🔺چکیده ارائه محمدحسین بادامچی در نشست مسأله‌شناسی دانشگاه در اعتراضات ۱۴۰۱ با عنوان «بحران دانشگاه در نظام سیاسی جمهوری اسلامی»، سوم بهمن ۱۴۰۱، خانه اندیشه‌ورزان

🔺صوت نشست مسأله‌شناسی دانشگاه در اعتراضات ۱۴۰۱ با حضور بهاره آروین، یاسر خوشنویس، مرتضی زمانیان و محمدحسین بادامچی؛ سوم بهمن ۱۴۰۱ ؛ خانه اندیشه‌ورزان

دوباره اسلام ناب؟
نقدی بر ذات‌گرایی دینی در استراتژی اصلاح دینی مهدی نصیری در ایران پساژینا

🔴مهدی نصیری می‌گوید راه نجات دینداری و اصلاح امور در ایران آنست که نشان دهیم آنچه به نام دین در حال اجراست «اسلام حقیقی» نیست: هیچ پیامبری حق ندارد خواست عموم مردم را زیر پا بگذارد یا در تبلیغ دین از زور استفاده کند. این استراتژی در اصلاح دینی استراتژی قدیمی‌ای در سنت احیای دینی معاصر است که در یادداشت «در مذمت این همانی اصلاح و دین» به آن پرداختم و به زعم من یک استراتژی قهقرایی و محافظه‌کارانه است.

🔴مصلحین دینی در این استراتژی با تفکیک متعارفی میان «ایده معصوم دین» در گذشته و «شکل تحریف‌شده آن» در حال، آنچه به زعم خود خوب می‌دانند به اسلام ناب و آنچه منحط و زشت می‌بینند به تحریفات نسبت می‌دهند و با این کار به زعم خود نیروی ایمان و خدا را در مسیر اصلاح دینی به کار می‌اندازند. این شکل از اصلاح دینی به گمان من اگرچه مثلا توسط آیت الله میرزای نائینی در برابر تعصب و قشری گری بنیادگرایانه سنت‌گرایانی چون شیخ فضل‌الله نوری یا توسط شریعتی و بازرگان و آیت‌الله طالقانی و آیت‌الله خمینی در نقد اسلام عقب‌مانده حوزه‌های علمیه به کار گرفته شده اما دقیقا به واسطه همین استراتژی قهقرایی که عصر طلایی خود را در عقب تاریخ می‌جوید و از «بازگشت به ذات ناب استعلایی» سخن می‌گوید آبستن بنیادگرایی و ارتجاع مضاعف و پیچیده‌تریست که در یادداشت «قوس صعود و نزول اسلام‌گرایی» در تحلیل انقلاب ۵۷ و روانشناسی رهبران آن بدان اشاره کردم.

🔴با این همه به گمانم یکی از نتایج جنبش ژینا اعلام پایان این استراتژی‌ست که نصیری هنوز آماده پذیرش آن نیست. مسأله اصلی در جنبش ژینا این است که سوژه زنانه ایرانی برای اولین بار تفطن به این معنا پیدا کرده که به غیر از دنده عقب تاریخی معمول نیروهای مذکر، می‌توان رو به جلو هم حرکت کرد. می‌توان به جای آنکه در بند گذشته (عالم مردگان) بود و با آسمان (خوانشهای دینی) کلنجار رفت تا به سختی مرجعیت و مشروعیت کهن را برای اندکی باز کردن مجال زندگی (بخوانید هنر مردن) متقاعد نمود، مستقیما «زنده‌گی» کرد.

♦️ سوژه زنانه ایرانی برای اولین بار منتظر مجوز مرجعیتهای کهن برای اقدام خود نشده است و همین راز بی‌رهبر و بی‌ایدئولوژی بودن این جنبش و ویژگی امیدوارکننده اصلی و بی‌سابقه آن است. این جنبش خلع متافیزیک و الهیات از جایگاه ریاست پدرسالارانه تاریخ ایرانی و فرستادن آنها به واگن آخر قطار است. انسان ایرانی برای اولین بار به نهیب زنان خود از عالم اسطوره (چه سنتی و چه مدرن) پا بر روی زمین گذاشته است. از جنبش ژینا به بعد دین نه ذاتی در گذشته بلکه برساختی از اراده معطوف به تکامل آزاد شده در تاریخ نوین ایران خواهد بود.

درباره واگذاری مسلح اموال دولتی

نخبگان ما هنوز تصور می‌کنند که حجاب یک مسأله فرهنگی است؛ تورم و بیکاری و وضعیت کسب‌وکارها اموری اقتصادی هستند؛ وضعیت قوه قضائیه بخاطر مشکلات حقوقی است؛ سترونی دانشگاه به نهاد علم مربوط است؛ ناکارآمدی سازمانها بخاطر ضعف قوانین و برنامه‌ریزی و مدیریت است؛ و مسائل سیاسی باید در نهادهای سیاسی رفع و رجوع شود. اما واقعیت این است که چنین تقسیماتی مربوط به کشور ما نیست و تنها موهومات ساخته و پرداخته ذهن متخصصان است. معماری مالکیت، امنیت، قضا، حکمرانی، رسانه و مردم به ترتیبی که در طرح اخیر مولدسازی اموال دولتی یا همان فروش مسلح مالکیت عمومی آمده استثنایی بر قاعده نیست بلکه نمودی از این اصل اساسی است که در دولت اسلامی همه مقولات و قواعد و نهادها در اراده فائقه قدرت قدسی پدرسالار ذوب می‌شود. تمایل مرسوم به تحلیل مسائل جامعه ایران بدون اشاره به این نیروی توتالیتر و تقلید از مقولات نامربوطی چون نولیبرالیسم و سرمایه‌داری و تحلیل طبقاتی اقتصاد سیاسی نشان از ساده‌لوحی و در مرحله بعدی اصرار خائنانه بر کتمان واقعیت دارد.

🔺 مقاله علمی-پژوهشی: «فراتر از یک اردو: بررسی تأثیر اردوی ورودی‌های جدید بر دوقطبی شدن فضای فرهنگی، اجتماعی، و مذهبی دانشگاه صنعتی شریف در دو دهۀ اخیر»/ نوشته محمدحسین بادامچی/ فصلنامه تحقیقات فرهنگی



📝چکیده
اردوی ورودی‌های جدید دانشگاه صنعتی شریف، یکی از سنت‌های مهم و متمایز این دانشگاه در آغاز هر سال تحصیلی است....کارنامۀ ناموفق اردوی ورودی‌ها در دستیابی به اهداف فرهنگی رسمی نشان می‌دهد که کارکرد اصلی آن را باید در چهار الگوی اجتماعی نهفته در مدیریت اردو جست‌وجو کرد: 1) برگزاری انحصاری اردو توسط گروه‌ها و کانون‌های مذهبی، به‌ویژه بسیج و هیئت و عدم مشارکت گروه‌های دانشجویی دیگر؛ 2) نقش کلیدی شبکۀ سرگروه‌های مذهبی در ایجاد روابط اجتماعی و الگوسازی دانشجویی؛ 3) برگزاری اردو در فضاهای مذهبی حسینیه‌ای در مشهد؛ 4) تفکیک جنسیتی. تحلیل نتایج مصاحبه‌ها و پیمایش نشان می‌دهد که اردوی ورودی‌ها در طول دو دهۀ اخیر، به‌مثابه موتوری عمل کرده است که با برکشیدن دانشجویانِ بیشتر مذهبی و منزوی کردن دانشجویانِ کمتر مذهبی، گسل و دوقطبی فرهنگی‌ـ‌اجتماعی بزرگی را پیرامون مذهب در دانشگاه صنعتی شریف پدید آورده است.

🔺برنامه نخستین کنگره بین‌المللی فارابی که در روزهای ۱۰ تا ۱۲ اسفند در موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی برگزار می‌شود. در پنل سیاست این همایش در روز پنج‌شنبه یازدهم اسفند مقاله‌ای با این عنوان ارائه خواهم داد: «علم مدنی فرونتیک: چرخش عملی در خوانش فلسفه سیاسی فارابی» چکیده در 👇

چکیده مقاله «علم مدنی فرونتیک: چرخش عملی در خوانش فلسفه سیاسی فارابی»
مقاله پذیرفته شده جهت ارائه در اولین کنگره جهانی فارابی، یازدهم اسفند ۱۴۰۱

📝همانطور که هانا آرنت خاطرنشان می‌شود، چرخش عملی در نظریه سیاسی به تغییر بنیادین از «زندگی وقف نظر» Vita contemplativa به «زندگی وقف عمل» Vita activa مربوط می‌شود که ریشه آن به مارکس، و از نظر برخی به ماکیاولی و از نظر برخی به کتاب اخلاق نیکوماخوس ارسطو بازمی‌گردد که در اولی جوهرهای متافیزیکی و طبیعت نقطه عزیمت بحث سیاسی است و در دومی عمل praxis/action. نکته اساسی اینجاست که فارابی، مؤسسه فلسفه اسلامی و اولین و آخرین فیلسوف سیاسی مسلمان، تاکنون در سنتی افلاطونی-نوافلاطونی بعنوان فیلسوفی نظری-اپیستمیک شناخته شده و فلسفه سیاسی او عمدتاً یا بعنوان اتوپیایی افلاطونی یا نوعی کلام سیاسی در دفاع از دولت اسلامی (شرق‌شناسان نسل اول و دوم/ هانری کربن/ سید جواد طباطبایی/ محسن رضوانی) یا در خوانش متأخر اشتروسی به عنوان نوعی دفاع دینی از فلسفه بعنوان طفیلی فلسفه نظری (لئو اشتروس، محسن مهدی، رضا داوری اردکانی) قلمداد شده است. این در حالیست که تفکیک میان فلسفه نظری و فلسفه عملی بر حسب نسبت آنها با اراده آدمی، اعتباری بودن موضوع فلسفه عملی و تأسیس علم مدنی به عنوان علم مجزایی که موضوع آن هستی‌های اعتباری، مصنوعات، قراردادها و قوانین، روابط مدنی میان شهروندان و همه امور متغیر برآمده از عمل آدمی است، از محکمات اندیشه فارابی در آثار متعدد وی است. از این حیث ما به چرخشی عملی در خوانش فارابی نیاز داریم که نگارنده مقدمات آنرا در رساله دکتری خود پی‌ریزی کرده است. از این حیث، همسو با چرخش عملی که بنت فلوبیر، متفکر دانمارکی، در بازسازی علوم اجتماعی مبتنی بر فرونسیس (عقلِ عملی) ارسطویی پیشنهاد می‌دهد، می‌توان از وجود نوع تکامل‌یافته‌ای از علوم اجتماعی فرونتیک در آراء فارابی که خود از آن به «علم مدنی» تعبیر می‌کند سخن گفت. هدف این مقاله طرح این چرخش عملی در خوانش فارابی و ویژگیهای متمایز و بی‌سابقه «علم مدنی فرونتیک فارابی» به تفکیک از فلسفه سیاسی اپیستمیک و علوم اجتماعی مدرن و توانایی آن در ارائه‌ی تحلیلی غیرطبیعت‌گرایانه، آمیخته به «امر سیاسی»، ارزش‌بار و انتقادی از عمل اجتماعی رخدادی و زمینه‌مند و جزئی انسان در مدینه است.

چرخش عملی یا چرخش پسامدرن دکتر عبدالکریم سروش


🔴همانطور که در یادداشت «حقیقت، آزادی و زنانگی» نوشتم بزرگترین مانع پیش روی آزادی در سنت کهن ایرانی پارادایم حقیقت و «زن» تنها سرمایه‌ی ما برای عبور از آن است. تا پیش از انقلاب در سنت احیای دینی معاصر ما بویژه در اقبال لاهوری و علی شریعتی و برخی منتقدان خراسانی فلسفه اسلامی در مکتب تفکیک چون حکیمی و فلاطوری نشانه‌های مهمی از گذر از متافیزیک اسکولاستیک قدمایی و اقبال به «زنده‌گی» به چشم می‌خورد اما با پیروزی انقلاب و استقرار ولایت فقیه، صوفیان حقیقت‌اندیش مرگ‌خوی سنت‌گرا تمام عرصه فکری ما را بلعیدند. رضا داوری اردکانی، عبدالکریم سروش، مصباح یزدی و همه سسلسه روحانیت، سید حسین نصر و هانری کربن و همه اصحاب دفتر فرح، بیژن عبدالکریمی و حتی جواد طباطبایی. دعوای پوپر و هایدگر در ایران تازه مسلمان شده دهه شصت، هیچ ربطی به پوپر و هایدگری که پیشگام گسست از متافیزیک و عقل نظری بودند نداشت، بلکه دعوای پوچ دو شاخه از صوفیان و درویشان باطنی‌گرای مسلمان بود. کل بساط روشنفکری دینی سروش چیزی نبود جز تخطئه‌ی امر اعتباری و عقل عملی و سیاست برای بازگشت به تصوف. مکتب عقل و عدل شیعه بعد از انقلاب در اتحاد دو گروه شیعیان باطنی شبه اسماعیلی و شیعیان مسلح شبه زیدی در ورطه بنیادگرایی نیهیلیستی عجیبی گرفتار شد.

🔴سروش تا کنون پیرو غزالی، تصوف را می‌ستود و زندگی را خوار می‌شمرد و مدرنیته را عقلانیت علمی زیستن ضروری در زمینی می‌دانست که از آن متنفر بود و خود را چون همه تاریخ مذکر ما سالک ملکوت می‌خواند. اکنون سروش در سخنرانی تازه‌اش کل بساط حقیقت‌اندیشی گذشته خود را دود کرد و به هوا برد. اکنون می‌گوید حقیقت چون اخلاق امری اعتباری است. علامه طباطبایی هفتاد سال پیش و فارابی بیش از هزار سال پیش گفته بودند که دین امری اعتباری است و تابع فلسفه و علم اما اکنون سروش فلسفه و علم و علی‌القاعده تجربه دینی را هم امری اعتباری می‌داند. این چرخش از نظر به عمل، از متافیزیک به انسان را در سروش، باید پایان پرده‌ی آخرین تکاپوهای مذبوحانه سنت منحط قرون وسطایی با تأخیری شصت ساله نسبت به انقلاب معرفت‌شناختی پسامدرن غرب تلقی کرد و به مثابه انعکاسی از دگرگونی عظیم جنبش ژینا در تاریخ ایرانی به فال نیک گرفت.

🔺خوانشی تبارشناسانه از جدال پلیس و قانون: دولت دوگانه و نظریۀ ولایت فقیه؛ نوشته مهدی سمائی، فصلنامه ایران‌نامگ، سال ۶، شماره ۳-۴ ،پاییز و زمستان ۱۴۰۰


✍همانطور که مهدی سمائی در این مقاله به خوبی توضیح می‌دهد تبار نخستین دولت پلیسی‌ای که ما می‌شناسیم به پدرسالاری و ولایت پدر بر زن و طفل و برده در خانه بازمی‌گردد. به تعبیر من ما ایرانیان به جهت وجودی و معرفتی هنوز در وضعیت پیشاسیاسی و در زیست‌جهان اویکوس (منزل) و خو کرده به امنیت صغارت‌بار در سایه‌سار ولایت قدسی زندگی (بخوانید مشق مرگ) میکنیم و پای در زیست مدنی نگذاشته‌ایم که مفاهیم جدید را درباره خود به کار بریم. اویکوس یا جهان پدرسالاری یک جمهوری یک نفره است چون انسانیت سیاسی در آن تنها به یک نفر منحصر است. گذشته از میان پرده‌های بسیار کوتاه شکافته شدن ظلمت پدرسالاری در لحظات مشروطیت، نهضت ملی یا انقلاب ۵۷، جنبش ژینا مهمترین دگرگونی ژرف جامعه ایرانی‌ست که بدون «گریز از آزادی» الغای پدرسالاری را می‌طلبد، نه جایگزینی یک پدرسالاری قویتر و منورتر به جای پدرسالاری کهنه‌ی موجود. به این معنا جنبش ژینا تولد «زن ناشزه» یعنی تبار اولین دموکراسی آینده است .

🔺برنامه همایش دانشگاه و تمدن نوین اسلامی که سه‌شنبه ۲۵ بهمن در مؤسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی برگزار می‌شود. برای این همایش مقاله‌ای فرستادم با عنوان «مناقشه تکنولوژی و تمدن: بررسی موردی دانشگاه آریامهر (شریف) در عصر پهلوی دوم» (چکیده در پست بعدی) که ساعت ۱۶:۴۵ باید آنرا ارائه کنم.
برای تنظیم تایم ارائه دیروز به دبیر همایش گفتم که لطفاً بحث من را در کنار بحثهایی قرار دهید که به آن مرتبط باشد چون رویکرد من تاریخی است. امروز که برنامه را دیدم متوجه شدم که مقاله من تنها بحثی‌ست که به طور تاریخی به موضوع پرداخته. در واقع زمان و مکان ایدئولوگهای تمدن اسلامی هنوز لازمان و لامکان متافیزیکی و ملکوتی است...

چکیده مقاله
مناقشه تکنولوژی و تمدن:
بررسی موردی دانشگاه آریامهر (شریف) در عصر پهلوی دوم
محمدحسین بادامچی
قرار به ارائه در همایش فرهنگ و تمدن نوین اسلامی، ۲۵ بهمن ۱۴۰۱

📝بررسی تاریخی نشان می‌دهد که پروبلماتیک تکنولوژی و تمدن از مسائل بنیادینی است که بویژه در بین دو جنگ جهانی اول و دوم در آلمان مطرح شده و پس از آن تاریخ طنین گسترده‌ای نیز در مقاطع مختلف در فضای فکری ایران یافته است. از جمله مهمترین صورت‌بندیهای این مسأله به دهه پنجاه شمسی باز می‌گردد که در یک چرخش فرهنگی-سیاسی گسترده از دهه چهل به دهه پنجاه، مسأله تکنولوژی و تمدن در صدر مسائل روشنفکری حکومتی و اپوزوسیون قرار می‌گیرد. بر خلاف تصور معمول این مسأله در آن مقطع صرفاً در سطح نظری باقی نمانده و به تصمیمات استراتژیک و اجرایی مهمی در سطوح سیاستگذاری و حکمرانی منجر می‌شود. از جمله مهمترین این موارد نصب سیدحسین نصر فیلسوف اسلامی سنت‌گرا به عنوان نایب تولیت دانشگاه سلطنتی تکنولوژی آریامهر (شریف کنونی) از سال ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۴ است که تاکنون مورد ارزیابی تاریخی و تحلیلی قرار نگرفته است. بر خلاف تصور شایع، گفتمان تمدن‌گرا و اصالت فرهنگی «روشنفکران محافظه‌کار» که پس از انقلاب نیز ادامه می‌یابد نه طرحی رمانتیک و ضدتکنولوژی، بلکه طرحی سیاسی برای مهار و بازسازی نهاد علم و تکنولوژی و ادغام آن درون ساخت نوینی به نام «تمدن بزرگ» است که از آغاز دهه پنجاه شمسی در دستور کار رژیم پهلوی قرار می‌گیرد. این مقاله به بررسی انتصاب عجیب و بی‌سابقه یک فیلسوف سنت‌‎گرا به ریاست پیشروترین دانشگاه تکنولوژی کشور را در این زمینه تاریخی می‌پردازد.

جنبش ژینا، جنبش نجات انقلاب ۵۷

🔴درون انقلاب ۵۷ ضد انقلابی مستتر بود که کمتر کسی از روشنفکران و رهبران سیاسی از آن آگاه بود. در واقع ۲۲ بهمن ۵۷ درگاهی بود که همزمان به روی دو تایم‌لاین موازی باز شده بود که یکی ما را با دولت اسلامی بنیادگرایان به قرون وسطی بازمی‌گرداند و دیگری ما را با پیش‌نویس قانون اساسی جمهوری اسلامی به دوران پسامدرن فروپاشی محتوم سلطنت و پدرسالاری وارد می‌کرد. اینکه چگونه در نهایت سوزن‌بان تاریخ ما را در مسیر اولی انداخت و دومی به افسانه‌ای دوردست بدل شد مسأله‌ایست که سالها باید موضوع تحقیق روشنفکران این ملت باشد. با این حال آنچه من بدان دست یافتم نقش مرکزی «حجاب» در جنبش ارتجاعی بنیادگرایی بود که در ۲۲ بهمن ۵۷ بر انقلاب پیروز شد.

🔴در واقع چیزی وجود دارد به نام جنبش ارتجاعی بنیادگرایی مذهبی که مبدأ آن بسیار قدیمی است اما از مهمترین تظاهرات آن پانزده خرداد ۱۳۴۲ است. اگرچه آیت‌الله خمینی نیمه خرداد بعداً به امام خمینی نوفل لوشاتو متحول شد اما صورت مسأله جنبش ارتجاعی بنیادگرایی مذهبی از پیش از انقلاب تا امروز یکی بوده و ربطی هم به تسلط آن بر دولت ندارد. مسأله اصلی جنبش ارتجاعی بنیادگرایی حفظ پدرسالاری و جلوگیری از آزادی زن است.

🔴برای فهم بنیادگرایی لازم است که بیش از سیاست و الهیات و افکار بر ویژگیهای روان‌شناختی و جامعه‌شناسی اگزیستانس دینداران تمرکز کنیم. پیتر برگر از جامعه‌شناسان مهم دین در دوره معاصر دین را «سایبان مقدس»ی می‌داند که متدینین امنیت وجودی و زبانی و حیات خود را وابسته به آن می‌دانند. در جهان مسلمان ایرانی این خانه امن «خانواده» است که ساختار ریاست قدسی مرد بر زن و کودک در آن نهادینه شده است. این بدان معناست که دینداران ایران اکنون بیش از یک قرن است که خود را در جدالی حیثیتی با تغییراتی می‌بییند که سایبان مقدس و کاشانه امن کهن آنها را تهدید کرده است. مهم نیست که مسلمان متعصب در دولت باشد یا نه او به هر میزانی که به قدرت دسترسی داشته باشد در برابر تهدید وجودی خود با خشونتی مقدس می‌ایستد. حجاب و بدن زن در این میان دال مرکزی تعیین کننده حدود مالکیت و حاکمیت مرد مسلمان است که هیچ مماشاتی در برابر آن قابل قبول نیست.

♦️ مرد مسلمان ایرانی از پیش از انقلاب تا کنون دارد غیورانه می‌جنگد که دخترش بی‌حجاب نشود. بر خلاف تصور مهدی نصیری این جنگ با جابه‌جا شدن مرزهای سیاسی و عقب‌نشینی‌های تاکتیکی در عصر غیبت و نظایر آن تمام نمی‌شود. این جنگ مقدس را تنها «زن مسلمان ایرانی» می‌تواند به پایان برساند که آزادی او محل اصلی دعواست و بساط دین ولایی تاریخی ما بر صغارت او بنا شده. خشکاندن ریشه بنیادگرایی و پدرسالاری به دست زنان، با جنبش ژینا آغاز شده است.

⭕️زمان و مکان این جلسه به شرح زیر تغییر یافت:

🔺مناظره محمدحسین بادامچی و عبدالرسول علم‌الهدی با موضوع شعار زن زندگی آزادی/ دوشنبه ۲۴ بهمن ۱۴۰۱ ساعت ۱۴ تا ۱۶ / دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

🔺صوت نشست مناظره درباره مساله حجاب / دانشکده حقوق و علوم سیاسی تهران/ ۲۴ بهمن

📍در این نشست بر بررسی کتاب «مساله حجاب» شهید مطهری (چاپ ۱۳۴۹) تمرکز کردم. کوشیدم توضیح دهم که بر خلاف تصور معمول این کتاب نه در دفاع از حجاب بلکه اقدام رادیکالی در زمان خود در جهت رها کردن زن مسلمان ایرانی از اسارت گفتمان و ساختار حجاب است. در این کتاب مطهری با طرح جواز آشکار کردن «وجه و کفین» و عدم حرمت نگاه مرد به آن، برای اولین بار قلمروی عفاف مدنی میان زن و مرد را کشف کرده و آنرا مبنایی برای حضور اجتماعی زن قرار داده است. با اینحال روحانیت و دولت اسلامی پس از پیروزی انقلاب مانع از توسعه منطق جدید و ضد حجاب سنتی مطهری در مناسبات جنسیتی شده که می‌توانست متناسب با تحقیقات و شرایط جدید روزآمد شود.

🔺صوت ارائه مقاله «مناقشه دانشگاه و تمدن؛ بررسی موردی دانشگاه صنعتی آریامهر در عصر پهلوی دوم» ارائه شده در همایش دانشگاه و تمدن نوین اسلامی، ۲۵ بهمن ۱۴۰۱، موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی، متن چکیده 

🔺مهر پایان بر امکان عدالتخواهی در چارچوب نظام

ماهیت بنیادگرایی و نظام ولایت فقیه ایجاب می‌کرد که عدالتخواهی در طول چهار دهه اخیر گفتمان و جریانی «غیرسیاسی» و حاشیه‌ای باشد و نقش سیاست‌زدایی از فساد و تبعیض، و تقلیل اقتصاد سیاسی به خطاهای رفتاری برخی کارگزاران را بویژه در مواقع مورد تأیید قدرت قاهره داشته باشد. تنها در دهه نود بود که با مطرح کردن «اولویت عدالت بر ولایت» جریانی از عدالتخواهان مستقل با جدا کردن صف خود از عدالتخواهی سیستمی کوشیدند عدالتخواهی را به سطح الهیاتی و سیاسی ارتقا دهند. این انشعاب با آبان ۹۸ و مهر ۱۴۰۱ به آستانه خود رسید. ابلاغ حکم زندان وحید اشتری در ۴۴مین سالگرد پیروزی انقلاب، همزمان با بیانیه سیدمحمد خاتمی پیام واحدی در خود داشت که «اصلاح‌طلبی و عدالت‌خواهی در چارچوب نظام ممکن نیست» و باید همچون حزب کارگزاران یا پایداری در سیستم ادغام شود. این البته چراغ راه فعالیتهای نسل بعدی اصلاح‌طلبان و عدالت‌خواهان خواهد بود

🔺درباره یادداشت سقوط محسن رنانی

🔺نشست «زن و ایران پیش‌ رو؛ تحلیل و بررسی اعتراضات اخیر ایران» / دانشگاه تبریز/ سه‌شنبه نهم اسفند ۱۴۰۱/ ساعت ۱۲

🔴انجمن اسلامی دانشجویان دفتر تحکیم وحدت دانشگاه تبریز برگزار می‌کند:
‌
🔻زن و ایران پیش‌رو🔺️
‌
▫️[سلسله نشست‌های تحکیم اندیشه]
•تحلیل و بررسی اعتراضات اخیر ایران

‌
🗓زمان: سه‌شنبه ساعت ۱۲
‌
📍مکان:دانشگاه تبریز_ساختمان مرکزی_تالار شهید باکری
.
.
‌‌‌📌ورود برای عموم آزاد است‌.
‌
‌
🆔️ @anjoman_eslami_tbz
‌
🆔️@seyedjavadmiri
‌
🆔️@IslamicLeft

🔺صوت نشست «زن و ایران پیش رو، تحلیل و بررسی اعتراضات اخیر ایران»/ گفتگوی دکتر سیدجواد میری، محمدحسین بادامچی و جمعی از دانشجویان دانشگاه تبریز / سه‌شنبه ۹ اسفند ۱۴۰۱