Ինչպես կասեր ժողովրդասեր հանրույթը՝ խե՞ր լինի… 2025 թվական։ Ցանկացած՝ ընդհուպ զոհերի գնով իբր թե խաղաղության համար ամբողջ երկիր ու բնակչություն ծնկի բերող խեղկատակների իշխանությունը «օդային տագնապի» ազդանշանի դեպքում ապաստարանում պատսպարվելու ցուցատախտակ է փակցրել։ Հանուն ինչի՞՝ կհարցնեի ես, և հազիվ էլ լսեի՝ «հանուն ոչնչի» պատասխանը։

🤩 Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes

Եկել եմ ասելու, որ չեմ կիսում կարծիքը, թե ԱՄՆ-ին Իրանի հետ կապված լարվածության ֆոնին ձեռնտու չէ էսկալացիան Հարավային Կովկասում։

Ավելի ճիշտ՝ մասամբ եմ միայն կիսում։ Ինձ համար անհասկանալի է, թե ինչի՞ համար էր տարիներ շարունակ Իսրայելը զինում Ադրբեջանին, 2020-ի պատերազմի ժամանակ էլ բոլոր առումներով աջակցում Բաքվին, եթե Իրանի շուրջ իրադարձությունների զարգացման ընթացքում չպետք է օգտագործի Ադրբեջանի գործոնը։ Մի՞թե Ալիևի «սիրուն քթի» կամ զուտ հայ-հրեական հինավուրց մրցակցության հարցում հայերի էքզիստենցիալ թշնամիներին աջակցելու համար (սարկազմ):

Հավաստիացնում եմ, որ նախագահական ընտրություններում Թրամփի հաղթանակի մեջ ամենամեծ ներդրումն ունեցած անձինք և Իսրայելն ու նրա մերձավորարևելյան քաղաքականությունն ուղիղ կապված են, ուստի պնդումը, թե Իսրայելն ու ԱՄՆ-ը Իրանի հարցում կարող են այլ մոտեցումներ ունենալ, սխալ է։

Իսկ վերոնշյալ կարծիքը կիսում եմ միայն այն դեպքում, եթե Միացյալ Նահանգներում դիտարկում են այնպիսի սցենար, ըստ որի՝ Հայաստանի տարածքը հարկավոր է դարձնել քաոսային։ Այսինքն՝ լցնել Հայաստանը փախստականներով և ապակայունացնել երկիրը՝ սպառնալով ՌԴ ռազմաբազային։

Եթե ԱՄՆ-ում այս սցենարը դիտարկում են, ապա հարկավ՝ նրանց պետք է հայ-ադրբեջանական նոր պատերազմ։ Առանց դրա էլ կապակայունացնեն իրավիճակը։

Հակառակ պարագայում՝ ցանկացած հարձակում Իրանի դեմ այսպես թե այնպես ռազմադաշտի է վերածելու նաև Հարավային Կովկասը։ Իսկ հայ-ադրբեջանական կոնֆլիկտը շարունակվելու է այնքան ժամանակ, քանի դեռ կողմերից մեկը լիակատար կապիտուլացիայի չի ենթարկվել՝ շատ երկար ժամանակ վերականգնվելու անկարողությամբ։

🤩 Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes

Ներքաղաքական գզվռտոցին շա՜տ վաղուց հետևում եմ խիստ հպանցիկ՝ վերնագրերի մակարդակում։ Հետևաբար ոչինչ չեմ կարող ասել Գյումրու ընտրությունների մասին։

Թեև «Մարտուն Գրիգորյան - Վարդան Ղուկասյան» առճակատման շրջանակում անձնական քենի և ազգային-պետական շահի միջև ընտրության (շատ բարդ ընտրություն է, ախր, շաա՜տ բարդ) լուրերից հիշեցի 2020թ. Արցախում ընտրությունները։

Նախընտրական շրջանում քանի դեռ բոլորը կենտրոնացել էին նախագահի թեկնածու Արայիկ Հարությունյանի և մյուս թեկնածու Մասիս Մայիլյանին աջակցող Սամվել Բաբայանի թվացյալ տարաձայնություններին, երկրորդ փուլի ամենասկզբում տարբեր գործոններ համադրելով՝ ես պնդում էի, որ Բաբայանն ու Հարությունյանը դաշինք են կազմելու։ Բնականաբար թերահավատ էին շատերը։ Հետո եղավ այն, ինչ եղավ։

Իսկ այժմ, թվում է, ադրբեջանցիները խիստ շահագրգռված պիտի լինեին Սամվել Բաբայանին Բաքվի բանտում տեսնելու հարցում, մինչդեռ Բաբայանը հանգիստ շրջում է Երևանում, իսկ Հարությունյանը Բաքվում է։

Ինչո՞ւ է այդպես։

Այդպես է, որովհետև իրեն ազգային հռչակած վերնախավը թուլամորթ է եղել և մնում։ Իսկ բոլոր հուսահատ կոչերը, թե պետք է գործել, այս անել, այն անել, սա հասկանալ, պահի լրջությունն ընկալել, օդ կրակոց են։

Ասել եմ և կրկնեմ. մենք վերապրում ենք նույն ժամանակաշրջանը, որն եղել է Տիգրան Մեծից մինչև Արշակունիների արքայատոհմի հաստատումը։

🤩 Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes

Հենց այսպիսի տեսք ունի գլոբալիզացիայի վերջը։

https://news.1rj.ru/str/parstodayrussian/181025

🤩 Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes

Մինչ Հայաստանում ՔՊ-ն շարունակում է անել այն, ինչի համար զավթել էր իշխանությունը, կառավարության հետ բիզնես գործարքներ ունեցած ընդդիմադիր ուժը ստորադասում է ազգային-պետական շահը, գործարարները պոչը ետևը մտցրած վախկոտ շան վարքագծով են առաջնորդվում, նախ, Հայաստանում ՌԴ դեսպանը մեսիջներ է ուղարկում ընդդիմությանը, մյուս կողմից էլ՝ ՌԴ-ում Ադրբեջանի դեմ հետաքրքիր, բայց դեռ փոքր քայլեր են կատարվում:

Այս ամենը չեմ գրում, որպեսզի այլոց պես ասեմ՝ «մեզ վերջին շանսն է մնացել» կամ նման մի բան։ Մեր ճակատագիրն այս փուլում մեզանից քիչ է կախված, այս մասին ասել եմ քանիցս։

Պարզապես արձանագրում եմ, որ Արցախի օկուպացիան Ալիևի համար զուտ կարճաժամկետ արդյունք էր։ Դրանում դեռ առիթներ կլինեն համոզվելու։

Արժե՞ր արդյոք գնալ այն քայլերին, որոնց գնացել է Ալիևը հանուն Արցախը գրավելու փիար-արշավի։

🤩 Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes

Պետության գոյության կարևորագույն գրավականներից է, ըստ իս, ինստիտուցիոնալ հիշողությունը։

Պետությունը չի կարող վաստակել գոյության իրավունք, եթե դրանում թե՛ պետական, թե՛ մասնավոր օղակներում որոշում կայացնողները չունեն ինստիտուցիոնալ հիշողություն։

Մեր պարագայում հիշողության առանցքում երկու իրադարձություն կա՝ ինքնության էքզիստենցիալ մակարդակից.

1) Ապրիլի 24-ը։

2) Մայիսի 9-ը։

Ալիքում ժամանակին անդրադարձել էի մեր պետության մեկ այլ կարևոր բացթողմանը՝ բոլոր օղակներում պետության և սփյուռքի հստակ նեթվորքինգին։

Մի կողմ դնենք 1990-ականները՝ նկատի առնելով կայսրության փլուզմանը հետևած որոշ չափով օբյեկտիվորեն ձևավորված խառնաշփոթը և այդ պայմաններում նոբիլիտետի հիմնումը։ Անդրադառնանք հաջորդ 2 տասնամյակին։

Մասնավորապես՝ այժմ «նիկոլից հետո Հայաստանը» «էս սարն իմն է, չէ՝ իմն է, էն էլ քոնը չէ՝ իմն է» սկզբունքով բաժան-բաժան անող երկու ճամբարների առաջնորդներին։

Չէ, խոսքը ամեն դեպքում չի լինելու երկու նախագահների աջակիցների՝ իրենց առաջնորդների աչքը մտնելու, նիկոլականից ավելի նիկոլական պահվածքի մասին։

Երկու նախագահներն իրենց կառավարման շրջանում մեծ տեղ են տվել պաթոսին, բայց ոչ մտածողության ամրապնդմանը։ Իսկ անհրաժեշտ էր բուհական կրթությունը կազմակերպել այնպես, որ անկախ նրանից շրջանավարտները կլինեին մասնագիտության մեջ, թե այլ ոլորտում՝ կարիերայի աստիճանով բարձրանալիս բոլոր դեպքերում պետք է ունենային որոշակի հստակ դիրքորոշում առնվազն «ապրիլի 24-մայիսի 9» հարցի շուրջ։

Հենց այս պահին նշածս կատեգորիայի զգալի մասը չունի այս երկու օրվա հետ ասոցացվող անհրաժեշտ հիշողությունը…

🤩 Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes

Աչքովս ընկավ, որոշեցի ամեն դեպքում արձանագրել՝ թողնելով այստեղ.

Հայաստանում երկու հիմնական ընդդիմադիր ուժերը չեն կարողանում մեկ միասնական թեկնածուի հարցում ընդհանուր որոշման գալ, իսկ Նիկոլի որջում «բացահայտված լրտես» Հովիկ Աղազարյանը՝ իր մի քանի հոգանոց ինչ-որ կուսակցությունով, իմփիչմենթի գործընթաց է սկսում, թեկնածու ունի։

Կրկես դարձած իմ հայրենիք…

🤩 Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes

Չինաստանն էլ է խաղաղության պատրաստվում։ Դրա համար արտադրել են նոր 15-տոննայանոց ինքնաթիռ, որը ունակ է տեղափոխելու մինչև 100 ԱԹՍ, որոնք, ի դեպ, նախատեսվում է, որ կառավարվելու են բացառապես արհեստական բանականության կողմից։

Ինչպես չէին ասում, բայց նկատի ունեին հին հռոմեացիները՝ si vis bellum, para pacem, այն է՝ պատերա՞զմ ես ուզում, պատրաստվիր խաղաղության։

🤩 Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes