Մի կողմից, կրեմլյան աշտարակներից ակնհայտ շովինիստական թևի էս մեդիաալիքի լեքսիկոնը խիստ տհաճ է և վրդովվեցնող։ Մյուս կողմից, եթե Հայաստանի ազգային էլիտան այդքան թույլ էր, որ չի կարողացել դիմագրավել երկիրը խեղկատակ դրածոներին հանձնող արտաքին ուժերին, այդ թվում՝ անգլո-սաքսոնական ազդեցության գոտում գտնվող, ռուսական կապիտալով պրոթուրքական ադրբեջանա-հրեական օլիգարխիկ խմբի հակահայկական լոբբինգին (նաև Հայաստանում տեղի ունեցածին որոշակի ներգործությանը)… լեզուդ չես կարող երկար պահել և նեղանալ, մունաթ գալ այսպիսի կոնտեքստով հրապարակումների, «բանանային երկիր» պիտակի համար։ Չես կարող, որովհետև էական չէ, թե Հայաստանում քանի հազար մարդ է ռացիոնալ ընկալում Հայաստանի ազգային-պետական շահերը։ Փաստն այն է, որ Հայաստանը պաշտոնապես ներկայացնում և Հայաստանի, տեղի բնակչության անունից խոսելու լիազորությունը տրված է այդ շահերից տառացիորեն հակառակ գործող, բառացիորեն՝ թշնամական դրածո խմբին։ Չես կարող, որովհետև նույնիսկ քաղաքական քո դիրքորոշման հարող ներքին՝ որպես ազգային նույնականացվող ուժերը ամուլ են և ընդունակ չեն, կամք չունեն իրավիճակը փոխելու։ Եվ ստիպված ես/եք կուլ տալ նմանօրինակ նսեմացումները։ Հա, Բիսմարկն էլ, նախքան գերմանական հողերը միավորելը, դուքսերից ու թագավորներից բազմաթիվ ստորացումներ էր կուլ տվել, բայց հասավ իր խնդրի իրագործմանը։ Իսկ մե՞նք… մենք երևի էսպիսի տեքստերով կնվվանք, ոմանք էլի կմնան «փրկիչ-հակափրկիչ/մեղավոր» ենթատեքստի տակ։ Ու էլի ինչ-որ աստվածային հրաշքով կկարողանանք դուրս գալ կատաստրոֆիկ և վերջաբանային թվացող հերթական իրադրությունից:

Ըստ իրադարձությունների լոգիկայի՝ հաջորդն էդ կոնվենցիայիգց Հայաստանն ա դուրս գալու:

https://news.1rj.ru/str/rian_ru/191072

Սա լևոնականության ու նեոլևոնականության գաղափարախոսության հիմնաքարային թեզերից է: Եթե ամբողջականացնեմ, միտքը կհնչի մոտավոր այսպես. «հայերին հայրենիք պետք չի։ 21-րդ դարում ի՛նչ հայրենիք, ի՛նչ բան։ Տարածք լինի՝ վրան ապրեն, առևտուր անեն»։

Մագիստրատուրայի ուսանող էի, երբ մեր տան թղթային արխիվում գտա Լևոն Մելիք-Շահնազարյանի հոդվածը, որում նա հիմնավորում էր Հայաստանի էքսպանսիոնիստական արտաքին քաղաքականության անհրաժեշտությունը։ Այդ օրվանից չէի հասկանում, Հայաստանի իշխանություններն ինչո՞ւ էին մեծերի պատժից վախեցող երեխայի պես, թե ինչո՞ւ չի վարվում պրեվենտիվ քաղաքականություն, այլ միայն իրավիճակային արձագանք է թշնամու գործողություններին: Չէ, բնականաբար կան որոշ օբյեկտիվ պատճառներ, արտաքին և ակամա գործոններ, բայց դրան զուգխհեռ չի եղել ներքին գործոնների հետ ճշգրիտ աշխատանք։ Օրինակ, սեփական սփյուռքի հետ ճշգրիտ կերպով կապեր չամրապնդելը, տարբեր երկրներում էլիտաների առանձին խմբերի հետ հենց նույն սփյուռքի կապերի միջոցով առավել խորը աշխատանքներ չտանելը։

Ինչևէ, ուշադիր եղեք՝ ովքեր են ձեզ շրջապատում, հատկապես՝ այս շրջանակից։

Իլոն Մասկը թվիթերում հարցրել է՝ արդյոք [Դավոսի] համաշխարհային տնտեսական ֆորումը պե՞տք է վերահսկի աշխարհը։ Մոտ մեկ միլիոնը պատասխանել է «Ոչ»:

Որքան հասկանում եմ, Մասկը դարձել է Թվիթերի ամենախոշոր բաժնետերը (9.1%)՝ ելնելով Թրամփի բացասական փորձից։ Թեև քիչ հավանական եմ համարում շշուկների լրջությունը, թե Մասկը կարող է առաջադրվել նախագահի թեկնածու 24-ի ընտրություններին, առնվազն՝ դժվար թե կարողանա կրկնել Թրամփի հաջողությունը։ Չնայած «чем чёрт не шутит»։

Հա, чёрт ասացի… Շվաբբն ու ՀՏՖ-ն կորոնավիրուսյան շոուից հետո կարծես իրոք դիրքավորվում են որպես ստվերային կառավարություն, բայց մենք այստեղ չենք տրվի դավադրապաշտությանը։ Ուղղակի մի փոքրիկ ռոմանտիկ ցանկություն ունեմ նոր աշխարհակարգի համար էս պայքարի շրջանակում՝ հայերիս մանանայի փոխարեն մի քիչ ուղեղ ուղարկեին երկնքից, ուրիշ բան չէ։

18 ՀՈՒՆՎԱՐԻ / Լավրովը հայտնում է, որ ադրբեջանցիները տվյալներ են փոխանցել՝ իբր հայկական կողմը «Լաչինի միջանցքով» ականներ է տեղափոխել Արցախ:

19 ՀՈՒՆՎԱՐԻ / Գեղարքունիքի մարզում զորամասի ինժեներասակրավորական վաշտի կացարանում (ասում են) բռնկված հրդեհից 15 զոհ ունենք։

Կա խնդիր, կա խնդրի լուծում։ Բոլորը հստակ գիտեն կոնկրետ խնդիրն էլ, խնդրի լուծումն էլ։ Լուծումը մեկն է, եղանակները կարող են տարբեր լինել։

Հարց է ծագում, չէ՞։ Լավ, բա որ բոլորը գիտեն, թե ինչ պետք է արվի, ապա ինչո՞ւ այդ լուծումը չի տրվում։ Ես չեմ պնդի, թե ստորև բերված կետերը, բացի իմ սեփական եզրահամգումները լինելուց, լիովին ճիշտ են, այդուհանդերձ, ըստ շահառու խմբերի՝ առանձնացնեմ այն պատճառները, որոնք, ըստ իս, մեզ թողնում են զարգացումներին լուսանցքից դիտողների դերում.

1️⃣ «Ազգայինը»՝ որպես գաղափարահենք ընդունող էլիտան։ Այստեղ կհիշեմ երրորդ նախագահի հարցազրույցը Մհեր Մկրտչյանին, որտեղ Սերժ Սարգսյանի մեսիջն այն էր, թե իր դեմ գործել են արտաքին շատ զորեղ ուժեր։ Ժողովրդական լեզվով ասած՝ «դու բան չես կարող անել աշխարհի մեծերի դեմ». այս ձևակերպումը հատուկ է միջին վիճակագրական անձանց, ովքեր սովորաբար կոմֆորտի զոնայից երբեք դուրս չեն գալիս։ Մյուս կողմից, ակնհայտ է, որ ազգային էլիտան չի տիրապետում այն գործիքակազմին, որով կկարողանար արտաքին ազդեցության դեմ ներքին հակազդեցություն ծներ, որն ի վիճակի կլիներ իրապես դիմադրելու։ Վերջին 4-5 տարում ազգային էլիտայի միջին ու ցածր օղակները լծված էին էլիտային և ժողովրդի միջև տարիներով խորացած անդունդը էլ ավելի մեծացնելու գործին, իսկ այժմ հռետորաբանության մեղմացումը չի օգնում, քանի որ հիմքը արդեն դրված է։ Այլ կերպ ասած՝ ազգային էլիտան չգիտի, թե ինչպես և կամ չի ձգտում հակազդեցության ուղղությամբ ծավալային աշխատանք տանել՝ սեփական ռեսուրսների լայնածավալ ներդրմամբ։

@Ալբերտիչ

2️⃣ Մտածող, ինտելեկտուալ փոքրամասնություն։ 2020-ի գարնանը Արցախում ընտրությունների նախաշեմին Հայաստանում ընդդիմադիր, մտածող մարդկանց մեծամասնության սպասելիքները տեսնելով՝ այդ պահից ինձ համար ակնհայտ էր, որ Հայաստանում թշնամին հաջողել է նաև այն պարզ պատճառով, որ ազգային էլիտան ու մտածող փոքրամասնությունը ունակ չէին ճանաչելու հասարակ մարդկային հոգեբանությունը։ Մարդկանց թվում էր, թե Արցախում պարտքերի ու վարկերի տակ նույնքան ճռռացող ժողովուրդը կանսա Բալասանյանի հակասորոսական ելույթներին և Արցախի անվտանգությունը կգերադասի պարտքերն ու վարկերը զրոյացնելու խոստումներից։ Բայց, ռուսը կասեր՝ не тут-то было… եթե մարդու վարքագծային տիպերն առանձնացնենք՝ մանկական, հասուն, ծերունական, ապա Հայաստանում միջին վիճակագրական (հաճախ՝ ինքնահռչակ) ինտելեկտուալ անձի տիպը դրսևորվում է և՛ որպես մանկական, և՛ որպես ծերունական, բայց այդպես էլ ճնշված է մնում հասուն տիպը։

— Մեկ ցույց՝ անարդյո՞ւնք. վե՛րջ, հիասթափվում ենք։
— Հրաշք լիներ, Նժդեհ ծնվեր:
— Էս ազգին Ստալին է պետք։
— Աստված գոնե փրկեր Հայաստանը և այլն։

Մտածող մարդկանց խոչընդոտներից մեկն էլ Դաննինգ-Կրյուգերի էֆֆեկտն է։ Ելնելով պնդումից, որ մտածող մարդուն բնորոշ է կասկածելը՝ պարզ է դառնում, թե ինչու չի ստացվում ազգային դաշտում մտածող մարդկանց համախմբվածությունը։ Շփվեք տարբեր խմբերի հետ և հարցրեք իրենց կարծիքը մյուս խմբերի մասին՝ է՛լ սիոնիստ, է՛լ վատիկանիստ, է՛լ ռուսամոլ։ Եվ քանի որ տվյալ և մնացած բոլոր պիտակները կոնցեպտուալ հակադրության մեջ են և թշնամական են ազգայինի ընկալմանը, ինքն իրեն ազգայինի հետ նույնականացնող ինտելեկտուալը/ինտելեկտուալ խումբը չի կարող համախմբվել պիտակվածների հետ… դե բնական է, չէ՞:

@Ալբերտիչ

Որպես երկրորդ կետի տրամաբանական շարունակություն խնդրեմ կարդացեք Կարեն Վրթանեսյանի այս գրառումը։

Մտնում ես ֆեյսբուք.
— Իրենք մեզ շեղելու համար էս են ասում, էն են ասում։

Չէ, էդպես է։ Հենց էդպես է, որ կա։ Բայց, տիկնա՛յք և պարոնա՛յք, այդ նույն միտքը 100-500 հոգով գրեթե նույն տեքստով գրելու իմա՞ստը։ Կներեք ռուսերենիս համար, բայց «նիուժելի» դուք չեք ֆայմո՞ւմ, որ շեղելու մասին երկար-բարակ ձեր հրապարակումը հենց շեղվելու մասին է։ Ուզում եք ձեզ չշեղեն գրեք այն թեմայի մասին միայն, որից ձեր համոզմամբ ձեզ շեղում են։

ՀԻՄԱՐՆ ՈՒ 40 ԸՆԴԴԻՄԱԴԻՐՆԵՐԸ

Բոլորը գիտեն «քարը ջրհորը նետած հիմարի ու 40 խելոքի» առածը։ Հայաստանում հիմա «Արջամկան օրը» ֆիլմի սյուժեի պես ամեն օր նույնությամբ հիմարը քար է նետում ջրհորը, ընդդիմադիրները (խոսքս առհասարակ քաղաքական հայացքների մասին է, և ոչ կոնկրետ անձանց), նախ, չխաբվող գերինտելեկտուալի դերի մեջ մտած պնդում են, որ հիմարն իրենց շեղում է, ապա Կանտի բառապաշարով սեփական խոսքին կշիռ հաղորդելով՝ ատենախոսություններ են գրում քարի, դրա նշանակության և ազդեցության մասին։ Հիմարի ու խելոքների այս կոնֆլիկտում կա երրորդ կողմը՝ զանգվածը, որի պարագայում Don’t Look Up ֆիլմի սյուժեն է։ Մի կողմից, գիտնականները համոզում են, որ պետք է նայել վերև, մյուս կողմից՝ հիմարները պնդում են, թե վերև նայելու կարիք չկա։ Ընդ որում՝ ֆիլմում ևս կարող եք նկատել «հիմարի ու 40 խելոքի» պատմությունը…

«ԵՎ Ո՞Վ Է ԱՅՍՕՐ ՀԻՇՈՒՄ ՇՐՋԱՓԱԿՎԱԾ ԱՐՑԱԽԻ ՈՒ ԳՐԱՎՎԱԾ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՄԱՍԻՆ»։

Քանի HardTalk-ում նոր ազգափրկչի մասին աշխարհաքաղաքական խորագին վերլուծությունների շքերթ է, ես մի փոքր պրիմիտիվ բառապաշարով կենցաղային, բայց hard թեմային անդրադարձով շեղեմ ազգափրկչական աստվածահաճո առաքելության մունետիկներով լցված օրակարգից ձեր ուշադրությունը։

Չգիտեմ, թե կոնկրետ ո՞ր պատմական շրջանից է հայերի մեջ արմատավորվել միտքը, որ եթե մի բան մեկ անգամ փորձում ես՝ չի ստացվում, ուրեմն՝ վե՛րջ, գործդ ձախողել ես, ազգը կործանվում է, մի խոսքով՝ «էս սաղ մեծերի խաղերն ա, մենք բան չենք կարա անենք»։ Հայկական միջավայրում էսպիսի մտածողությունը մեծամասնական է, գերակա է գրեթե բոլոր ոլորտներում՝ պետականից մինչև բիզնես, քաղաքականից մինչև գիտություն։ Եղբա՛յրք ու քույրեր, իրապես, ինչի՞ պայքարել հանուն ինչ-որ բանի, եթե կարելի է թևերը թափ տալով՝ նվնվալ համաշխարհային հակահայկական դավադրությունից, պատմական անարդարությունից ու էդ ամենի մասին սրտաճմլիկ հուզառատ էմոջիներով լացել ֆեյսբուքում, դրսևորել կեղծ ապրումակցում ու շարունակել ապրել հողաթափիկ ինֆուզորիայից միայն ողնաշարային կառուցվածքի հաշվին տարբերվող օրգանիզմի աննպատակ կյանքով՝ նպատակ էլ հռչակելով իբր գոյատևելը…

Ամերիկացիք ու գերմանացիք տանկեր են տրամադրելու վաճառելու Ուկրաինային։ Հավանաբար սա առիթ կհանդիսանա, որ ևս մի քանի երկիր որոշակի քանակի այլ զինամթերք կտրամադրեն կվաճառեն ուկրաինացիներին։ Սա նշանակում է, որ «մինչև վերջին ուկրաինացին» գործողությունը մոտենում է վերջնախաղին։ Բնականաբար ավարտը չի լինելու հաղթական կողմերից և ոչ մեկի համար։ Ռուսներին ևս, որոնք այդուհետ հարկադրված են լինելու ավելի մեծ ռեսուրսներ ներդնելու՝ նախորդ տարվա փետրվարից հետո ՌԴ տիրապետության ներքո անցած տարածքները պահպանելու համար, ընդ որում՝ դրան զուգահեռ Արևմուտքն ամեն կերպ նոր ճակատներ է բացելու ռուսների դեմ. օրինակ, Հայաստանում հակառուսական ալիքի ուժեղացմամբ, այդ թվում՝ ռազմաբազան հանելու «հանրային պահանջին» ընդառաջ գնալու քաղաքական որոշմամբ, այլև Արցախում ռուսական խաղաղապահների դեմ նոր սադրանքների միջոցով։ Ուկրաինայի մասին առհասարակ լռում եմ, որովհետև պատերազմի ավարտին այնտեղ այլևս պետություն չի մնալու՝ բզկտված տարածքներ, որոնք լինելու են մի քանի պետությունների վերահսկողության (Ազգերի լիգայի ժամանակներում դրան մանդատ էին ասում, հիմա այն դրսևորվում է զուտ տնտեսական լծակներով)։ Այսպես թե այնպես Հայաստանի տարածքը՝ հավատարիմ իր պատմական առաքելությանը, կշարունակի հանդիսանալ այլ երկրների միջև պրոքսի պատերազմի հարթակ։ Սա ընդհանրապես՝ մեր հավաքական, մասնավորապես՝ մեր ազգային էլիտայի, որոշումների արգասիքն է։ Եվ սա նոր պատասխանատվություն է, որովհետև պատերազմը կավարտվի, կլինեն կորուստներ, շատ կորուստներ, իսկ ո՞րն է լինելու մեր հետագան. նորից նույն շրջափո՞ւլը։

@Ալբերտիչ

ՄՏՈՐՈՒՄ

Քիչ առաջվա երկրաշարժին համացանցից օգտվել իմացողների ու հարևաններիս արձագանքներից մտքերով ընկա։ Գիտե՞ք, հավանաբար Հայաստանը՝ որպես պետություն (առանց Արցախի), ձախողվել է այն պահին, երբ դպրոցում «Ռազմագիտություն» առարկան դասավանդվել է ոչ թե որպես հիմնարար գիտելիք, այլ հանրակրթական ծրագրի հերթական դասաժամ։ Լինելով շրջափակված երկիր և պերմանենտ պատերազմական վիճակում՝ Հայաստանը կառավարող էլիտաները ձախողեցին քաղաքացու կրթությունը, դրա համար էլ Հայաստանի Հանրապետությունը քանդվեց ոչ թե պատերազմում կապիտուլացիայի արդյունքում, այլ ներքին ցանցի ջլատողական անպատիժ գործունեությամբ։ Կա արդյո՞ք ելք։ Ելքը տարատեսակ «ՈՄԱ»-ները չեն, որոնք ֆիդայական պաթոսով բանակին են փորձում փոխարինել։ Ելքը զրոյից պետության կառուցումն է՝ հիմնահատակ նոր համակարգով։ Հնի հետ կապերը խզելու պայմանով, միևնույն ժամանակ՝ հնի սխալանքների մասին հիշողությունները արձանագրած ունենալով, որպեսզի արդեն անցած սխալ ուղիներից այդ փորձի հաշվին հնարավոր լինի խուսափել։

Հ.Գ. Ինչո՞ւ «առանց Արցախի»՝ կհարցնեք դուք։ Ասեմ. ապրիլյան քառօրյան նպաստեց, որ տեղական իշխանությունը խիստ արագ կերպով բարեկարգեց ապաստարաններն ու պարբերաբար քաղպաշտպանության ուսումնական իրավիճակներ էին նախաձեռնում։ Իմ համոզմամբ, նաև սա որոշակիորեն նպաստեց, որ «հանուն ոչնչի» եղածից էլ ավելի շատ զոհեր չլինեն։

Ալբերտիչ

https://news.1rj.ru/str/kremlinprachka/23040

Можно, конечно, во многих вещах упрекнуть всяких прачек, сидящих в всяких башнях, в том числе в том, что если российская военная база настолько важна для РФ, что в Кремле готове встряхнуть армянскую республику, то чего РФ ждала, когда в Армении промывали мозги населению западными манипулятивными антироссийскими тезисами. Понятное дело - Армения, страна с ограниченными ресурсами и самостоятельно ни коем образом не могла бы противостоять Западу. Следовательно тут вопрос - если РФ настолько оберегает свою базу, почему не предпринимала необходимые противодействия Западу (да и в большинстве постсоветских стран)? Не было столько ресурсов? В России были наивные и не понимали, что происходит? По антироссийским настроениям по всей территории бывшего СССР, в России вопросы должны быть в первую очередь к себе, потом только к этим странам.
Во-вторых, сначала пишут с очевидно проазербайджанским словарным запасом про Армению в таком тоне («банановая республика» и т.д.), потом удивляются и обижаются, почему в Армении столько антироссийских настроений, да и много вопросов к РФ даже у пророссийско-настроенных.
Вам, с ваших высокомерных башен, сначала признать бы, что Россия потеряла свое влияние не потому, что Запад действовал и вкладывал большие деньги в промывании мозгов, а также потому, что Россия не предпринимала противодействующих шагов. Не Армения себя заявляла мировой державой.

Нет, в армяно-российских отношениях не возможно не иметь претензии так же и к самой армянской власти, но вот такого рода риторика не поможет той же России удержать на своей стороне друзей, людей в Армении, понимающих геополитические реалии и истинные государственные интересы. А это важный фактор, если в России действительно хотят сохранить базу в Гюмри.

Ալբերտիչ

Ասանկ բաներ ողորմածիկ Ժիրինովսկուց։

Ես կասեի՝ բախման վտանգը ոչ թե օրեցօր մեծանում է, այլ ավելի, քան իդական է դառնում։

https://news.1rj.ru/str/hayaliq/538

ԼՏՊ-ին ու իր վկաներին տեսնող լինի՝ հարցրեք, էլի՝ պահեցի՞ք մասը, էն մյուս մասը խլելու սպառնալիքներ չկա՞ն, էլ թշնամին նոր տարածքների հանդեպ հավակնություն չունի՞, հավերժական խաղաղություն է տիրում, հա՞…

Ալբերտիչ

Ինձ համար Լավրովի հերթական հայտարարության շուրջ հերթական հարայ-հրոցն անհասկանալի է։ Ձեզ ի՞նչ է թվում, Լավրովը պիտի քնից զարթնի ու ասի՝ «ձեր վարչապետը դավաճան է, մենք հեսա կգնանք ու ձեզ՝ Արցախն էլ, կազատագրե՞նք»։ Ասենք, թե ասաց, ռուսներն էլ եկան ու «ազատեցին», ինչի՞ եմ վստահ, որ դրանից հետո էդ նույն Լավրովից ավելին պահանջողները նվվալու են, թե ռուսները եկել են գրավելու Հայաստանը։ Հատկապես զարմանում եմ մտածող մարդկանց շարքին դասվողների նման դիրքորոշումից։ Չնայած, երևի ժամանակին նույն Օրին էր անկեղծորեն կարծում, որ եվրոպացիք կամ Պետրոսը պետք է անշահախնդիր գային ու ազատագրեին Հայաստանը…

Ալբերտիչ