فایلوژنی و تکامل تیرانوسورها (با کیفیت بالا)
برگرفته از Scientific American, May 2015
https://news.1rj.ru/str/paleogram/396

فایلوژنی و تکامل تیرانوسورها (با کیفیت کم)
برگرفته از Scientific American, May 2015
https://news.1rj.ru/str/paleogram/396

فایلوژنی و تکامل تیرانوسورها (با کیفیت بالا)
Gabriel N. U. (serpenillus)
t.me/paleogram/396

فایلوژنی و تکامل تیرانوسورها (با کیفیت کم)
Gabriel N. U. (serpenillus)
t.me/paleogram/396

۲ - مقاله پرسروصدایی در نشریه Biology Letters منتشر شده که به تکامل پر در تیرانوسوروئیدهای غول‌آسا، از جمله تیرانوسورِس Tyrannosaurus می‌پردازد. نویسندگان این مقاله فیل بل (Phil R. Bell) و همکارانش بودند که در میان آن‌ها نام چند دیرینه‌شناس بسیار مشهور (به‌ویژه فیل کوری و باب باکر) نیز به چشم می‌خورد (این‌جا: goo.gl/SDK2On). لُبِّ مقاله بل و همکارانش این است که بر اساس چند قطعه پوست فلس‌دار کشف‌شده از تیرانوسوریدها و فقدان هرگونه نمونه پردار از آن‌ها، احتمالا این خانواده برخلاف تیرانوسورهای پیشین و طی بزرگ‌شدن جثه‌شان، پوشش پرهایشان را از دست داده‌اند و به‌جای آن پوششی از پوست پوشیده از فلس پیدا کردند. گفتنی‌ است پیش از انتشار این مقاله نیز، دیرینه‌شناسان از وجود این نمونه‌ها آگاه بودند و اتفاق نظر بر این بود که تیرانوسوریدها، پوشش محدودتری از پر نسبت به نیاکان پیشین خود داشته‌اند (نه این‌که مطلقا بی‌پر بوده باشند). اما پوشش این خبر در تمامی رسانه‌ها، بی‌ هیچ‌گونه نگاه انتقادی و تنها در جهت نقل خبر، معطوف به این عنوان شد که «تیرانوسورِس پر نداشت».

https://news.1rj.ru/str/paleogram/395

مقاله اخیر نشریه Biology Letters درباره پرهای تیرانوسورِس
https://news.1rj.ru/str/paleogram/421

۳ – عمده انتقادات نسبت به این خبر، محدود به میان اصحاب دانشگاه ماند. برای نمونه تام هولتز، استاد دیرینه‌شناسی دانشگاه مری‌لند و متخصص مشهور تیرانوسورها، در شبکه‌های اجتماعی علیه این ادعا موضعی انتقادی گرفت؛ از جمله در توئیترش نوشت: «خب، همه، بعد از من تکرار کنید: “حضور پر و کرک ≠ غیبت فلس. حضور فلس ≠ غیبت پر و کرک”».

https://twitter.com/TomHoltzPaleo/status/872428354766598146
https://news.1rj.ru/str/paleogram/395

کولیندادرومیوس، دایناسوری گیاهخوار که هم‌زمان آثار پر و فلس در آن پیدا شده است. پرندگان امروزی مثال خوب دیگری هستند که هم‌زمان پر و فلس دارند
t.me/paleogram/423

۴ – در حقیقت همان‌طور که دکتر هولتز اشاره کرده، تنها شاهد نویسندگان مقاله جنجالی، چند قطعه پوست حاوی فلس از نمونه‌های مختلف تیرانوسوریدها است؛ درحالی‌که وجود فلس نمی‌تواند نافی وجود پر باشد و برعکس. پیش از این نیز در دایناسورهای مختلفی (Psittacosaurus، Kulindadromeus، و به‌ویژه پرندگان امروزی) پر و فلس به‌صورت همزمان و حتی در مجاورت هم کشف‌شده‌اند.

https://www.instagram.com/p/BVFSXz9DTDF/
https://news.1rj.ru/str/paleogram/379

۵ – وجود پر در سنگواره تیرانوسوروئیدهایی مثل Dilong و Yutyrannus و نیز سنگواره بسیاری از دایناسورهای گروه‌های دور و نزدیک دیگر، نشان می‌دهد نیاکان تیرانوسوریدها (کوچک یا بزرگ)، دایناسورهایی پردار بوده‌اند.

t.me/paleogram/418

نقاط سرخ‌رنگ تنها آثار به‌جا مانده از پوست تیرانوسورِس هستند که همگی فاقد پر و همراه فلس‌اند. شاهد دیگر (پرهای فرضی آبی) مبتنی بر پردار بودن نیاکان تیرانوسورِس است

t.me/paleogram/421

بقایای به‌جا مانده از پوست تیرانوسورها در یک نگاه (با کیفیت بالا)
Tom Parker, 2017

t.me/paleogram/421

بقایای به‌جا مانده از پوست تیرانوسورها در یک نگاه (با کیفیت کم)
Tom Parker, 2017

t.me/paleogram/421

۶ – بررسی محل رشد پوش‌پر در پرندگان امروز و سنگواره دایناسورها نشان می‌دهد پرها برخلاف موهای پستانداران، از تمام سطح پردار نمی‌رویند، بلکه در امتداد خط‌هایی در پشت و پهلوی بدن می‌رویند و قسمت‌هایی از بدن، از جمله شکم، گرچه ظاهرا با پر نواحی مجاور پوشیده شده، ولی تقریبا هیچ‌پری در این نقاط از پوست خارج نمی‌شود. پوست‌های گزارش‌شده در مقاله اخیر، متعلق به جاهایی از پوست بدن هستند (مثل زیر شکم و دم) که حتی در پرندگان و سنگواره‌های کشف‌شده از دایناسورهای پردار نیز فاقد پر هستند.

https://news.1rj.ru/str/paleogram/395

پوش‌پر و شاه‌پر در تمام پوست پرندگان نمی‌روید، بلکه تنها در مناطق یا مسیرهای خاصی از پوست می‌روید. مناطق دیگر ممکن است برهنه باشند یا پوشیده از کرک‌پر ولی با امتداد پرهای مناطق مجاور پوشیده شده باشند

۷ – وجود پرهای انبوه در دایناسور بزرگ‌جثه‌ای مثل Yutyrannus این فرضیه را که پوشش پر برای دایناسورهای بزرگ‌جثه موجب مزاحمت و انباشت گرما در بدن می‌شود، قویا تضعیف می‌کند. بدن فیل‌ها که بزرگ‌ترین پستانداران خشکی‌زی کنونی هستند، کمابیش واجد موست. نسبت سطح به جرم بدن فیل، ۵۵ سانتی‌متر مربع به کیلوگرم است، درحالی‌که در تیرانوسورِس این نسبت حدود ۹۴ سانتی‌متر مربع به کیلوگرم بوده‌است، یعنی مشکلات تخلیه گرمای اضافی در تیرانوسورِس تقریبا نصف فیل‌های امروزی بوده‌است. فرضیاتی جدی نیز وجود دارد که نشان می‌دهد پرها می‌توانند در خنک‌کردن جانوران بزرگ‌جثه دخیل باشند.

http://t.me/paleogram/418

قطعه‌ای از سنگواره یوتیرانوس، تیرانوسور نُه متری که به وضوح آثار پوش‌پر در آن دیده می‌شود

t.me/paleogram/433

۸ – عدم وجود پر در اغلب سنگواره‌های دایناسورها (و پرندگان) به معنی بی‌پر بودن آن‌ها نیست؛ بلکه به این معنی است که پیش از تشکیل سنگواره، شرایط رسوبی موجب از بین رفتن پرها شده‌اند. همان‌طور که سنگواره بی‌پر پرندگان را به معنی بی‌پر بودن صاحب آن تلقی نمی‌کنیم، سنگواره‌های بی‌پر دایناسورهای دیگری که می‌دانیم مثل پرندگان، متعلق به تباری پردار بوده‌اند، نمی‌تواند نشانه فقدان پر در صاحبان آن سنگواره‌ها باشد. پرها و موها حتی پیش از تشکیل سنگواره و تنها پس از چند روز پس از مرگ، از پوست جدا می‌شوند و لاشه حیوان مرده با پوستی برهنه به شکلی طبیعی مومیایی می‌شود. این مومیایی‌ها طبیعی از لاشه حیوانات معمولی، همان‌هایی هستند که در ایران و خیلی جاهای دیگر دنیا به دلیل برهنه‌بودن پوست، به اشتباه از سوی عوام «سنگواره دایناسور» و «هیولای مرموز» شمرده می‌شوند. پرها و موها تنها در رسوبات بسیار نادری که مشهور به «lagerstatten» هستند، حفظ می‌شوند. این نوع رسوبات استثنائی به جز شرق چین (موطن سنگواره‌های دایناسورهای پردار)، در آلمان و برزیل و مناطق معدود دیگری کشف شده‌اند.

t.me/paleogram/395

«هیولای مونتاک» در جولای ۲۰۰۸ در سواحل نیویورک پیداشد. عوام آن را هیولایی تصور کردند و برخی نیز آن را با شیردال سرستون‌های تخت‌جمشید یکی دانستند؛ اما دراصل جسد راکونی موریخته بود.
t.me/paleogram/435

عرفان خسروی
کیمیاگری: تبدیل لاشه سگ به دایناسور!
دانستنیها، اردی‌بهشت ۱۳۹۰، دوره جدید، شماره ۲۹، صصـ ۳۶-۳۷
t.me/paleogram/435

همه سنگواره‌ها لزوما پردار نیستند، از جمله سنگواره این خویشاوند ماکیان به نام Gallinuloides wyomingensis از دوره ائوسن
t.me/paleogram/435