#اقتصادـکلان
#توسعه
#ایران
در این مطلب در مورد درآمد و مصرف سرانه ایران صحبت کرده بودم. درآمد و مصرف سرانه ما در طول زمان شاخص‌های رفاه فردی ما هستند. اما این رشتوی طولانی به یک تعلق خاطری میهنی می‌پردازد که آیا ایران کشوری ثروتمند است که از بد حادثه و سو مدیریت به موقتا گرفتار کاستی‌هایی شده‌است؟
قضاوت در باب این تصور بستگی دارد که ما «فقر» و «غنا» کشورها را در چه چهارچوبی تعریف کنیم. پاسخ ما در مقابل این پیش‌فرض رویکرد ما به اصلاح را مشخص می‌کند. شاخص‌های متعددی در این زمینه وجود دارد. موقعیت جفرافیایی، منابع طبیعی، ثروت انسانی، تکنولوژی و ...
اماهیچ معیار انفرادی به تنها و یا برای همه زمان‌ها مشخص کننده ثروت یک کشور نیست. بنا به ساده‌ترین تعریف ثروت برابر با مجموع ارزش بازاری کلیه دارایی‌های فیزیکی و غیر محسوس یک فرد، سازمان، جامعه یا کشور است که معادل ارزش تعهدات از آن کم شده است.
بنا به این تعریف، با همه ملاحظات محاسباتی در سال ۲۰۱۸ایران با دارا بودن ۰٫۰۹ درصد از ثروت جهان در رتبه ۵۱ قرار دارد. برای داشتن احساس در این زمینه ترکیه، اسراییل و عراق به ترتیب رتبه‌های ۲۸، ۳۲و ۵۲ را اشغال کردند (yon.ir/9lzMf)
اما این تعریف کماکان احساس ملی ما را راضی نمی‌کند: چه طور کشوری که مالکیت دومین منابع نفتی دنیا و دومین منابع گازی دنیا را در اختیار دارد، به دلیل موقعیت جغرافیایی مسیر جاده ابریشم را میزبان بوده، نرخ باسوادی بالای ۹۷ درصد دارد را ثرتمند طبقه‌بندی نمی‌کنند؟
بیایید ثروت را به شکلی دیگر نگاه کنیم و آنرا معادل توانایی ایجاد درآمد در آینده بگیریم و یک بار هم گستره نگاهمان را کمی عقب ببریم. از ۳.۵ میلیون سال پیش تا ۵۵۰۰ سال پیش که خط ثبت شد و از ۵۵۰۰ سال پیش تا انقلاب صنعتی و بعد از انقلاب صنعتی.
الگوی رشد بشرتا انقلاب صنعتی بسیار به بهره‌وری مستقیم از منابع طبیعی وابسته‌است، مفهوم رشد اقتصادی به معنا ارزش افزوده که امروز ما می‌شناسیم عمری زیر ۳۰۰ سال دارد. هر چه بیشتر توانایی ایجاد درآمد به بهره‌مندی مستقیم از طبیعت گره بخورد، منابع طبیعی معیار بهتری برای ثروت هستند.
رشد اقتصادی توسط انباشت نهاده‌ها و «بهره‌وری کل عوامل» مشخص می‌شود. انباشت نهاده‌ها یعنی سرمایه فیزیکی، سرمایه انسانی، نیروی کار و به صورت تاریخی زمین. تا پیش از انقلاب صنعتی، موتور محرکه رشد اقتصادی انباشت نهاده‌های فیزیکی بوده‌است.
اما پس از انقلاب صنعتی موتور محرکه رشد به صورت تدریجی به سمت «بهره‌وری کل عوامل» جا به جا شده‌است. هنگامی که در طول تاریخ دسترسی به جریان درآمد بالا و بالنده (رشد اقتصادی) منوط به بهره‌مندی از زمین و نیروی کار ارزان بوده است.
در اختیار داشتن زمین‌های حاصلخیز، معادن، نیروی کار ارزان و جمعیت منجر به انباشت نهاده‌های رشد و توانایی بالاتر کشورها را در ایجاد جریان درآمدی می‌شده است. اما در عصر حاضر چگونه است؟ وقتی نمونه‌هایی مانند کنگو**، شیلی، ژاپن همزمان وجود دارند؟
رشد اقتصادی به معنای امروزی آن، بیش از آنکه با انباشت نهاده‌ها (۱) سرمایه فیزیکی (۲) سرمایه انسانی (۳) نیروی کار، قابل توضیح دادن باشد. توسط بهره‌وری کل عوامل توضیح داده می‌شد. در قرن بیستم انباشت نهاده‌ها تنها ۳۰ درصد تفاوت درآمد سرانه کشورها را توضیح می‌داده.
شکل ۱ (توییت آخر) رشد اقتصادی ایران را در طی شصت سال گذشته نشان می‌دهد. خط‌های نارنجی بر اساس چرخه‌های رونق و رکود در بازار نفت، انقلاب و جنگ تحمیلی را نشان می‌دهند. در طی شصت سال ایران به صورت متوسط سالانه ۱٫۷۳ درصد رشد کرده‌است و سهم عامل بهره‌وری از این رشد منفی بوده‌است! (ادامه در مطلب بعد)

جدول ۱(شکل پیوست) سهم عوامل مختلف از رشد اقتصادی را نشان می‌دهد. رشد اقتصادی ایران در بلند‌مدت را می‌توان با ویژگی‌های نوسان بالا، موتور محرکه سرمایه و در مجموعه پایین توصیف کرد. شصت سال به معنای جابه جایی کامل دو نسل است.

yon.ir/b4GFn

شصت سال که در طی آن یک تغییر رژیم کامل هم وجود داشته. اما افول اول داستان رشد همزمان با بزرگترین رونق نفتی دنیا اتفاق افتاده است و افول سوم همزمان با رونق نفتی بزرگ دوم (با شدت کمتر). هدف من این نیست که بگویم نفت مانع است بلکه می‌خواهم تصور ثروت را به مفهوم رشد نزدیک کنم
ما در دوره‌هایی که از منظر ارزش منابع ثروتمندتر محسوب می‌شدیم، علیرغم سرمایه‌گذاری های زیاد (جدول ۱) توانایی ایجاد درآمدمان تضعیف شده‌است. این تضعیف توانایی استفاده از انباشت نهاده خود را در سهم منفی «بهر‌ه‌وری» از رشد نشان می‌دهد.
بهره‌وری ترکیبی از (۱) تکنولوژی و نوآوری و (۲) کارایی است.کارایی بالاتر یا تخصیص بهینه منابع یعنی فعالیت‌های پر بازده منابع بیشتری را به خود جذب کنند. تکنولوژی ارزش افزوده حاصل از فرآیندهای پیچیده را نشان می‌دهد (تولید ماشین، دارو، محصولات مخابرات و ...)
بر اساس معیارهای جهانی، توسعه به سه مرحله اصلی (۱) رشد بر مبنای عوامل (۲) رشد بر مبنای کارایی و (۳) رشد بر مبنای نوآوری تقسیم می‌شود. در مقایسه با سایر کشورها از سال ۲۰۰۸، ایران در مرحله ۱.۵ یا گذار به سمت بهره‌وری قرار دارد.
مخلص کلان آنجاست که اگر ما امروز در میان کشورهای با درآمد متوسط پایین طبقه‌بندی می‌شویم، یک پدیده گذرا نیست. ما نه امروز و دیروز، بلکه در طی نزدیک به شصت سال از منظر توانایی خلق درآمد ثروتمند نبوده‌ایم. در مقایسه با سایر کشورها نیز ثروتمند به حساب نمی‌آییم.
اما هیچ کشوری محکوم به عدم تغییر وضعیت نیست. همانطور که قبل از خط خاکستری ایران پدیده رشد بوده‌است و اتیوپی از تله فقر خارج شده‌است. پاسخ توصیفی به این سوال مطلب بعدی خواهد بود.
ـ--------------------------------------
**کنگو شانزدهمین کشور دنیا از منظر مساحت، بسیار حاصلخیز، یکی از غنی ترین کشورهای دارای معادن معدنی (معادل تولید ناخالص اروپا و آمریکا) و با ۸۶ میلیون نفر جمعیت (یازدهمین در دنیا) است که در چند دهه است بین همواره بین فقیرترین پنج کشور دنیا قراردارد.
پ.ن ۲: گزارش های رقابت پذیری جهانی که مرحله توسعه را محاسبه می‌کنند:
https://www.weforum.org/reports/the-global-competitveness-report-2018
yon.ir/b4GFn

#معرفی


به کمک دیگر دانشجویان ایرانی دانشکده، فایلی برای معرفی دوره مدیریت دولتی برای توسعه بین‌الملل (MPA/ID) دانشگاه هاروارد تهیه‌ کرده‌ایم.

در قالب این فایل، موارد زیر مورد بررسی قرار گرفته‌اند:

- محتوای آموزشی دوره
- شرایط لازم برای اخذ پذیرش
- نحوه تنظیم استراتژی بلندمدت برای اخذ پذیرش در این دوره یا دوره‌های مشابه
- معرفی دوره‌های مشابه در دیگر دانشگاه‌ها


درخواست: لطفا این پیغام را در اختیار دیگران قرار دهید.

#معرفی



نشریه سیاست خارجی (foreign policy), یکی از نشریاتی است که مقالات آن مرجع بسیاری از بحث ها در حوزه استراتژی سیاست خارجی و تجارت خارجی کشورها قرار می گیره.

این نشریه هم چنین پادکست هایی رایگان در همین موضوعات منتشر می کنه.

به عنوان مقاله نمونه, تحلیل اخیر نشریه بر سیاست کشور چین برای تسلط بر معادن فلزات پرکاربرد در صنعت الکترونیک دیجیتال در سراسر دنیا ارسال شده است.

سایت نشریه: https://foreignpolicy.com/

#معرفی


به زودی فرصت استخدام سالانه در سازمان ملل متحد در برنامه YPP آغاز میشه. به این منظور, وبیناری جهت معرفی نحوه اپلای برای موقعیت کاری در این سازمان, در روز 26 ماه می برگزار خواهدشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر, به فایل ارسالی و سامانه استخدام مراجعه کنید:

https://ypun.org

#tradepolicy

مباحث درس اقتصاد سیاسی تجارت، با #tradepolicy به اشتراک گذاشته خواهندشد. جهت دسترسی به سیلابس قدیمی درس، به این آدرس مراجعه کنید:
https://sites.hks.harvard.edu/fs/rlawrence/ITF-110%20(1).pdf


جلسه اول: چرا تجارت؟

در این جلسه به این پرسش ها پاسخ داده می شود که:

چرا تجارت خوب است ؟
چه مفروضات و بازه زمانی ای باید هنگام تفکر درمورد سیاست تجاری درنظر داشت؟
چرا تجارت بین کشورهای متفاوت به صرفه است؟
چرا تجارت بین کشورهای مشابه به صرفه است؟

یادداشت Brad McDonald در صندوق جهانی پول، با معرفی مفهوم مزیت رقابتی نسبی (relative comparative advantage)، آغازگر بحث است:
https://www.imf.org/external/pubs/ft/fandd/2009/12/pdf/basics.pdf

یادداشت Ha-Joon Chang در نشریه independent، مطالعه ای تاریخی بر اثر سیاست های حمایتی تجاری کشورهای توسعه یافته کنونی در دهه های قبل داشته و سپس یادآور می شود که اتخاذ سیاست های تجارت کاملا آزاد، به ضرر کشورهای امریکای لاتین و آفریقا تمام شده است. این در حالی است که کشورهای چین و هند که آزادسازی را تنها در بخشی از صنایع خود انجام داده اند، توانسته اند عملکردی موفقیت آمیز در رشد اقتصادی داشته باشند. پیوند به مقاله:
https://www.independent.co.uk/news/business/comment/ha-joon-chang-protectionism-the-truth-is-on-a-10-bill-5334137.html

مراجع مباحث این جلسه:

پیوست شماره 2 کتاب مرجع درس:
اقتصاد سیاسی نظام جهانی تجارت، نوشته Bernard Hoekman:
https://www.amazon.com/Political-Economy-World-Trading-System/dp/0199553777


کتاب Arvind Panagariya درمورد منافع تجارت آزاد برای کشورهای درحال توسعه:
https://www.amazon.com/Free-Trade-Prosperity-Developing-Countries/dp/0190050667

#tradepolicy

جلسه دوم، در پی پاسخ به این سوال است که برندگان و بازندگان تجارت چه کسانی هستند؟ برای این منظور، ارتباط بین گسترش تجارت بین المللی و اثر آن بر افزایش نابرابری در کشور آمریکا مورد بررسی قرار می گیرد.

این جلسه در پی پاسخ به سوالات زیر است:

- آیا مصرف کنندگان نافع تجارت بین الملل هستند؟
- آیا تولیدکنندگان نافع تجارت بین الملل هستند؟
- آیا کارگران کم مهارت از تجارت بهره می برند؟
- آیا صاحبین سرمایه از تجارت بهره می برند؟
________________________________
ادعای Robert Lawrence در مقاله زیر آن است که هرچند با افزایش تجارت بین المللی آمریکا، نابرابری در آن کشور افزایش یافته، ولی این تغییر، ناشی از افزایش فراوان درآمد دهک های بالای جامعه و نه به دلیل کاهش درآمد دهک های پایین بوده است. متن مقاله:

https://voxeu.org/article/globalisation-paradox-more-trade-less-inequality

این در حالی است که Paul Krugman با تایید فشار اقتصادی بر دهک های پایین جامعه، افزایش نابرابری براثر تجارت بین المللی را ناشی از تغییر در سبد وارداتی و کشورهای صادرکننده به آمریکا می داند.

وی معتقد است که با افزایش سهم واردات کالاهای صنعتی از کشورهای در حال توسعه مانند چین و مکزیک، اشتغال کارگرهای کم مهارت در این حوزه به خارج از کشور آمریکا صادر شده است. راهکار پیشنهادی نویسنده برای حل این مساله، گسترش برنامه های حمایت اجتماعی برای اقشار ضعیف تر جامعه است. متن مقاله:

https://www.nytimes.com/2007/12/28/opinion/28krugman.html?_r=0

در همین رابطه، مقاله James Alt عوامل اثرگذار بر شکل دهی ایتلاف سیاسی برای پیشبرد مقاصد تجاری را بررسی می کند.

بحث مقاله با ریشه یابی پدیده محبوبیت سیاست های حمایت از تولید داخل (protectionism) آغاز می شود.

نویسندگان انگیزه بالای تعداد محدود منتفعین از هر یک از این سیاست ها و انگیزه ضعیف متضررین از این سیاست ها برای اثربخشی بر فرایند ارایه و تصویب آن ها را علت مشکل می دانند.

استدلال نویسندگان آن است که اثربخشی بر سیاست های تجارتی، نیازمند تشکیل ایتلافی (coalition) بین ذی نفعان است. این در حال است که از طرفی تشکیل این ایتلاف نیازمند صرف هزینه و زمان است، و از طرف دیگر، با مشکل مشترک کالاهای عمومی (public goods)، یعنی معضل مفت سواری (free rider) مواجه است: ذی نفعان تصویب و اجرای یک سیاست، مستقل از میزان مشارکتشان در فرآیند تصویب، به یک میزان از نتایج آن بهره می برند و لذا هر یک انگیزه دارد که به امید اقدام دیگری، منفعالنه رفتار کند.

متن مقاله:

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1111/j.1467-9760.1994.tb00020.x

#آموزنده


یکی از سنت های حسنه دانشکده، برگزاری جلسه جمع بندی دوره است که در اون یکی از اساتید دوره تجارب کاری و زندگی اش رو با افرادی که در آستانه فارغ التحصیلی هستن، درمیان می ذاره. امروز آقای Lant Pritchett (لنت پریچت) این جلسه رو برای فارغ التحصیلان دوره MPA/ID برگزار کرد.

لنت پریچت جمع بندی اش رو در قالب چند نکته بیان کرد:

اول، این که در هر کاری که می کنیم، یار خوبی انتخاب کنیم و همراه آن ها باشیم؛ افرادی که بتوان بر آن ها اعتماد کرد و دارای توانایی هایی مکمل برای توانایی های ما باشند. تاکید وی بر هر دو جنبه زندگی شخصی و زندگی حرفه ای بود. استدلالش این بود که هرگز فردی رو در زندگی ندیده که از «داشتن همراه خوب افسوس بخورد».

دوم، یک «علت» واقعی برای کاری که قرار است انجام دهید، داشته باشید. داشتن چنین «علتی»، برای تداوم کار در لحظات سخت ناامیدی، برای آن که متوقف نشوید و به تلاش کردن ادامه دید، حیاتی است. در همین راستا، لازمه بتوانید حداقل خودتان را توجیه کنید که «چرا در حال انجام کاری که انجام می دید، هستید». لازمه داستان خوبی برای توجیه خودتون داشته باشید، داستانی که از همان «علت» ریشه می گیرد.

سوم، حتما در زندگی حرفه ای (و شخصی) تان اشتباهاتی خواهید کرد. مسوولیت آن را برعهده بگیرید. با توجیه و تفسیر اشتباهتان، اشتباه دوم رو مرتکب نشوید.

چهارم، حوزه «توسعه» حوزه ای مربوط به «مردم» است. برای کمک به این مردم، با افرادی که نزدیک ترین ارتباط با شما را دارند (خانواده و دوستان) بدرفتاری نکنید. در این رابطه مثال زد که در زمان خردسالی فرزندانش، هر روز ساعت 6 عصر برای شام به منزل می رفته تا با خانواده شام صرف کنند و کودکانش را بخواباند و سپس ساعت 10 شب به محل کار برمی گشته و تا ساعت 1 صبح کار می کرده و تولد 10 سالگی پسرش را به خاطر ارایه مقاله در مجمع جمعیت شناسان از دست نداده. ایده اصلی اش این بود که دشواری کار را خود برعهده بگیرید و آن را به خانواده منتقل نکنید.

پنجم، با مردم با مهربانی رفتار کنید. همیشه این احتمال را درنظر بگیرد که فرزند مخاطب تان در بیمارستان بستری است و از این رو تحت فشار روانی است و به همین دلیل، همیشه روحیه طرف مقابلتان را در اتخاذ رفتار خود درنظر بگیرید.

ششم، دنیای حوزه کاری «توسعه» کوچک است و بالاخره با آدم هایی که امروز با آن ها هم کلاس یا همکار هستید در آینده مواجه می شوید. خاطره خوبی از خود در ذهن دیگران بسازید. اگر در این رابطه، اشتباهی کردید، مسوولیت آن را بپذیرید و درصدد عذرخواهی و جبران آن برآیید.

هفتم، هیچ وقت یک اشتباه را دو مرتبه تکرار نکنید. اگر دیدید که کاری که می کنید، جواب مورد نظر را نداده، قبل از رفتن برای کار/پروژه بعدی، با خود فکر کنید و ببینید کدام کاری که کردید، جواب نداده و از اشتباه خود درس بگیرید.

هشتم، کار خود را به خوبی انجام دهید. ولی اگر می بینید که فرد مسوول (مدیرتان) متوجه کیفیت کارتان نیست یا قدرتان را نمی داند؛ لازم است به تغییر جایتان فکر کنید.

وبسایت شخصی لنت پریچت: https://lantpritchett.org/

#آموزنده



یکی از تجربه های گرانقدر اینجا, تجربه همزیستی با اهالی کشورهای آمریکای لاتین بوده برایمان.

دوستان اهل آمریکایی لاتین ما "شادند"! شاد شاد شاد. و این شادی, نه از سر بی غمی , بلکه از سر ایمان به گذرا بودن زندگی و قدرشناسی است نسبت به آن چه که در لحظه دارند.

بذارید مثال بزنم:

ارزش پول دوستان آرژانتینی مان طی یک سال منتهی به آمدنشان به آمریکا نصف شده و بسیاری اینجا با مشکلات مالی مواجه شده اند. از دوستم پرسیدم که چرا این اتفاق افتاد؟ با خنده و چشمانی درخشان از شوق زندگی جواب داد, دولت مان در طول سال ها تصمیمات اشتباه زیادی گرفته و این نتیجه اشه. پرسیدم این چه اثری بر زندگی ات داشته؟ با افسوسی در حد کسری از ثانیه و سپس با لبخندی به پهنای صورت پاسخ داد: ارزش تمام پس اندازی که خانواده برای تحصیلم کرده بودند, نصف شد و برای اومدن به اینجا (برای تحصیل) مشکل داشتم. این را گفت و دوباره خندید و دوباره چشمانش از شوق زندگی برق زد. و من, متحیر شدم.

یا از دوستان اهل پرو بگم که در حال تجربه دادگاه های رسیدگی به فساد سران دولت های قبل هستن. و اگر خودکشی رییس جمهورشان نبود, این نکته هرگز از روحیه و رفتار این دوستان مشخص نبود.
بعد از خودکشی رییس جمهور سابق پرو, برای گفتن تسلیت به دوستی, سراغش رفتم.
می خندید. گفتم متاسفم برای فوت رییس جمهور تان. لبخندش کم رنگ شد و پاسخ داد که ممنون این همدردی است.
بعد ادامه داد که مدتی است در پرو دادگاه هایی برای محاکمه سران دولت های قبلی به جرم فساد در جریان است و رییس جمهور اسبق فوت شده, تحت فشار روانی ناشی از آن, از دست رفته.
و بعد ادامه داد که جرم فساد سیاسی و مالی, از آدم بودن آدم ها کم نمیکنه و متاسفه برای این که رفتن به دادگاه چنان رعب آور بوده که منجر به چنین تصمیم شده. این را گفت و دوباره لبخند به چهره اش برگشت.

حتی دوستان اهل ونزوئلای مان, که دوران سخت شان از هیچ کس پنهان نیست هم شادند. این دوستان با حفظ روحیه نگرانی برای مملکت شان, خنده و زندگی رو از دست ندادن.
____________________________

الان که فرصت نگاه به خودم و خودمان از دور فراهم شده, می بینم که جای شادی بی دلیل "منطقی", عجیب در ایران خالی است.

چرا این شادی را دارند و ما نداریم؟ نه جامعه شناس هستم و نه روان شناس. ولی آن چه که مشاهده می کنم, این است که گویا قراردادی نانوشته برای "مدیریت" مکالمه و وقت بین این دوستان جاری است:

هرگز در مهمانی ها صحبت از سیاست از حد 5 دقیقه فراتر نمیره و افراد به صورت ارادی در مورد جنبه های دیگه زندگی حرف می زنند. همین آدم ها که پیش از اومدن اکثرا در بانک مرکزی یا دولت کشورشان شاغل بودن, موقع بحث تخصصی درمورد سیاست یا اقتصاد کشورشان در کلاس یا در جمع های دیگه, بسیار برای گفتن دارند و تازه در اون مواقعه که نگاهشان کمی سنگین میشه و غم فرصت دیده شدن پیدا می کنه.

Watch live: German leader Angela Merkel gives Harvard commencement address
https://www.upi.com/Top_News/US/2019/05/30/Watch-live-German-leader-Merkel-gives-Harvard-graduation-address/2381559233015/


#ایده


سخنرانی آنگلا مرکل در مراسم فارغ التحصیلی دانشگاه را در این سایت به صورت زنده ببینید.

#python


دوره آموزشی نرم افزار پایتون در قالب همکاری با موسسه EDX ارایه میشه.

لینک شرکت در دوره:

https://www.edx.org/course/introduction-to-computer-science-and-programming-using-python-2

#افراد_اثرگذار


Kwame Nkrumah، رییس جمهور سابق غنا:


https://en.wikipedia.org/wiki/Kwame_Nkrumah


استراتژی‌های ایشون برای تلفیق اقوام، مانع از چنددستگی کشور شد. همچنین، ایشون پایه‌گذار توسعه اقتصادی کشور غنا به شمار میان.

#آموزنده


در باب نهادهای اجتماعی:

یکی از تجربه های جالب اینجا, تجربه تلاش ارادی افراد و نهادها برای پذیرش افراد غریبه در جمع و تبدیل آن ها به "آشنایان" بوده.

استراتژی کلی اینه که هر مجموعه در کنار رسالت اصلی خودش, زمانی رو برای عمق بخشیدن به ارتباط با اعضا اختصاص میده. این زمان معمولا به بهانه صرف یک عصرانه و بیشتر با هدف تبدیل آشناییها به دوستی ها برنامه ریزی میشن.

این الگو هم در محیط دانشگاه, هم در محیط های ورزشی و هم در فضاهای مذهبی دیده میشه.

برای مثال, در فضای دانشگاه, به بهانه پایان امتحان های میان ترم و پایان ترم, همکلاسی ها و خانواده هایشان دعوت می شوند تا با هم عصرانه ای سبک صرف کنند و با هم صحبت کنند.

مشابه همین, سالن های ورزشی هر چند وقت یک مرتبه, برنامه اکران فیلم (در موضوع مرتبط با آن ورزش) و تبادل نظر در مورد آن دارند که مجددا فرصتی برای شناختن جنبه های جدید وجودی فراهم می کنن.
---------------------------------------------------
در این برنامه ها, مسئولین برنامه (مانند مسوول آموزش گروه در فضای دانشگاهی و مربی ورزشی در فضای ورزشی) نقش تسهیل گر رو به صورت فعال بازی می کنند. به این ترتیب, اگر جمع کوچک باشد, سعی می کنند با پرسیدن نظر افراد مختلف در موضوع آن فعالیت, مانند تحصیل, ورزش یا فیلم, ساکت ترین افراد که معمولا تازه واردین هستند را به بحث ها وارد کنند و به این ترتیب, زمینه ایجاد دوستی رو فراهم کنند. در مورد جمع های بزرگ تر, تسهیل گری با رفتن از جمعی به جمع دیگر و صحبت حداکثری با همه, صورت می گیره.

در مورد هزینه برنامه, دو نکته وجود داره, اولا تلاش میشه که برنامه ها کم هزینه باشن. چرا که هدف از ان ها, شکل دهی به روابط انسانی است و نه صرف غذا.

دوم, هزینه این برنامه ها بسته به موقعیت, به شیوه های مختلف تامین میشه: در محیط دانشگاه, از محل بودجه گروه آموزشی; در سالن ورزشی, با مشارکت اعضا برای آوردن خوراک برای جمع (مانند روش گروه های کوه نوردی در ایران) و در فضاهای مذهبی, از محل درآمد حاصل از مشارکت مردمی.
---------------------------------------------------
نتیجه: تازه وارد ها به جمع می توانند به نسبت راحت تر جایگاه خودشون رو پیدا کنن و حس تعلق به مجموعه رو تجربه کنن, حسی که تو شهرهای بزرگ سخت تر تجربه میشه.

یادگیری برای ما: تجربه ام از ایران این بوده که معمولا اولین نفرات هر مجموعه کلونی هایی تشکیل می دهند و پس از مدتی بسیار کوتاه, ورود افراد جدید به آن کلونی ها غیرممکن است. به این ترتیب, فرصت تبادل فرهنگی و آشنایی با افراد با طرز فکرهای جدید, عملا با مانع مواجه می شود. به نظرم جای این زمان هایی برای تعمیق روابط به بهانه صرف عصرانه در ایران خالی است.

درخواست ها:

(1) این تجربه رو در قالب پیشنهاد, به دانشکده محل تحصیل یا مدیریت گروه های مختلفی که عضو هستید, ارایه بدید.

(2) اگر خود مسوول امور هستید, در مجموعه تان برنامه ای برای تقویت روابط انسانی بین اعضای آن مجموعه در نظر بگیرید و خودتان نقش تسهیل گر را عهده دار شوید.

#آموزنده


تو این کشور سامانه‌ای هماهنگ برای استانداردسازی اخلاق حرفه‌ای در حوزه پژوهش برای پژوهشگران طراحی شده و شرکت در دوره‌های این موسسه، پیشنیاز شرکت در هر طرح تحقیقی است.

این کار در واقع مشابه کار سازمان استاندارد کشورمان است، ولی بر استانداردسازی طرح‌های پژوهشی تمرکز دارد.

کسب اطلاعات بیشتر در مورد این سامانه:https://about.citiprogram.org/en/homepage/

در این پیام همچنین فایل راهنمای سامانه برای پژوهشگران غیردانشجو در دانشگاه های آمریکا ارسال شده‌است.

#معرفی


مجموعه منابع کمکی برای اپلای جهت ادامه تحصیل در خارج از کشور، در این آدرس قرار داده شده‌اند. این مجموعه حاصل جمع‌آوری پراکنده فایل‌های مربوطه از سطح اینترنت یا شرکت در جلسات «آموزش نحوه ادامه تحصیل» در ایران بوده‌ و مطالب زیر را دربرمی گیرد:

- یک راهنمای کلی برای آموزش روش اپلای برای ادامه تحصیل
- یک راهنما برای اپلای برای ادامه تحصیل در رشته اقتصاد در اروپا
- مجموعه دستورالعمل‌های دفتر کاریابی دانشگاه (مدرسه کندی) برای نوشتن رزومه و کاریابی
- مجموعه فایل‌های آموزشی نحوه نوشتن مقاله و انگیزه‌نامه از سایت accepted.com


https://drive.google.com/open?id=1hbJDJzc8_qpzD2spJeZnpFFzsP4W7bBm

#معرفی


دوره‌های آنلاین آموزشی:

در سال های اخیر برخی از دانشگاه‌ها شروع به اشتراک‌گذاری دانش خود برای عموم کرده‌اند. لیستی کوتاه از این دوره‌ها به ترتیب زیر است:

دانشگاه ییل (Yale) به آدرس: https://oyc.yale.edu/

دانشگاه ام آی تی (MIT) به آدرس: https://ocw.mit.edu/index.htm#

دانشگاه جرج میسون (George Mason) به آدرس: https://mru.org/


درخواست: اگر دوره‌هایی مشابه می‌شناسید، معرفی کنید تا با بقیه به اشتراک بگذاریم.

#ایده



یکی از تغییراتی که در 10 ماه گذشته تجربه کرده ام, تغییر نسبی رویکرد در تصمیم گیری ها از کوتاه مدت به بلندمدت بوده: به جای تصمیم گیری در مورد هر روز, در همان روز و در نظر گرفتن سود و زیان کارها در بعد زمان 24 ساعت, دارم برنامه ریزی بلندمدت رو تمرین می کنم.

علت این تغییر هم جبر جغرافیایی بوده, و نه تحول درونی: اینجا تقریبا تمام اتفاق ها, حتی قرارهای دوستی, روی تقویم گوگل (google calendar) تنظیم میشن تا مبادا خللی در برنامه ها پیش بیاد یا افراد رخداد مورد نظر رو فراموش کنن.

آورده این تغییر تدریجی, ایجاد امکان سرمایه گذاری برای آینده است: از سرمایه گذاری بر یادگیری مهارتی مثل رانندگی گرفته تا زبان خارجی, و از سرمایه گذاری بر سلامت تن و جان تا سرمایه گذاری در حوزه مالی.

شیوه فکری بلند مدت فکر کردن اما تا حد قابل قبولی تابع شیوه فکری اطرافیان و میزان پیش بینی پذیر بودن شرایط زندگی ایست.

به گذشته که نگاه می کنم, می بینم که هرچند ضعف عامل دوم در ایران در روزانه فکر کردنم بسیار موثر بوده, ولی من حتی از سرمایه گذاری در حوزه هایی کم ارتباط با شرایط محیطی غافل بوده ام, اتفاقی که به نظرم حاصل تمرکز بیش از حد بر "نشدنی ها" بوده. واقعیت این است که بسیار میشد برای آینده در جوانب مختلف سرمایه گذاری کرد, که انجام نشد.

چه میشه کرد؟

میشه فکر کرد به آینده ای مشترک برای "ما". این "ما" می تونه از واحد خانواده شروع شه و تا واحد کشور یا تمام کشورهای دنیا گسترش پیدا کنه.

بعد به این فکر کرد که "من", به عنوان عضوی در اون "ما" (1) می خوام زندگی مان در مثلا 5 سال آینده چطور باشه و (2) من چه نقشی در اون زندگی بازی می کنم و (3) برای ایفای اون نقش سرمایه گذاری کنیم و آماده شیم, چه سرمایه گذاری مهارتی, چه مالی یا هر نوع دیگه.