امروز رفتم پاساژ امجد قطعات الکترونیکی بگیرم
یه بچه و پدرش یا احتمالا پدربزرگش اومده بودن خرید
و این بچه منو یاد قدیمای خودم انداخت
اینکه هرچیزی که ذره ای جالب میزد رو میدید سریع خرذوق میشد و فکر میکرد باهاش چه کارایی میتونه بکنه
درکنار عذاب وجدانم از پول خرج کردن سر یکسری چیزا که شاید اونقدرم ضروری نیازشون نداشتم، این فلش‌بک به گذشته‌م یکم حالمو خوش کرد

دلم برای ذوق و اشتیاق بچگیام تنگ شد...

«تابستون فقط به اونایی خوش میگذره که پولش رو دارن برن ساحل‌های شنی و تفریحات آبی. مثل اونایی که زمستون پولش رو دارن برن اسکی و بهار پولش رو دارن میتونن شکوفه های گیلاس ژاپن رو ببینن. درود بر پاییز، فصل افسرده های فقیر خیابان گرد.»

شروع کردن سخت ترین کار دنیاست، ولی وقتی شروع میکنی اصلا نمیدونی واسه چی داشتی اینهمه مقاومت میکردی.

‏روند تراپی رفتن خیلی طولانیه. کاش خدا زودتر شفام بده.

Took me fucking 6hrs to fix this shit to write something

الان به چیزی که نیاز دارم مکانیسم ماچه.

بعضی وقت‌ها ما به آدم‌ها نزدیک نمی‌شیم، چون از دست دادنِ چیزی که هرگز نداشتیم، کار خیلی آسون‌تریه.

من قبل آشنایی با گوشی و دنیای کامپیوتر:

گاهی کسی که مدام نصیحت می‌کنه، در واقع نمی‌تونه با حال بدت کنار بیاد؛ پس فوری می‌ره سمت راه‌ حل.

ما تحمل دیدن رنج عزیزمون رو نداریم، دوست داریم زودتر حالش خوب شه، از رنج او مضطرب می‌شیم. نتیجه؟ به جای درک و همدلی و رفاقت، نصیحت و توبیخ و راه حل میاد بیرون.

اضطراب ما از رنجِ دوست، تولید رنج بیشتری می‌کنه. تناقض روان!

کی به ما یاد داد فقط وقتی لیاقت خواستن چیزای خوب‌و داریم که قبلش خودمون‌و کشته باشیم از شخم زدن مسیر؟

پشیمانی به نوعی آیینه آینده است که اگر با خرد همراه شود، دیگر محدود به آه و حسرت نیست؛ تبدیل می‌شود به «قدرت انتخاب دوباره»، که به تو نشان می‌دهد چه چیزی را دوباره تجربه کنی، چه چیزی را رها کنی و چه چیزی را بسازی.

گمونم زندگی مثل آشپزی یه غذای زمانبر برای اولین باره
نمیدونی داری دقیقا داری چیکار میکنی
وسط مسطا ناخونک میزنی و یا خوشت میاد یا بدت میاد و انگولکش میکنی
اما در آخرشه که میفهمی چیزی که تو این مدت طولانی پخت و پز کردی (زندگی کردی) قابل خوردن شده(ارزش زندگی داشت) یا تموم مواد غذایی(عمرت) رو تبدیل یه عن کردی

بیشتر وقتا پشیمونی با احساس شرم و گناه قاطی میشه. اما فرق داره؛ شرم میگه «من بدم»، پشیمونی میگه «انتخابم بد بود». این تمایز می‌تونه زندگی آدمو عوض کنه، چون از له شدن زیر بار سرزنش، می‌رسی به دیدن راه جبران.

پشیمونی دشمن تکراره، حسرت دشمن آرامش

ما که بیداریم (دوباره تایم خوابم گند کشیده شده)
@averagebpdguy