ایرینا: ...
باید کارکرد. کارکرد! اگر زندگی را غم‌انگیز می‌یابیم، اگر به نظرمان گرفته و افسرده‌کننده می‌آید، به این دلیل است که کار نمی‌کنیم. ما جزو آن آدم‌هایی به دنیا آمده‌ایم که کارکردن را حقیر می‌کنند.

#سه_خواهر
#چخوف

تو با قلب ویرانه من چه کردی؟
ببین عشق دیوانه من چه کردی

در ابریشم عادت آسوده بودم
تو با بال پروانه‌ی من چه کردی؟

ننوشیده از جام چشم تو مستم
خمار است میخانه‌ی من، چه کردی؟

مگر لایق تکیه دادن نبودم؟
تو با حسرت شانه‌ی من چه کردی؟

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی
سفر کرده، با خانه‌ی من چه کردی؟

جهان من از گریه‌ات خیس باران
تو با سقف کاشانه‌ی من چه کردی؟

#افشین_یداللهی

ناگهان آیینه حیران شد، گمان کردم تویی
ماه پشت ابر پنهان شد، گمان کردم تویی

ردّ پایی تازه از پشت صنوبرها گذشت...
چشم آهوها هراسان شد، گمان کردم تویی

ای نسیم بی قرار روزهای عاشقی
هر کجا زلفی پریشان شد، گمان کردم تویی

سایه ی زلف کسی چون ابر بر دوزخ گذشت
آتشی دیگر گلستان شد، گمان کردم تویی

باد پیراهن کشید از دست گل ها ناگهان
عطر نیلوفر فراوان شد، گمان کردم تویی

چون گلی در باغ، پیراهن دریدم در غمت
غنچه ای سر در گریبان شد، گمان کردم تویی

کشته ای در پای خود دیدی یقین کردی منم
سایه ای بر خاک مهمان شد، گمان کردم تویی

#فاضل_نظری

آندری: ...
چه‌طور و چرا اینگونه عشق‌تان به دلم افتاده؟ چرا این‌قدر دوست‌تان دارم؟ از کی تا به حال؟
...
دوست‌تان دارم، دوست‌تان دارم، آنگونه که تا به حال هیچ‌کس را این‌همه دوست نداشته ام.

#سه_خواهر
#چخوف

آندری: اگر درست می‌شنیدی شاید با تو حرف نمی‌زدم. باید بتوانم با کسی صحبت کنم؛

#سه_خواهر
#چخوف

آندری: در مسکو آدم در سالن بزرگ رستورانی می‌نشیند، نه کسی را می‌شناسد و نه کسی او را می‌شناسد، با این همه، آدم خودش را تنها و منزوی احساس نمی‌کند. حال آن‌که این‌جا همه را می‌شناسی و همه هم تو را؛ در عین حال خودت را غریبه حس می‌کنی، غریبه و منزوی.

#سه_خواهر
#چخوف

هزارسال دیگر هم باز آدم‌ها آه‌کشان می‌گویند:"آه که زندگی‌کردن چه دشوار است!"

#سه_خواهر
#چخوف

پرنده‌های مهاجر، به طور مثال لک‌لک‌ها، باید پروازکنان مهاجرت کنند؛ هر فکری هم چه متعالی و چه حقیرانه در ذهنشان بگذرد، مدام به پرواز ادامه می‌دهند، بی‌آن‌که بدانند چرا، یا کجا می‌روند. آن‌ها پرواز می‌‌کنند و پرواز هم خواهند کرد، حالا فیلسوف‌های ما هرچه می‌خواهند فکرکنند و بگویند. اگر دلشان می‌خواهد همواره می‌توانند فلسفه ببافند ولی پرنده‌ها همواره به پروازشان ادامه می‌دهند.

#سه_خواهر
#چخوف

ماشا: به نظر من بشر باید ایمان داشته باشد، دست کم به یک چیز،

#سه_خواهر
#چخوف

کار خواهم کرد. دلم می‌خواهد حتا اگر در زندگی‌ام یک روز هم که شده کار کنم، آن‌چنان که شب که به خانه برمی‌گردم از خستگی از پا بیفتم و مثل یک تکه‌سنگ به خواب بروم.

#سه_خواهر
#چخوف

سولنی: [مصرع شعری را می‌خواند.] "من آدم عجیبی هستم، چه کسی نیست؟ عصبانی نشو، اَلِکو."

#سه_خواهر
#چخوف

البته هیچ‌کس را به زور نمی‌توان وادار به دوست‌داشتن کرد.

#سه_خواهر
#چخوف

توزنباخ: چه رنج بزرگی است وقتی آدم شکوهمندانه می‌نوازد و همزمان می‌داند کسی چیزی سرش نمی‌شود!

#سه_خواهر
#چخوف

امروز خلق و خوی خاصی دارم، غیرعادی ام. به شدت دوست‌دارم زندگی کنم.

#سه_خواهر
#چخوف

کجا؟ آن‌همه چیزهایی که می‌دانستم چه شدند؟ خداجان، همه را پاک از یاد برده‌ام. همه چیز در ذهنم به هم ریخته. حتی نمی‌دانم به ایتالیایی به "پنجره" یا "سقف" چه می‌گویند. هرروز بیشتر از یادم می‌روند. زندگی هم می‌گذرد و دیگر هم برنمی‌گردد. هرگز.

#سه_خواهر
#چخوف

آه، از مدت‌ها پیش با تمام وجود آرزو می‌کردم عاشق کسی شوم. اما قلبم مانند پیانو گران‌قیمتی است که درش قفل است و کلیدش هم گم شده.

#سه_خواهر
#چخوف

می‌دانید من مجبورم که سالگرد رویاهای خود را جشن بگیرم، سالگرد آنچه را که زمانی برایم دلچسب بود، اما در واقع هرگز وجود نداشت،

#شب_های_روشن
#داستایفسکی

آب از سرچشمه صائب لذت دیگر دهد
باده را در خانه‌ی خمار می‌باید کشید

#صائب_تبریزی

عشق از سر رفت بیرون و غرور او نرفت
ناز مهمان را ز صاحب‌خانه می‌باید کشید

#صائب_تبریزی

مادربزرگ همیشه حسرت گذشته را می‌خورد. در گذشته خودش جوان‌تر بود، آفتاب گرم‌تر بود، خامه به زودیِ امروز ترش نمی‌شد و همه‌چیز بهتر از حالا بود.

#شب_های_روشن
#داستایفسکی