اشکالی نداره اگه بعضی وقتا حس می‌کنی گم شدی. به خودت اعتماد کن، این گمشدگی هم بخشی از مسیر رشدته.

ذهن انسان از درد فرار می‌کنه، اما روان فقط از طریق مواجهه با درد رشد می‌کنه. «گریز»، آرامش نمیاره، فقط مسیر رشد رو طولانی‌تر می‌کنه.

وقتی نتونی احساساتت رو برای خودت معنا کنی و بپذیری، ذهنت برای معنا دادن به اون‌ها از بدنت کمک می‌گیره؛ نتیجه می‌شه همون دردهای بدنیِ عجیب و غیرعادی، که گاه به گاه دچارشون می‌شی.

بخش بزرگی از رشد روانی یعنی یاد بگیری بین “احساس” و “اقدام” فاصله بذاری. احساس لازم نیست همیشه عملی بشه، فقط باید شنیده بشه.

از بدترین بلاهایی که زندگی کردن در ایران سرم آورده اینه که فکر می‌کنم هر چی پول ازش درنیاد کار مهمی نمی‌تونه باشه.
ده‌ها کار معنادار می‌کنم در روز و حسی که شب دارم خوشنودی نیست به هیچ‌وجه چون پول درنیاوردم.
از این‌که پول این‌قدر مساله‌ست خوشم نمی‌آد.

صبحتون بخیر

با آدمای جسور وارد رابطه شید؛ آدم‌هایی
که اختیار زندگی و انتخاب‌هاشون دست
خودشونه و سر رابطشون با کسی تعارف
ندارن.

Ofc i look angry all the time
My entire life I've been fighting a war
I'm soaked in pain and sadness...

The irony however
Is that I'm not actually angry
I'm trying to learn how to be happy!

اعتماد به آدما هدیه نیست که ببخشی! بناییه که آجر به آجر با ثبات و تکرار رفتار ساخته میشه، نه از تکرار قشنگ حرفا.

دامپزشکی هم نمیخونم بگم:
دامپزشکی بهانه است
طویله به طویله دنبال تو میگردم... 👨‍🦯

سعی‌م رو میکنم طی یکی دو روز آینده، دیدگاه و تجربه خودم از سوگ رو به اشتراک بزارم

مقوله عجیبیه وقتی سعی میکنی راجبش فکر کنی، فکر میکنی میفهمی‌ش ولی هرچی بیشتر فکر میکنم بهش میبینم بیشتر مکانیزم های اجتنابی رو خودم پیش‌گرفتم و شاید باهاش روبرو نشدم؟

اپیزود پنجم پادکست روزمرگی‌های یک روان‌درمانگر: «سوگ و فقدان»
سوگ چیه؟ چه انواعی داره؟ چه مراحلی داره و چطور می‌تونیم بهتر باهاش کنار بیایم؟

در کست‌باکس بشنوید:
https://castbox.fm/vb/852452639

و در آخر، سوگ "پر کردن جای خالی" نیست، یاد گرفتن زندگی کردن، با اون جای خالیه.

گفت: خیلی روزها می‌بینم و حس می‌کنم که با از دست دادن‌اش کنار اومدم، اما بعضی روزها... انگار همین دیروز اتفاق افتاده. انگار همین دیروز بوده که بزرگ‌ترین تکه‌ی قلبم ازم جدا شده.
گفتم: سوگ یک خط مستقیم نیست؛ بعضی روزها انگار به اول راه برگشتی. اشکالی نداره. هر قطره‌‌ی اشک، بخشی از التیامه، حتی اگه سال‌ها بعد جاری بشه.

اما فعلا برای الان،
گفته های دانیال عزیز رو قرض میگیرم و پیشنهاد میکنم روشون تأمل کنید