یادمه قدیما 7 8 صبح که میخواستم پاشم حس مرده ای رو داشتم که از قبر به زور میخواستن بکشنش بیرون

و الان که خودم طرفای 5 6 با راحتی و رضایت پامیشم، با پوست و استخون یادآوری شد بهم ک آدم تا وقتی کاریو خودش نخواد بکنه، براش شکنجه خالصه

متاسفم که دارم میگم، ولی درسته !

#بشنویم

ما به همون اندازه که در کودکی احساس امنیت کردیم، در بزرگسالی می‌تونیم عشق بورزیم.

صمیمیت، مهارتیه که از امنیت روانی، زاده می‌شه.

گاهی رشد اینجوریه که با خودت ‌غریبه می‌شی و دوباره شروع به آشنا شدن می‌کنی.

وقتی نتونی احساساتت رو برای خودت معنا کنی و بپذیری، ذهنت برای معنا دادن به اون‌ها از بدنت کمک می‌گیره؛ نتیجه می‌شه همون دردهای بدنیِ عجیب و غیرعادی، که گاه به گاه دچارشون می‌شی.

اشکالی نداره اگه بعضی وقتا حس می‌کنی گم شدی. به خودت اعتماد کن، این گمشدگی هم بخشی از مسیر رشدته.

ذهن انسان از درد فرار می‌کنه، اما روان فقط از طریق مواجهه با درد رشد می‌کنه. «گریز»، آرامش نمیاره، فقط مسیر رشد رو طولانی‌تر می‌کنه.

وقتی نتونی احساساتت رو برای خودت معنا کنی و بپذیری، ذهنت برای معنا دادن به اون‌ها از بدنت کمک می‌گیره؛ نتیجه می‌شه همون دردهای بدنیِ عجیب و غیرعادی، که گاه به گاه دچارشون می‌شی.

بخش بزرگی از رشد روانی یعنی یاد بگیری بین “احساس” و “اقدام” فاصله بذاری. احساس لازم نیست همیشه عملی بشه، فقط باید شنیده بشه.

از بدترین بلاهایی که زندگی کردن در ایران سرم آورده اینه که فکر می‌کنم هر چی پول ازش درنیاد کار مهمی نمی‌تونه باشه.
ده‌ها کار معنادار می‌کنم در روز و حسی که شب دارم خوشنودی نیست به هیچ‌وجه چون پول درنیاوردم.
از این‌که پول این‌قدر مساله‌ست خوشم نمی‌آد.

صبحتون بخیر

با آدمای جسور وارد رابطه شید؛ آدم‌هایی
که اختیار زندگی و انتخاب‌هاشون دست
خودشونه و سر رابطشون با کسی تعارف
ندارن.

Ofc i look angry all the time
My entire life I've been fighting a war
I'm soaked in pain and sadness...

The irony however
Is that I'm not actually angry
I'm trying to learn how to be happy!