البته این یه ویژگی که داره و اون اینه که خیلی همه چیز رو واضح توضیح می ده، یعنی کسی که کمی سردر بیاره از موضوع، وقتی راه حل رو می خونه کاملا متوجه می شه.(این برای بیشتر سوالاتی که بهش دادم درست بود و توضیح اضافه ای ازش نخواستم و فقط صورت سوال رو دادم).
این خودش یه جور مقابل اون سبک ریاضی نویسی هست که جزئیات رو حذف می کنه و فهم و استنتاج بعضی بخش ها رو می سپاره به عهده خواننده (سبکی که در مقالات و بعضی کتاب ها معمولا استفاده می شه).

این سوال رو بهش دادم (بدون توضیح اضافه ای و یا تغییر در سوال اصلی)، فقط صفحه رو سیاه کرده و چرت و پرت نوشته...
البته انتظار حل نداشتم...

از فصل ۱۸ این کتاب... ظاهرا دیگه خیلی تخصصی می شه. ولی عنوان قضیه جالب بود، ترکیب چند تا قضیه مختلف با هم.

جایی بحث IQ شد و اینکه رتبه ایران در جهان سوم یا چهارم هست، حالا بگذریم از این موضوع که مردمی که بیشترشون سوءتغذیه داشتند در این سال ها چطور IQ شون رشد کرده...که به ما مربوط نیست.
این مقاله قدیمی از نسیم طالب در مورد IQ به نظرم جالب اومد، همه اون برداشت ها رو نسبت به IQ به چالش کشیده و زیر سوال برده و چون یه کمی بحث های آماری هم داره، به نظرم خوندش ارزش داشته باشه.
ولی یه نکته کلی که می شه ازش استخراج کرد اینه که زندگی واقعی خیلی با اون آزمون فرق داره و مهارت در اون تست صرفا مهارت در همون تست هست و نه بیشتر.
چون احتمالا کسی نمی خونه بعدا خلاصه نکات اش رو حتما می ذارم.
یکی از بهترین مطالبی هست که از نسیم طالب خوندم.
https://medium.com/incerto/iq-is-largely-a-pseudoscientific-swindle-f131c101ba39

یه همچین آزمونی از کشاورزها گرفته بودند (یادم نیست کدوم کشور)، زمانی که تازه محصولاتشون رو فروخته بودند و خب جیبشون پر از پول بوده و مقایسه کردند با زمانی که پولی نداشتند و ... تفاوت سطح IQ در اون ها ۱۰ واحد بوده.
بعد اینا می گند ما IQمون رشد کرده...

مقاله دکتر مصاحب که احتمالا مربوط به دوره دکتری و یا بعدش می شده. از استادش
Abram Besicovitch
به خاطر
the kind help
صرفا تشکر کرده!
درباره توابع دومتغیره و ... احتمالا موضوعی در آنالیز که در اون از انواع قضایای آنالیز و نظریه اندازه ها هم استفاده کرده.

سبک خاص ریاضی نویسی اش حتی در مقاله ای هم که نوشته کاملا مشهود هست. این سبک خاص نوشتن در کتاب هایی که نوشته به اوج خودش می رسه. اولین چیزی که با خوندن کتاب هاش به ذهن خواننده میاد جدیت نویسنده در کار خودش هست. با مقدمه های مفصل و اشاره های تاریخی...
نکته ای که در نحوه نوشتن مرحوم مصاحب هست و حتی در کتاب های مرجع و اصلی هم دیده نمی شه یا کم دیده می شه، اینه که دیدگاه شخصی و نگاه خاص خودش رو به متن تحمیل می کنه (بدون اینکه جزئیات علمی یا فنی رو تحت تاثیر قرار بده)

نامگذاری کلاس ها در ایران، سال ها براساس حروف الفبای فارسی یا انگلیسی و یا یه سری عدد بوده، ظاهرا بعضی جاها این روال رو عوض کردند... که کار قشنگی هست، الان احتمالا دعوا بر سر نام ها خواهد بود و بعد از مدتی احتمالا به این نتیجه می رسند که برگردند به همون روش قبلی.
الان مثلا من از سه تا اسم ردیف پایین، دکتر قریب رو هستم (دوتای دیگه رو با ذکر پاره ای از توضیحات)
درباره دکتر حسابی

در مواجه با غرب، جماعت ایرانی اونقدر احساس حقارت کرد، که سعی کرد که هر چی که اونها دارند یه چیز مشابه اش رو هم برای خودش درست کنه. یکی اش همین ساختن انواع و اقسام دانشمند تراز اول و ISI و یک درصد و دو درصد، که البته بیشترشون در دنیا جایگاهی به اون صورت نداشتند. این توهم که هر چی اونا دارند و بهش رسیدند، قبلا به نوعی توسط دانشمندان ایران قدیم کشف شده بود، نشون می ده که اصلا هیچ درکی از علم ندارند.
شاهین نجفی (حالا این آدم در اون حد نیست که نقل قول بیارم ازش، ولی طبق قاعده ننگر که گفت، بنگر چه گفت!) در یه مصاحبه ای گفته بود: در اولین مواجه اش احساس کرده که یک سیلی محکم خورده (به لحاظ مقایسه نوع و سطح زندگی یا موسیقی، یادم نیست).
روانشناس ها در مورد مراحل سوگ، جمله ای دارند که می گند: اول انکار هست، بعد خشم، چونه زدن، افسردگی و در نهایت پذیرش.
در این مورد ما هنوز در مرحله انکار باقی موندیم.

لاشلو پولگار به همراه سه دخترش، روانشناس تربیتی معروف مجارستانی. کتاب های مختلفی در این حوزه و شطرنج تالیف کرده...
اعتقاد داشت که نبوغ آموختنی هست و نه مادرزادی.
هیچکدوم از دخترهاش رو مدرسه نفرستاد و ریاضی، شطرنج و چند تا زبان رو خودش بهشون آموزش داد.
جودیت، اون دختر سمت چپی، بهترین شطرنجباز زن در طول تاریخ هست (یه بازی معروف با کاسپاروف هم داره، که کاسپاروف قاعده دست به مهره رو رعایت نمی کنه و این چون جوون بوده نمی تونه چیزی بگه...)
اینکه این روش چقدر می تونه عمومیت پیدا کنه و اصلا چقدر انجامش در توانایی خانواده ها هست، موضوع مفصلیه (به خصوص در ایران، که حتی وقتی زلزله هم میاد جایی، همه منتظرند دولت بیاد براشون چادر بزنه و عرضه علم کردن چارتاچوب رو هم ندارند) البته به هر حال باید در نظر گرفت که این فرد (منظورم پولگار پدر) خودش آدم خاصی بوده و هم دانش این کار رو داشته و هم زمان و هم حوصله...
یه فیلم مستند هم براساس زندگی شون تهیه شده، خودم ندیدم البته، حال داشتید ببینید!

یکی از موضوعاتی که خودم تا حد زیادی علاقه داشتم، بحث مربوط به اعداد بود، همون بحث هایی که در درس نظریه مجموعه ها مطرح می شه(شکل ساده ترش درس مبانی ریاضیات) مخصوصا بحث های مربوط به اعداد اوردینال و کاردینال. اینکه شمارش رو تا جایی یاد گرفتی و حالا قرار بقیه اش رو تکمیل کنی حس خوبی بود.

آقای Joel David Hamkin ریاضیدان برجسته و فعالی هست در این زمینه (در واقع باید گفت بیش فعال!)
سمینار و کنفرانسی نیست که در دنیا در حوزه set theory  و فلسفه ریاضی و ‌.‌.. برگزار بشه و ایشون نباشه، سایتش هم مرتب در حال آپدیت شدن درباره موضوعات مختلف این حوزه. یکی از زمینه های کاری اش که خیلی جذابه، پرداختن به بازی های مختلف و بررسی اون ها از جنبه ریاضی هست، مثل هگز یا شطرنج (مخصوصا در حالتی که ابعاد صفحه بازی محدود نیست)
در mathoverflow هم فعال هست (فکر کنم یکی دوبار از دل همون بحث هایی که اونجا شده، مقاله هم در آوردند)
کتابی که نوشته، جدیدا مرجع اصلی شده در زمینه فلسفه ریاضی و این چیزا...
به هر حال اوصیکم به فالو.

https://jdh.hamkins.org

‏قبل اینکه بخواید هرکار وقت گیری انجام بدید یه چک کنید ببینید ابزار هوش مصنوعی براش هست یا نه. ازونجا که گوگل کردن این داستانم خودش کلی وقت میگیره، این دو تا وبسایت تو هر چی که فکرشو کنی، ابزار AI هلو برو تو گلوش رو لیست میکنه :)
futuretools.io‎
theresanaiforthat.com‎
Twitter | <Shana/>

این اون صحنه است، سال ۱۹۹۴، پولگار ۱۷ سالشه و کاسپاروف قهرمان وقت جهان!

پرونده پولگارها رو ببندیم دیگه با این ویدئو، که چند روز پیش به عنوان بهترین شطرنجباز زن تمام دوران انتخاب شد. والدین، خانواده، مربیان و حریفان درست و درمون رو از عوامل موفقیت خودش اعلام کرد.
بدون هیچ ادعا و گنده گویی اضافه در مورد شخص خودش!

مشکل این آقا که از سلبریتی های معروف کشور هستند و مرتب درباره مسائل آموزشی اظهارنظر می کنند، اینه که سیستم آموزشی رو خیلی جدی گرفتند. بچه ها و یا دانشجویان شناخت شون از دنیا رو از مدرسه و سیستم آموزشی بدست نمیارند، بلکه این شناخت از اینترنت، گروه دوستان و در در مرحله بعد خانواده بدست میاد. اینکه همزمان چیزهای به نظر ایشون متناقض می خواند، به خاطر اشتباه سیستم آموزشی نیست (چون اصلا سیستمی وجود نداره!)، به خاطر اینه که واقعیت های زندگی رو در گروه دوستان، اطرافیان و خانواده دیدند... مازراتی و اون چهار نفر رو در اطرافیان دیده، شفاعت حضرت هم بخشی از عقاید مادربزرگش هست احتمالا...

وقتی چیزی به این بدیهی رو نمی دونه، چطور استاد دانشگاه تهران شده؟
https://news.1rj.ru/str/harmoniclib/16460

اکی، شد چهارمی... این که چه موضوعی باشه، بعدا مشخص می شه. طبیعتا خیلی تخصصی و دقیق نخواهد بود. من خودم نظرم زندگی یه ریاضیدان بود و کتاب بالا، مارسل گروسمن، رفیق جینگ انیشتین(با هرمان گراسمان اشتباه نشه). دیگه قسمت نبود!

دختر سید!
دانشجوی دکتر یاسمی بوده در دانشگاه تهران... سر قبولی ارشدش هم کلی روایت وجود داره ظاهرا (مثل هر اتفاق دیگه ای در اینجا). در اینترنت هست، دیگه اینجا تکرار نمی کنم.

این سایت هم اطلاعات جالبی از سرنوشت آدم ها توش هست، طرف رفته هاروارد دکتری ریاضی محض در سخت ترین زمینه ها گرفته، بعد دیگه هیچ اثری ازش نیست، هیچ جا. کلا ول کرده انگار همه چیز رو. یکی هم تز دکتراش مثلا کاربرد لوکال کوهومولوژی در Hubbard Trees و رابطه اون با گروه بنیادی منیفلدهای فلان بوده (عنوان ساختگیه)، بعد رفته data scientist شده!