حوزه مطالعات توسعه، به این نتیجه رسیده‌ام که ذهنیت برنامه‌ریزی و سیاستگذاری در ایران در دهه ۱۹۶۰ میلادی متوقف مانده است: پارادایم برنامه‌ریزی تکنوکراتیک-بورکراتیک دولتی. به لحاظ فلسفه سیاسی، جامعه شناسی و اقتصاد سیاسی، توسعه در این پارادایم یک ساختار پدرسالارانه و حامی‌پرورانه (patron-clientelism) آمرانه، محافظه‌کارانه، تمرکزگرایانه، آریستوکراتیک، رانتیر، ضد اجتماعی، ضد سیاسی، ضد تولید و نوآوری، و در یک کلام ضدتوسعه‌ایست. در این پارادایم فرقی نمی‌کند برنامه‌ریزان و اربابان مثل محمدرضاشاه جهتگیری کورپوراتیستی-فاشیستی داشته باشند، یا مثل مرحوم هاشمی رفسنجانی جهتگیری سرمایه‌دارانه-خرده‌بورژوایی یا مثل میرحسین موسوی جهتگیری سوسیالیستی-دولت رفاهی یا مثل وضعیت سپاهی-روحانی کنونی جهتگیری امنیتی-نولیبرال؛ چون همگی توسعه را به مثابه استثمار سیستماتیک و پدرسالارانه جامعه و منابع عمومی توسط دولت درک می‌کنند و صفات گفته شده تنها طبقه غارتگری را متمایز می‌کند که در ادوار مختلف فراسوی جامعه انحصار حقوقی، سیاسی، اقتصادی و رسانه‌ای را در اختیار می‌گیرد و به سرکوب باقی الیگارش‌ها و توده ملت می‌پردازد.

🔴 بنابراین ناگفته پیداست که منازعات ایدئولوژیک در ایران یکصدسال اخیر که با تعابیر مختلف سوسیالیسم و لیبرالیسم و اسلامیسم و ناسیونالیسم و چپ و راست و اسلامی و سکولار و شرقی و غربی دائماً تکرار می‌شود، در فقدان حوزه عمومی همگی با یک از جاکندگی ساختاری از زیربنا به روبنا، تماماً مجادلاتی پوچ در صیانت از منافع طبقه مسلطی هستند که در ادوار مختلف با تسلط بر رسانه ها به بسیج فرهنگی طبقات ذی نفع و هم‌کاسه با خود می‌پردازند. از همینجاست که میدان رسانه و فرهنگ و آموزش در ایران به اهرم اصلی کنترل اجتماعی و ایجاد انقیاد ملی مبدل می‌شود.

🔴همین مسأله عیناً درباره گفتارهای تکنوکراتیک مدعی علمی، تخصصی و کارشناسانه بودن وجود دارد و تمامی آنچه در ادوار مختلف با ژستی علمی و بی‌طرفانه توسط تکنوکراتها بیان می‌شود، چه ابتهاج و امیرعباس هویدا و حسنعلی منصور و جمشید آموزگار باشند، چه نیلی و مشایخی و جهانگیری و عارف و نوبخت، چه محسن رنانی و محمد فاضلی و علی ربیعی، و چه اخیراً پاسدار-تکنوکراتهای نهادهایی مثل معاونت علمی و دفتر همکاریها و دبیرخانه مجمع تشخیص و اندیشکده‌ها و مؤسسات جوانان مؤمن حزب‌اللهی؛ تماماً ترکیبی گفتمانی از ایدئولوژی و تکنیک حفظ و بسط قدرت طبقه مسلط و استثمارکننده است. امر اجتماعی و امر سیاسی و مسائل و مشکلات روزافزون مردم و کیفیت حیات مدنی ما هیچ اهمیت و مدخلیتی در اینها ندارد، مگر آنکه تأثیری در معادلات رقابت قدرت میان باندهای مختلف تیولداران پدرسالار داشته باشد.

♦️در چنین زمینه‌ایست که مباحث مدیریت ایرانی محمود احمدی‌نژاد به عنوان تنها استثنا در برنامه‌ریزی معاصر ایرانی مطرح می‌شود که مستقیماً اصلاح بنیادین این ساخت معیوب و مخرب میراث پهلوی و حفاظت شده به آب مقدس اسلام‌گرایان و فقهای اصولگرا و اصلاح‌طلب را هدف گرفته است. بر خلاف تصور چپهای عقب‌مانده‌ای که در مناسبات دوران جنگ سرد باقی مانده‌اند، در کشورهای جهان سومی مثل ایران، نه بازار و سرمایه‌داری، بلکه نهاد دولت است که استثمار سیستماتیک را برعهده دارد، همانطور که در بی‌اطلاعی این جماعت، مارکس در بحث از استبداد آسیایی و وبر در بحث از پاتریمونیالیسم هم همین نظر را مطرح کرده‌اند. توسعه و پیشرفت ایران در سیاهچاله دولت پدرسالاری که چنگالهایش را تا درون خانه های جامعه فرو برده، اسیر مانده است و فراسوی همه لفاظیهای روشنفکرانه، تنها برگرداندن واقعی قدرت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی از دولت به سمت جامعه است که می‌تواند آینده ایران را از این سیاهچاله تاریخی برهاند.

انتخاباتی برای عبرت نسل ما


🔴 محمود احمدی‌نژاد و مصطفی تاجزاده، دو مرد سفیدپوست فارس‌زبان شیعه اثناعشری طبقه متوسطی متشرع با همسران چادری، با چهل سال سابقه اجرایی در رده های بالا در جمهوری اسلامی، هر دو نه تنها وابسته حزب جمهوری اسلامی، بلکه نزدیکتر به جناح راست محافظه‌کار و میانه‌رو حزب که دیروز و پریروز در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ ثبت نام کردند و برای ثبت در تاریخ دو نطق بسیار مهم در وزارت کشور ایراد کردند و طبعاً بی‌درنگ هم رد صلاحیت خواهند شد، هردو متولد ۱۳۳۶ هستند. هردو چهار سال بعد از کودتای ۲۸ مرداد به دنیا آمده‌اند اما در برابر نسل متولدین دوران رضاشاه همچنان حرفی برای گفتن ندارند.

🔴 من متولد ۱۳۶۶ هستم، سه فرزند دهه نودی دارم و پدرم که تقریباً هم سن و سال تاجزاده و احمدی‌نژاد است صاحب چندین نوه است. با اینکه وارد قرن پانزدهم شمسی شده‌ایم نه تنها صحنه رقابت برای مشارکت در قدرت و حق تعیین سرنوشت سیاسی در ایران در همان چهاردهه اول قرن چهاردهم شمسی متوقف مانده است بلکه حتی پدربزرگهای متولد دهه سی و چهل که میانگین، بازنشستگانی شصت ساله‌اند، هربار بیش از پیش صحنه را به نسل پدران خود می‌بازند!

♦ اینک که ما دهه شصتی و هفتادی و هشتادی‌ها برای چندمین بار محکومیم به تماشای نمایش بیمزه‌ی رقابت ورشکستگان دست‌چندمی چون لاریجانی‌ و رییسی و قالیباف و جلیلی و محمد و و ضرغامی و جهانگیری و امثالهم، بیشتر از هرچیز و فراتر از اخبار و اختلافات مبتذل سیاسی، فرصتی مبسوط برای فکر کردن به این مسأله داریم که وقتی آن دسته از پدران وفادار دهه سی‌ای ما که اندکی و فقط اندکی سخنی «دیگر» داشته‌اند به چنین وضع تراژیکی دچارند و از میان پسران نسل «اجداد»، بی‌مایه‎‌ترینها و بی‌جنم‌ترین‌ها و چاکرترینهایشان برکشیده شدند ، ما در این صحنه چه کاره‌ایم و با بی‌مایه‎‌ترینها و بی‌جنم‌ترین‌ها و چاکرترین آقازاده‌های همین بی‌مایه‎‌ترینها و بی‌جنم‌ترین‌ها و چاکرترین فرزندان نسل اول «مؤسسان نظام» چه خواهیم کرد...؟

🔸 *درخواست جمعی از نیروهای عدالتخواه از شورای نگهبان برای تایید صلاحیت نامزدهای همه سلایق سیاسی* 🔸

بسمه تعالی

اعضای محترم شورای نگهبان قانون اساسی

با سلام

▪️با پایان یافتن مهلت قانونی ثبت‌نام نامزدهای سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، شاهد حضور طیف گسترده و متنوعی از نیروهای سیاسی هستیم که داوطلب تصدی صندلی اول قدرت اجرایی در کشور هستند.

▪️تنوع موجود در ثبت‌نام‌کنندگان، اولا امکان بیان این ادعا را فراهم می‌کند که اغلب طیف‌ها و سلایق سیاسی کشور، اکنون نامزدی در بین داوطلبان دارند؛ و ثانیا، حاکی از این نگاه امیدوارانه است که نمایندگان سلایق مختلف، همچنان اصلاح و تغییر را از بسترهای قانونی و درونی نظام جمهوری اسلامی امکان‌پذیر می‌بینند.

▪️در چنین بستری و همزمان با برخی زمزمه‌ها و تلاش‌های داخلی و خارجی برای دلسرد کردن مردم از حضور در پای صندوق‌های رای و البته بحران اعتماد عمومی و پیشگیری از وقوع آنچه در انتخابات مجلس گذشته رخ داد، امضاءکنندگان این بیانیه از اعضای محترم شورای نگهبان درخواست دارند که امکانی فراهم شود تا نمایندگان سلایق مختلف سیاسی که نگاه و کنش آنها مطالبات بخشی از جامعه را نمایندگی می‌کند، بدون استثنا و به شکل آزاد بتوانند خود و ایده‌های متنوع برای ادارۀ کشور را به پیشگاه ملت عرضه کنند و مورد محک آحاد جامعه قرار گیرند.

▪️برای نیل به این مهم، لازمست تمام نامزدهای طیف‌های مختلف که برخوردار از تجربه سیاسی و اجرایی بوده و فاقد محکومیت قضایی در حوزه مفاسد اقتصادی هستند تایید صلاحیت شوند تا امکان رقابت عادلانه در یک مشارکت بالا و فضای پرنشاط سیاسی فراهم شود.

▪️ما معتقدیم جامعه ایران پس از چهار دهه از پیروزی انقلاب و با از سر گذراندن تجربیات مختلف، به آن حد از بلوغ رسیده است که بتوانند صلاح خویش را تشخیص و سره را از ناسره تفکیک دهد. همچنین معتقدیم در شرایط کنونی آزادی سیاسی، اعتماد به جامعه و بالا بردن عاملیت مردم، مقوم عدالت اجتماعی، امنیت ملی و تنها راه عبور از تنگناهای کنونی کشور است.

▪️در دستور قرار گرفتن این رویکرد مبارک، هر گونه شائبه دربارۀ دخالت شورای نگهبان، مهندسی انتخابات و محدود کردن دایرۀ انتخاب آزادانه را منتفی کرده و آن شورای محترم را در جایگاه واقعی خود، یعنی حراست از میثاق ملی و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می‌نشاند.

با احترام
جمعی از فعالین عدالتخواه
یکشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰

🖇️امضاءکنندگان:
امیر تفرشی - سلمان کدیور - وحید اشتری - میلاد گودرزی - مهدی صدرالساداتی - محمد حسین بادامچی - میلاد دخانچی - یاسر عرب

🔸جمعی از نیروهای عدالتخواه طی نامه‌ای به شورای نگهبان خواستار تایید صلاحیت نامزدهای همه سلایق سیاسی شده‌اند.

👈متن کامل این نامه و اسامی امضا‌کنندگان آن‌را می‌توانید از اینجا ببینید.

👈برای امضاء این نامه به @maktubadmin پیام دهید.

@maktubaat

🔹الهیات صغارت، دولت پدر سالار و #حق_تعیین_سرنوشت

🔈صوت گفتگوی مدرسه آزادفکری با دکتر محمد حسین بادامچی، جامعه شناس و فعال سیاسی

🔻ما به اشتباه درباره قانون اساسی بحث می‌کنیم. فرض قانون اساسی این است که میثاقی بین انسان‌های آزاد و برابر است، در حالی که چنین چیزی الان وجود ندارد.

🔻در جامعه ای که هنوز به بلوغ نرسیده باشد، دموکراسی منجر به فاشیسم می‌شود. شاید یک پدر کنار گذاشته شود اما احساس یتیم بودن منجر به شکل گیری قیّمی مقتدرتر از قبلی می‌شود.

🔻درباره معضل شهروندی و حق تعیین سرنوشت، تنها تجربه مقاومت زنانه از زیستن در نظام ولایت-صغارت است که می تواند نقطه عزیمتی برای حرکت به سمت بلوغ و نقد و تغییر در این ساختار باشد

🆔 @AzadFekriSchool

گفتگوی مجازی :
🔴 عدالت‌ چیست؟ عدالت‌خواه کیست؟

👋 در کلاب استودیو مبارزه
https://www.joinclubhouse.com/club/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%AF%DB%8C%D9%88-%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87

امروز دوشنبه ۲۷ اردیبهشت ساعت ۲۰:۳۰ تا ۲۲:۳۰
🔖 شما هم دعوتید
➖➖➖➖➖➖
راهی جز مبارزه نمانده است ✊
🆔 @mobareze_ir

🔺روزگاری که ولیّ دم خود قاتل سریالی فرزندان خویش است و می‌گوید «عذاب وجدان ندارم چون کسانی که کشتم فساد اخلاقی بالایی داشتند!»
این «پیش‌پاافتادگی قساوت» (به تعبیر هانا آرنت banality of evil) محصول چیست؟

در همین رابطه:
🔗پیش‌پاافتادگی قساوت و دینداری ما
🔗قساوت مردانه و فسق زنانه
🔗طغیان وحشیانه پدرسالاری مغلوب شده
🔗از جوکر به بیجه: آغاز باشکوه قرن
🔗رومینا، جامعه حبابی و حباب‌های آبرویی که روزی بالاخره خواهد ترکید

چهار خرداد ۱۴۰۰ را بخاطر بسپارید

🔴تصمیم امروز شورای نگهبان نه تنها درخواب‌ماندگان سیاسی بلکه بدبین‌ترین ناظران صحنه را هم علی‌رغم همه آمادگی‌های ذهنی و روانی شوکه کرد. به عقیده من آنچه امروز اتفاق افتاد، به لحاظ اهمیت سیاسی و تاریخی تنها با تصمیم شبانه افزایش قیمت بنزین در آبان ۹۸ و حمایت یک روز بعد رهبری از آن قابل مقایسه است. همچون آبان و دی ۹۸ تحلیل آنچه امروز اتفاق افتاد بر پایه ادوات تحلیل متعلق به دوران پیشاآبان ۹۸، یعنی نمودار زوال امر سیاسی و جمهوریت و آزادی و عدالت و چپ‌زدایی از ۸۸ تا ۹۸ ساده‌لوحانه است. ما پس از فوت مرحوم هاشمی رفسنجانی و بویژه پس از آبان ۹۸ وارد مرحله جدیدی از حیات جمهوری دوم شده‌ایم که تعارف و تشریفات کنار گذاشته شده و مستقیما، با اقتدار و باشتاب به سوی هدفی اعلام نشده در حرکتیم. در این برهه، آنها که اندک شرافتی برایشان باقی مانده اما آمادگی این وضع جدید را در سالهای اخیر در خود بوجود نیاوردند زیر پا له خواهند شد و آگاهان، در سالهای سختی که پیش رو داریم، مسئولیتی دشوار و خطیر بر عهده دارند...

○ عنوان اثر: making social science matter
○ نویسنده: بنت فلوبیر
○ عنوان اثر به فارسی: احیای علوم اجتماعی با عقل عملی
○ مترجم اثر: محمدحسین بادامچی/ امیرحسین بازوبندی
○ ناشر: سوره
○ وضعیت: میانه ترجمه.

@preparing

📣 سیاست‌گذاری در ایران گلنگی و کوتاه‌مدت است

♨️ گفت‌وگوی جامعه اندیشکده‌ها با دکتر محمدحسین بادامچی، مدیر اندیشکده راهبردی مهاجر، پیرامون مسئله زنان و ضرورت چرخش در حکمرانی ایران

🔶 دکتر محمدحسین بادامچی، محقق و ارائه‌دهنده پژوهش «کرونا؛ بازگشت به خانه و الگوی نوظهور زنان خانه‌دار مجازی» در پنل فرهنگ و آموزش مرحله دوم جایزه ملی سیاستگذاری، درباره روند شکل‌گیری این پروژه و رویکرد زیربنایی اندیشکده مهاجر به مسائل کشور می‌گوید.

🔷 از نظر بادامچی عدم اتکای توصیه‌های راهبردی بر تحلیل و بررسی لایه‌های زیرین مسائل و پدیده‌های اجتماعی، منجر به شکل‌گیری روال معیوبی از سیاستگذاری در ایران شده است؛ روالی که به تعبیر وی کلنگی و کوتاه‌مدت است و قابلیت حل مسئله حتی در روبنایی‌ترین حالت ممکن را ندارد.

📃 متن کامل مصاحبه:
🔗 iranthinktanks.com/news250
#اخبار
#مصاحبه
🆔 @IranThinktanks