آدم وقتی زیاد منتظر نتیجه می‌مونه، مسیرشو نمی‌بینه و فراموش می‌کنه. مقصد همیشه جذابه، ولی بخش زیادی از آرامش توی خودِ رفتنه.

میگن کاراهایی رو بکنید که در دراز مدت تاثیرشو ببینین

یعنی هیچکدوم از کارهام تا الان نباید یه نتیجه ای میدادن؟ دیگه کی؟ وقت مردنم می‌خوام نتیجه شونو ببینم؟
چیز اساسیی که توی مسیرم ندارم ارامشه....

شایدم
توقع رنج است.

گاهی به‌جای «چرا این‌طوری‌ام؟»، باید بپرسی «کِی یاد گرفتم این‌طور باشم؟» سؤال دوم کمتر سرزنش‌ت می‌کنه و باهات مهربون‌تره.

تغییرات پایدار معمولاً زمانی رخ می‌دن که تصویر درونی از خود، دیگه با رفتار فعلی سازگار نباشه. ذهن برای کاهش ناهماهنگی، یا رفتار رو تغییر می‌ده یا تصویر درونی رو؛ و این لحظه، همون نقطه‌ی شروع تحوله.

امان از روزی که تصویر درونی هم مثل رفتار فعلی بیاد رو کف
مردی و بیا درستش کن....

بعضی آدم‌ها به‌ جای روبرو شدن با مشکلی که دارن، ترجیح می‌دن با هزار کار بی‌هدف و هدفمند، حواس خودشون رو پرت کنن. مشغله و پُرکاری، گاهی لباس مبدلِ فرار از مواجهه‌ست.

کاش عمل به این حرف ها
مثل گفتنشون هم آسون بود

متاسفانه منبع همیشگیم این آهنگ رو نداشت که متادیتا سالمی بخواد داشته باشه، ولی خب لذت ببرید
@averagebpdguy

لطفاً جا نزن
شاید هنوز طعم واقعی گرمای آفتاب رو نچشیدی🌤🍀

تو دانشگاهی درس میخونم که متوسط IQ استادا و دانشجوهاش رو هم به عدد درجه دمای اتاق هم نمیرسه....

رهایی از گذشته یعنی ایجاد یک آینده‌ی قابل‌زیستن، نه پاک کردن خاطرات. نمی‌شه حافظه رو پاک کرد، اما می‌شه معناهای جدیدی براش ساخت. گذشته همراه ما خواهد بود، اما دیگه اونقدر برامون آزار دهنده نیست.

حمل کردن رازها فشار جسمی ایجاد می‌کنه. سکوت طولانی، شکل منحصر به‌ فردی از خستگیه که عضلات، خواب و حافظه رو آشفته می‌کنه.

حرف بزن، تنها نرو.

تو مغزم دقیقا همینقدر تب باز شده دارم.

بخشش کسی، به معنای رفع مسئولیت از اون فرد یا نادیده گرفتن عواقب کارهاش نیست. بلکه به این معناست که دیگه حاضر نیستی خودت رو تا ابد به درد و خشم گذشته زنجیر کنی. بخشش یعنی قبول کنی اون اتفاق افتاده، سهم واقعی‌ات رو در تجربه‌ات ببینی و از چرخه تکرار رنج خارج بشی.