اما سلیا و مارکو، نمی‌دونن که از این رقابت باید فقط یک نفر جون سالم به در ببره و این سیرک فقط یک میدون نبرد بزرگ از تخیل و قدرت اراده‌ی اون‌هاست!

I like people too much or not at all. I've got to go down deep, to fall into people, to really know them.
آدم‌ها را بیش از حد دوست دارم، یا به هیچ وجه دوست ندارم…
تا اعماق پایین می‌روم، در آدم‌ها غرق می‌شوم…
تا آنچه هستند را، واقعی بشناسم!

Sylvia Plath

بچه که بودم، نزدیک خونمون یه کتاب‌فروشی نقلی خوشگل بود. صاحبش یه آقای جوون بود که خودش خیلی به کتاب خوندن و حتی نوشتن علاقه داشت.
من اولین کتاب‌های زندگیم رو از این آقا خریدم.
اون‌قدر به اون‌جا علاقه داشتم که حس می‌کردم یه مکان جادوییه واسم.
امکان نداشت از جلوی این کتاب‌فروشی رد بشیم و مامانم برام کتاب نخره. هر زمان که می‌رفتم با حوصله راجع به تک‌تک کتاب‌ها توضیح می‌داد و کمکم می‌کرد تا یکیشون رو انتخاب کنم.
عشقش به کارش مشخص بود، وگرنه اگه به کتاب علاقه نداشته باشی هیچ‌وقت راجع به داستان‌هایی که خوندی با یه بچه‌ی هفت ساله حرف نمی‌زنی.
نزدیک عید یا تابستون و تعطیلی مدارس که می‌شد کلی ذوق می‌کردم که حالا می‌تونم با خیال راحت چندتا کتاب از اون‌جا بخرم و بخونم.
یادم میاد بدترین روز زندگیم زمانی بود که فهمیدم قراره کتاب‌فروشی رو تعطیل کنه. انقدر ناراحت بودم که حد نداشت، انگار تنها دلخوشیم داشت ازم گرفته می‌شد. اصلا بیشتر اوقات تنها دلیلی که من پامو از خونه بیرون می‌ذاشتم اون مغازه بود.
بعد از تعطیل شدن کتاب‌فروشی من تا مدتی کتاب نخوندم، چون حس می‌کردم کتاب‌ها فقط زمانی قشنگن که برم و از بین قفسه‌های اون کتاب‌فروشی انتخابشون کنم.
حالا الان نمی‌دونم که اون آقا کجاست و چی‌کار می‌کنه، نمی‌دونم دوباره کتاب‌فروشی‌ای داره یا نه؛ ولی دوست داشتم بدونه که جزو جادویی‌ترین انسان‌هایی بوده که شانس آشنا شدن باهاش رو داشتم. جزو انسان‌هایی که می‌شه بهشون نگاه کرد و به دنیا امیدوار شد.
ممنونم که باعث شدی با کتاب‌ها و ادبیات آشنا بشم و ممنونم که زندگیم رو نجات دادی.

Written by Ella

من به زودی در کتاب فروشی‌ها:

It is so hard to leave—until you leave. And then it is the easiest goddamned thing in the world.
ترک کردن خیلی سخته، تا زمانی که ترک می‌کنی. و بعدش این آسون‌ترین کار توی دنیاست.

John Green, Paper Towns

مقاله‌ی "پیشنهاد مودبانه" یا همون "a modest proposal" در سال ۱۷۲۹ به چاپ رسید.
اون زمان مردم ایرلند توی فقر شدیدی به سر می‌بردند. جمعیت زیاد بود و اوضاع اقتصادی اصلا خوب نبود.
جاناتان سوییفت میاد و یه پیشنهاد مودبانه به پادشاه می‌ده.
سوییفت به پادشاه می‌گه: «بچه‌های کوچیک خیلی مغذی‌ان و توی این سن خوشمزه‌ن. شما می‌تونین بچه‌ها رو از خانواده‌های فقیرشون بخرید، بپزید و بخوریدشون!»
با این پیشنهاد جمعیت کم و اقتصاد درست می‌شد، فقرا یه پولی به جیب می‌زنن و در آخر ثروتمندان هم یه غذای خوشمزه و مقوی دارن.

و این رو هم بگم که سوییفت این پیشنهاد رو به منظور مسخره کردن داده.
یعنی با حالت طنزگونه‌ای به طور مستقیم به دولت انگلیس توهین می‌کنه.

مقاله‌ی پیشنهاد مودبانه
نوشته‌ی جاناتان سوییفت

این هم یه فیلم کوتاه ۱۲ دقیقه‌ای هست که از روی همین مقاله ساخته شده.

For your eyes only
I show you my heart

@ttpdella