...
ز اختیار جهان عقده ای است در دل من
که جز به گریه بی اختیار نگشاید
...
شکایت گره دل به روزگار مبر
که هیچ کس به جز از کردگار نگشاید
...
ز تنگنای جهان کی گشاده می گردد
دلی که در بر و آغوش یار نگشاید

زمین وچرخ بغیر از غبار و دودی نیست
خوش آن که چشم به دود وغبار نگشاید

مراست از دل مغرور غنچه ای صائب
که در به روی نسیم بهار نگشاید

#صائب_تبریزی

ماشا: مرا بگو که دارم قیافه‌اش را از یاد می‌برم. به این ترتیب دیگران هم ما را فراموش خواهند کرد، فراموش‌مان خواهند کرد.

#سه_خواهر
#چخوف

آندری: خب دیگر کافی است... [عرق صورتش را خشک می‌کند.] تمام شب یک لحظه خوابم نبرد. به قول معروف حالم سرجایش نیست. تا ساعت چهار صبح کتاب خواندم. بعد دراز کشیدم اما خواب به سراغم نمی‌آمد. فکرم این‌جا و آن‌جا کار می‌کرد.

#سه_خواهر
#چخوف

بیا بیا که مرا با تو ماجرایی هست
بگوی اگر گنهی رفت و گر خطایی هست

روا بود که چنین بی‌حساب دل ببری
مکن که مظلمه خلق را جزایی هست

توانگران را عیبی نباشد ار وقتی
نظر کنند که در کوی ما گدایی هست

به کام دشمن و بیگانه رفت چندین روز
ز دوستان نشنیدم که آشنایی هست

کسی نماند که بر درد من نبخشاید
کسی نگفت که بیرون از این دوایی هست

هزار نوبت اگر خاطرم بشورانی
از این طرف که منم همچنان صفایی هست

به دود آتش ماخولیا دماغ بسوخت
هنوز جهل مصور که کیمیایی هست

به کام دل نرسیدیم و جان به حلق رسید
و گر به کام رسد همچنان رجایی هست

به جان دوست که در اعتقاد سعدی نیست
که در جهان به جز از کوی دوست جایی هست

#سعدی

توزنباخ: بله، باید کار کرد.

#سه_خواهر
#چخوف

درشینین: [روی صحنه قدم می‌زند.] بیش‌تر وقت‌ها به خودم می‌گویم: چه خوب بود آدم زندگی‌اش را یک بار دیگر آگاهانه شروع می‌کرد. اگر زندگی کنونی‌مان به طور مثال تا به حال چرک‌نویسی بیش نبوده و زندگی جدیدمان نسخه‌ای خوانا و تمیز باشد، چه خوب خواهد شد.

#سه_خواهر
#چخوف

ایرینا: ...
باید کارکرد. کارکرد! اگر زندگی را غم‌انگیز می‌یابیم، اگر به نظرمان گرفته و افسرده‌کننده می‌آید، به این دلیل است که کار نمی‌کنیم. ما جزو آن آدم‌هایی به دنیا آمده‌ایم که کارکردن را حقیر می‌کنند.

#سه_خواهر
#چخوف

تو با قلب ویرانه من چه کردی؟
ببین عشق دیوانه من چه کردی

در ابریشم عادت آسوده بودم
تو با بال پروانه‌ی من چه کردی؟

ننوشیده از جام چشم تو مستم
خمار است میخانه‌ی من، چه کردی؟

مگر لایق تکیه دادن نبودم؟
تو با حسرت شانه‌ی من چه کردی؟

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی
سفر کرده، با خانه‌ی من چه کردی؟

جهان من از گریه‌ات خیس باران
تو با سقف کاشانه‌ی من چه کردی؟

#افشین_یداللهی

ناگهان آیینه حیران شد، گمان کردم تویی
ماه پشت ابر پنهان شد، گمان کردم تویی

ردّ پایی تازه از پشت صنوبرها گذشت...
چشم آهوها هراسان شد، گمان کردم تویی

ای نسیم بی قرار روزهای عاشقی
هر کجا زلفی پریشان شد، گمان کردم تویی

سایه ی زلف کسی چون ابر بر دوزخ گذشت
آتشی دیگر گلستان شد، گمان کردم تویی

باد پیراهن کشید از دست گل ها ناگهان
عطر نیلوفر فراوان شد، گمان کردم تویی

چون گلی در باغ، پیراهن دریدم در غمت
غنچه ای سر در گریبان شد، گمان کردم تویی

کشته ای در پای خود دیدی یقین کردی منم
سایه ای بر خاک مهمان شد، گمان کردم تویی

#فاضل_نظری

آندری: ...
چه‌طور و چرا اینگونه عشق‌تان به دلم افتاده؟ چرا این‌قدر دوست‌تان دارم؟ از کی تا به حال؟
...
دوست‌تان دارم، دوست‌تان دارم، آنگونه که تا به حال هیچ‌کس را این‌همه دوست نداشته ام.

#سه_خواهر
#چخوف

آندری: اگر درست می‌شنیدی شاید با تو حرف نمی‌زدم. باید بتوانم با کسی صحبت کنم؛

#سه_خواهر
#چخوف

آندری: در مسکو آدم در سالن بزرگ رستورانی می‌نشیند، نه کسی را می‌شناسد و نه کسی او را می‌شناسد، با این همه، آدم خودش را تنها و منزوی احساس نمی‌کند. حال آن‌که این‌جا همه را می‌شناسی و همه هم تو را؛ در عین حال خودت را غریبه حس می‌کنی، غریبه و منزوی.

#سه_خواهر
#چخوف

هزارسال دیگر هم باز آدم‌ها آه‌کشان می‌گویند:"آه که زندگی‌کردن چه دشوار است!"

#سه_خواهر
#چخوف

پرنده‌های مهاجر، به طور مثال لک‌لک‌ها، باید پروازکنان مهاجرت کنند؛ هر فکری هم چه متعالی و چه حقیرانه در ذهنشان بگذرد، مدام به پرواز ادامه می‌دهند، بی‌آن‌که بدانند چرا، یا کجا می‌روند. آن‌ها پرواز می‌‌کنند و پرواز هم خواهند کرد، حالا فیلسوف‌های ما هرچه می‌خواهند فکرکنند و بگویند. اگر دلشان می‌خواهد همواره می‌توانند فلسفه ببافند ولی پرنده‌ها همواره به پروازشان ادامه می‌دهند.

#سه_خواهر
#چخوف

ماشا: به نظر من بشر باید ایمان داشته باشد، دست کم به یک چیز،

#سه_خواهر
#چخوف

کار خواهم کرد. دلم می‌خواهد حتا اگر در زندگی‌ام یک روز هم که شده کار کنم، آن‌چنان که شب که به خانه برمی‌گردم از خستگی از پا بیفتم و مثل یک تکه‌سنگ به خواب بروم.

#سه_خواهر
#چخوف

سولنی: [مصرع شعری را می‌خواند.] "من آدم عجیبی هستم، چه کسی نیست؟ عصبانی نشو، اَلِکو."

#سه_خواهر
#چخوف

البته هیچ‌کس را به زور نمی‌توان وادار به دوست‌داشتن کرد.

#سه_خواهر
#چخوف

توزنباخ: چه رنج بزرگی است وقتی آدم شکوهمندانه می‌نوازد و همزمان می‌داند کسی چیزی سرش نمی‌شود!

#سه_خواهر
#چخوف

امروز خلق و خوی خاصی دارم، غیرعادی ام. به شدت دوست‌دارم زندگی کنم.

#سه_خواهر
#چخوف

کجا؟ آن‌همه چیزهایی که می‌دانستم چه شدند؟ خداجان، همه را پاک از یاد برده‌ام. همه چیز در ذهنم به هم ریخته. حتی نمی‌دانم به ایتالیایی به "پنجره" یا "سقف" چه می‌گویند. هرروز بیشتر از یادم می‌روند. زندگی هم می‌گذرد و دیگر هم برنمی‌گردد. هرگز.

#سه_خواهر
#چخوف