.
لطفا اهالی رسانه را مشخص کنید
کاربرهای فضای مجازی فعال رسانه‌ای محسوب نمی شوند

مریم باقی
روزنامه‌نگار

این کوتاه نوشته نه پاسخ است نه گِله بلکه در ادامه صحبت دوست نادیده، مستوره است.

به‌عنوان یک عضو جامعه روزنامه‌نگاری که از نوجوانی در برخی مطبوعات نوشته‌ام اما رسما در سال و هشتاد و سه به عضویت تحریریه درآمدم و تاکنون بیست سال می‌گذرد و بیشتر در زمینه تحصصی حقوق و مباحث زنان کار کرده‌ام، همکاران مختلفی در حوزه های مختلف هم داشته‌ایم و دیده‌ام که همگی اهل مطالعه بوده‌اند و اگر گزارش‌نویس هم بوده‌اند، مطالعات میدانی‌شان قابل استناد بود.

متاسفم که کار ما از روزنامه‌ها و هفته نامه‌های متعدد به ماهنامه و دوماهنامه کشیده و همکاران را در بسیاری از رسانه‌ها نمی‌بینیم و به کنج خلوت تحریریه‌هایمان خزیده‌ایم اما به نظرم نه فقط نسل جدید روزنامه‌نگاری که روزنامه‌نگاری جدید نیاز به آسیب شناسی دارد.‌

چه اینکه روزنامه‌نگاران جدید هم متاثر از تعریف روزنامه‌نگاری جدید هستند. عصری که مطالب کوتاه شده و رفرنس ها هم موجود نیست.

می‌گویند عصر روزنامه نگاری کاغذی گذشته است. البته فکر می‌کنم عصر مجله‌نگاری بخصوص تحلیلی نگذشته است چه اینکه هنوز مخاطبان خاص خود را دارد.

اما فضای مجازی تعریف جدیدی را برای رسانه تحمیل کرده است. سایت‌ها به دلیل بخش‌بندی و ترکیب خبر و تحلیل و نوشتن مقالات بلند و جدی‌تر و قابلیت استناد به آن قابل قبول‌تر بودند اما اکنون همه به کانال های خبری رو آورده‌اند. کانال‌هایی که خبرهای کوتاه چندخطی در آنها بیشتر دیده می‌شود‌. اخبار آن ضد و نقیض بسیار دارد و مسوولیت پذیرش آنها بعضا معلوم نیست به عهده کیست. خیلی از آنها حتی از خارج از ایران هدایت می‌شوند و اخبار در داخل تهیه می‌شود. کانال‌هایی که اخبار و مطالب آن پشت هم می‌آید و می‌رود و چندان مرجعیت استناد هم ندارند.

کارشناسان رسانه باید درباره شیوه‌های نوین اطلاع‌رسانی و خبر و آسیب‌شناسی آنها بحث کنند و خوب است انجمن صنفی روزنامه نگاران نشست‌هایی را در این زمینه ترتیب دهد.

اکنون آیا ادمین‌ها و اداره‌کنندگان کانال‌های تلگرامی هم از اهالی رسانه منسوب می‌شوند؟
این پرسش جای تامل و بحث دارد. اگر کانال‌های تلگرامی هم فعال رسانه‌ای باشند و مطالب جدی و عمیق‌تر در آن وجود داشته باشد، اما به طور قطع می‌توانم بگویم که فعالان توئیتر و اینستاگرام قطعا اهالی رسانه نیستند. هر فرد با چند خط نوشته که گاها پر از ایراد هم هست یا یک کپشن برای عکس، رسانه‌ای نمی شود.

اگر چنین باشد چندین میلیون کاربر فضای‌مجازی از اهالی رسانه‌اند که می‌دانیم چنین نیست‌. کاربرهای فضای مجازی فعال رسانه‌ای محسوب نمی شوند. روزنامه‌نگار و اهل رسانه به رسالت حرفه‌ای خود و عقیده‌اش پای‌بند است و به دنبال گرفتن لایک و فالور بیشتر نیست.

از برخی می‌شنویم که کاربرهای پرطرفدار فضای مجازی که روی افکار عمومی اثر می‌گذارند، فعال رسانه‌ای هستند‌. این دیدگاه هم لااقل از منظر شخصی با اطمینان می‌توانم بگویم غلط است. اگر چنین باشد، صدها بلاگر، هنرپیشه و حتی روانشناس و... که فالورهایشان به میلیون و بیش از آن می رسد، فعال رسانه‌ای‌اند؟!

اگر روزنامه‌نگار واژه‌ای است که برای اهالی رسانه‌های کاغذی استفاده می‌شود اما اهالی رسانه‌های مجازی هم قطعا تعریف مشخصی باید داشته باشد.

لطفا اهالی رسانه را مشخص کنید؛ کسانی که از اصول و قواعد حرفه‌ای و اخلاقی رسانه‌ای تبعیت می‌کنند و از همین طریق ارتزاق می‌کنند. در چنین سیستمی، خبرنگاران و نویسندگانی که در فضای رسانه ای تازه واردند، اگر تعلیم مشخصی ندیده‌اند لااقل در کنار یک تحریریه و با کمک دبیر و سردبیر با اصول نوشتن آشنا می شوند...

@JournalistsClub1
↪️ @commac

سانسور در سانسور!

روزبه علمداری
سردبیر جماران

اینستاگرام چندشب قبل پست ماقبل آخر من را بعد از 12 روز حذف کرد؛ آن پست بیشتر از اکثر پست های پیج دوم من دیده شد و لایک خورد. پیج اول من نیز به خاطر همین ضوابط یکسویه بسته شده بود.

اگر صفحه شخصی در یک شبکه اجتماعی را آینه احوالات و گرایشات یک فرد بدانیم، اجرای این قوانین یکسویه آینه را می شکند و تصویری ناقص از من نشان می دهد. به ویژه آنکه محتواهای محذوف، در ساختار فکری شخصی چون من ضریب اهمیت بالایی نسبت به خیلی موارد دیگر داشته و دارند و غیبت آنها در قاب نهایی، حسی بد به انسان می دهد.

جریان اصلی رسانه و اطلاعات در جهان، مفهوم «آزادی» را یکسویه می خواهد و اجرا می کند. انسان خاورمیانه ای در صورت شوریدن بر نظم حاکم، «تروریست» و ترویج کننده محتوای خشونت بار خواهد بود که باید نادیده گرفته شده و حذف شود.

شبکه های اجتماعی نقش ابزاری در اجرای سیاست های کلان نظم یک جانبه جهانی را دارند. پیشتر دیده ایم که حذف عکس افراد از اینستاگرام، مقدمه حذف فیزیکی آنهاست و در مورد اخیر نیز همین مسیر تکرار شده است.

ما ایرانیان اما در دل این نظم یکجانبه موقعیت بغرنج تری داریم. اینستاگرام، توئیتر و... برای شهروندان فیلتر است، اما کمتر مردم و سیاستمدارانی همچون ما صبح تا شام شیفته حضور در این شبکه ها هستند. در حالی که به این قوانین ظالمانه اعتراض داریم، با فیلترشکن وارد شبکه ها می شویم!! دست آخر هم اگر عکس شخصیت دلخواهمان که دلخواه نظم حاکم بر غرب نبود را منتشر کردیم، حذف می شویم: سانسور در سانسور!

راه تغییر این نظم یکسویه جهانی محل شاید جز مقاومت در برابر آن و تقویت گفتمان مدنی مردم اشغال زده و جنگ زده خاورمیانه نباشد، اما یک کلام قطعی است:

کسانی که خود در داخل سعی می کنند با فیلترینگ و مهندسی کردن کاربران، عرصه عمومی شبکه های اجتماعی را کنترل کنند، آخرین کسانی هستند که مشروعیت اعتراض به نظم جهانی حاکم بر این شبکه ها را دارند!

https://news.1rj.ru/str/NewJournalism/34426
↪️ @commac

وزیر علوم: تمام بودجه دانشگاه‌های ما کمتر از بودجه یک دانشگاه برتر در جهان است

سیمایی صراف در آیین آغاز سال تحصیلی دانشگاه ها با حضور رئیس جمهور:
🔹تمام بودجه آموزش عالی کمتر از سه درصد از بودجه کشور است
🔹انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری امید تازه‌ای به دانشگاه تزریق کرده است
🔹دانشجویان به جد می‌کوشند از قافله فناوری عقب نمانند
🔹اقدامات خوبی برای حل مشکلات معیشتی اساتید و کارمندان دانشگاه عزتمدانه تامین شود

Asrkhabar.com
@myasrkhabar
↪️ @commac

🥈 بررسی چالش های هوش مصنوعی در صنعت ورزش

🎱 برنامه علم و ورزش- شبکه رادیو ورزش
گفتگو خانم دکتر بیتا بردبار آذری (دکتری فیزیولوژی قلب و عروق ورزشی- مجری برنامه) با دکتر حسین امامی، مدرس هوش مصنوعی
زمان پخش: جمعه 20 مهر 1403
↪️ @commac

♦️پدرخوانده هوش مصنوعی هشدار داد: شاید هیولاهایی بسازیم که از ما قوی‌تر باشند

🔹«یاشوا بنجیو»، دانشمند علوم کامپیوتر، یکی از پدرخوانده‌های هوش مصنوعی نیز شناخته می‌شود.
🔹به گفته بنجیو، هوش نوعی قدرت است و هرکسی بتواند این قدرت را در سطح انسانی یا بالاتر کنترل کند، بسیار بسیار قدرتمند خواهد بود.
او در ادامه گفت:
🔹عموماً افرادی از فناوری استفاده می‌کنند که خواهان قدرت بیشتر هستند؛ تسلط اقتصادی، تسلط نظامی، تسلط سیاسی. قبل از ایجاد فناوری که بتواند قدرت را به روش‌های خطرناک متمرکز کند، باید بسیار مراقب باشیم.
یاشوا بنجیو در پاسخ به این سؤال که چرا باید نگران هوش مصنوعی در سطح انسانی باشیم؟ گفت:
🔹اگر این [هوش مصنوعی] به دست افراد نادرست بیفتد، می‌تواند بسیار خطرناک باشد. این ابزارها می‌توانند به‌زودی به کمک تروریست‌ها و بازیگران دولتی بیایند که می‌خواهند دموکراسی‌های ما را نابود کنند./دیجیاتو
#هوش_مصنوعی
@AkhbareFori | Link
↪️ @commac

🎯 افسون‌زدایی بیماری مدرنیته است، آیا هنر می‌تواند درمانش کند؟
— چارلز تیلور شعر و موسیقی را عناصر نجات‌بخش دوران افسون‌زدایی می‌داند


📍چارلز تیلور، فیلسوف شهیر کانادایی، در ۹۲ سالگی کتابی ژرف دربارۀ ناخوشی‌های عصر مدرنیته منتشر کرده و مفهوم «افسون‌زدایی» را به چالش کشیده است. روابط کیهانی با بحث از آفرینش‌های ادبی و موسیقایی بزرگ دوران مدرن، می‌گوید روشنگری تصویری ناقص از خویشتنِ انسانی ما ارائه کرد که طبق آن ما موجوداتی خودخواه و حسابگر هستیم که برای هیچ‌چیز جز سود ارزشی قائل نیستیم. در مقابل، هنر رمانتیک می‌تواند آن وجه اجتماعی، کیهانی و متعالی ما را زنده کند که بدون آن نمی‌توانیم زندگی را معنادار بیابیم.

🔖  ۳۱۰۰ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۲۱ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/z79880
↪️ @commac

💢قریب به اتفاق دانشجویان دانشگاه‌های دولتی از تلگرام و اینستاگرام استفاده می‌کنند/یوتیوب به یک دستیار آموزشی برای دانشجویان تبدیل شده است

🔹بر اساس نظرسنجی اخیر ایسپا، بیش از ۸۵ درصد از دانشجویان دولتی از پلتفرم‌های تلگرام و اینستاگرام استفاده می‌کنند؛ امری که نشان می‌دهد نسل جدید به چه پلتفرم‌هایی گرایش دارد و علی‌رغم فیلترینگ این پلتفرم‌ها، همچنان در سطرح گسترده از آن استفاده می‌کند.

🔸نکته مهم اما میزان استفاده از یوتیوب و توئیتر در میان دانشجویان ایرانی است؛ در حالی این که دو پلتفرم به‌طور میانگین در ایران بسیار کم استفاده می‌شود، درصد قابل توجهی از دانشجویان از این شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند.

🔹بر این اساس، بیش از نیمی از دانشجویان از یوتیوب استفاده می‌کنند؛ امری که نشان می‌دهد این پلتفرم در امور آموزشی برای دانشجویان بسیار مفید است.

🔸علایق نسل جدید اگرچه ممکن است الان بخش کوچکی از جامعه را شامل شود، اما نشان می‌دهد که در سالیان آتی جامعه به‌چه شکل خواهد بود؛ امری که باید مورد توجه سیاستگذاران و آینده‌پژوهان باشد.

@socialMediaAnalysis
↪️ @commac

🟠 آیا روابط‌عمومی، کارخانه خبرسازی است؟ 

یکی از انتقادات رایج در فضای ارتباطات ایران، موضوع خبرسازی در روابط‌عمومی است. جالب اینجاست که در رأس بسیاری از هرم مدیریتی روابط‌عمومی، فارغ‌التحصیلان رشته روزنامه‌نگاری حضور دارند. 

این واقعیت سوالاتی جدی را مطرح می‌کند: آیا انتقاد از خبرسازی در روابط‌عمومی، در واقع انتقاد از همان روزنامه‌نگارانی نیست که اکنون در نقش مدیران روابط‌عمومی ظاهر شده‌اند؟ 

شواهد موجود نشان می‌دهد که خبرسازی از زمانی آغاز شد که روزنامه‌نگاران - نه همه - وارد عرصه مدیریت روابط‌عمومی شدند. این تغییر، ماهیت روابط‌عمومی را به سمتی سوق داده که به‌جای تمرکز بر ارتباطات دوطرفه، بیشتر بر کنترل پیام‌ها و مدیریت اخبار استوار شده است. 

انتقاد از خبرسازی در روابط‌عمومی زمانی منطقی است که مدیران این حوزه متخصص روابط‌عمومی باشند، نه روزنامه‌نگارانی که صرفاً به دلیل تجربه در تولید محتوا و آشنایی با رسانه‌ها وارد این عرصه شده‌اند. تداخل نقش‌های روزنامه‌نگار و مدیر روابط‌عمومی، یکی از دلایل اصلی بروز خبرسازی است و باعث کمرنگ شدن رسالت اصلی روابط‌عمومی یعنی شفافیت و برقراری ارتباطات دوسویه شده است. 

به جای سرزنش روابط‌عمومی‌ها، باید ساختار مدیریتی و انتخاب‌های نادرست در انتصاب‌ها را نقد و اصلاح کرد. تنها با تخصصی‌سازی مدیریت روابط‌عمومی می‌توان از بروز چالش‌های اخلاقی و عملکردی جلوگیری کرده و به سمت ارتباطات شفاف و حرفه‌ای‌تر حرکت کرد.   

@SharaPR
↪️ @commac

فصلنامه رسانه، تابستان 1403 منتشر شد
دوره 35، شماره 2 - شماره پیاپی 135، مرداد 1403
https://qjmn.farhang.gov.ir/issue_26826_27805.html

↪️ @commac

توهم «کفایت اطلاعات»؛ چرا مردم فکر می‌کنند همیشه حق با آنهاست

نحوه پاسخگویی ما به استدلال‌ها یا نظراتی که با نظرات خودمان متفاوت است، می‌تواند پیامدهای جدی داشته باشد. این اختلاف نظرها گاه میان دوستان یا اعضای خانواده پیش می‌آید و گاه به اختلافی سرسختانه میان همکاران تبدیل می‌شود.

احتمالاً تا کنون شاهد صحنه‌هایی بودید که همۀ افراد درگیر فکر می‌کردند حق با آنهاست و به همین دلیل نیز بحث‌ها و کشمکش‌ها به جایی نرسیده است.

بر اساس یک مطالعه روانشناسی جدید، این وضعیت ناشی از پدیده‌ای است که «توهم کفایت اطلاعات» نام دارد و در چهارچوب آن، افراد معتقدند که «تمام اطلاعات لازم» را برای اتخاذ موضع یا بیان یک استدلال دارند؛ حتی زمانی که واقعا چنین اطلاعاتی ندارند.

ادامه
https://tinyurl.com/2s4e4mab
↪️ @commac

تعداد کاربران اینترنت در جهان به مرز ۵٫۵ میلیارد نفر رسید

🔹تعداد کاربران اینترنت در جهان تا به ۵ میلیارد و ۴۵۰ میلیون نفر رسید که این آمار معادل ۶۷٫۱ درصد از جمعیت جهان را دربرمی‌گیرد.

🔹براساس آمار استاتیستا از این ۵ میلیارد و ۴۵۰ میلیون نفر، ۵ میلیارد و ۱۷۰ میلیون نفر معادل ۶۳٫۷ درصد از جمعیت جهان، کاربر شبکه اجتماعی هستند.
برنا
↪️ @commac

در منع انتشار تصاویر خشونت‌بار

✍️ کامبیز نوروزی، حقوقدان

اخیرا فیلمی از یک نزاع جمعی در شهرستان قزوین در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که در آن رفتارهای بسیار خشنی دیده می‌شود.

خبرگزاری فارس نیز این فیلم را منتشر کرده است.

متاسفانه در شبکه‌های اجتماعی برخی از کاربرها با انگیزه‌های مختلف هرچه را بخواهند منتشر می‌کنند.

اما یک رسانه حرفه‌ای باید اصول اخلاق حرفه‌ای را در منع انتشار تصویر و فیلم خشونت‌بار رعایت کند.

از خبرگزاری فارس که یک رسانه رسمی و حرفه‌ای پر سابقه است انتظار نمی‌رفت که این فیلم خشونت‌بار و شدیدا آزار دهنده را منتشر کند.

این قبیل تصاویر:

اولا؛ موجب آزار روانی بیهوده بیننده‌اند.

ثانیا؛ نوعی پاداش پنهان و ناخواسته به مرتکبان خشونت‌‌اند. آنها با نمایش خشونت می‌خواهند توانایی خود را در ارعاب و خشونت نشان بدهند. انتشار این قبیل فیلم‌ها کمک می‌کند تبهکاران به هدف روانی خود برسند.

ثالثا؛ خشونت را عادی می‌کند. عادی‌سازی خشونت، به ترویج ارتکاب رفتارهای خشن در جامعه می‌تواند منجر شود.

ضروری‌است دوستان ما در رسانه‌های مختلف به این بخش بسیار مهم در اخلاق حرفه روزنامه نگاری به دقت توجه کنند.

@NewJournalism

↪️ @commac

امامی: گردش مالی ماهانه فیلترشکن در ایران حدود ۸۰۰ میلیارد تومان تخمین زده شده است؛ جامعه مدنی آثار فیلترینگ را گزارش دهند/ اعظمی: فيلترينگ در کشور ما نقض غرض شده است/ ضیایی پرور: سطح و گستردگی فیلترینگ در ایران غیر قابل مقایسه با سایر کشورهاست
گزارش کامل شفقنا را از اینجا بخوانید
https://fa.shafaqna.com/news/1886417/
↪️ @commac

امروز در دوره آموزشی سواد رسانه ای در فضای مجازی که در صدا و سیما تدریس داشتم ، یک برنامه هوش مصنوعی را به شرکت کنندگان معرفی کردم و تست کردیم که آهنگ و شعر و ترانه می سازد و خواننده هم می خواند. / حسین امامی
یک آهنگ درباره سواد رسانه ای ساخته و تاکید کرده بر راستی آزمایی اخبار

↪️ @commac

🔰#ژورنالیسم | دستورالعمل بی‌بی‌سی برای استفاده از AI در تحریریه

بی‌بی‌سی یک راهنما برای استفاده از هوش مصنوعی در تحریریه آماده کرده که به نظرم رویکرد و برخی نکاتش برای هر سازمان و یا گروه تولیدکننده محتوا میتونه مورد توجه قرار بگیرد.

نکات مهم:
➖هرنوع استفاده از هوش مصنوعی باید با اصول بی‌طرفی، دقت، انصاف و حفظ حریم خصوصی سازگار باشد.
➖تعصبات الگوریتمی و داده‌های آموزشی با نتایج تولید شده توسط ابزارهای هوش مصنوعی رابطه مستقیم دارد و می‌تواند گمراه کننده باشد.
➖هوش مصنوعی مولد بر اساس پیش‌بینی پاسخ‌های محتمل می‌تواند خطای توهمی داشته باشد.
➖ورود اطلاعات به ابزارهای هوش مصنوعی می‌تواند توسط توسعه‌دهنده برای آموزش بیشتر استفاده شود یا با دیگران به اشتراک گذاشته شود و این می‌تواند برای داده‌ها و امنیت اطلاعات یک خطر بالقوه باشد.

دانلود

@FusionOfThoughts | شهرام شریف
↪️ @commac

🎯 رشد اقتصادی لزوماً مردم را خوشبخت‌تر نمی‌کند
— هر چیزی که دائم رشد کند نهایتاً موجب نابودی خودش می‌شود


📍در قرن بیستم، تعریف پیشرفت به‌نظر روشن می‌رسید و عبارت از رشدی بود که با درآمد ملی یا تولید ناخالص داخلی (جی‌دی‌پی) سنجیده می‌شد. امروز نیز سیاست‌مداران و اقتصاددانان پیوسته مدعی می‌شوند چارۀ مشکلاتشان، از فقر گرفته تا آلودگی هوا، رشد بیشتر است. اما آیا واقعاً همین‌طور است؟ آیا آرزوی رشد بی‌پایان بشر امروز را سعادتمندتر کرده است؟ آیا نابرابری‌ها و بحران‌های زیست‌محیطیِ امروز نتیجۀ همین آرزوی محال نیست؟


🔖 ۹۸۶ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۴ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/j59013
↪️ @commac

🔻چطور بحران‌های اقتصادی دانشگاه‌های ایران را در برابر رقبای منطقه‌ای عقب انداخت؟/ سبقت دانشگاه‌های عربستان و امارات از ایران در رنکینگ جهانی

دانشگاه‌های ایران حالا دیگر برای چندمین سال پیاپی است که موقعیت متزلزل و آشفته‌ای در رتبه بندی دانشگاه‌ها در جهان دارند.

همین موقعیت متزلزل نیز باعث شده که افسانه‌ها درباره اهمیت خاص دو دانشگاه ایرانی صنعتی شریف و تهران نیز رنگ ببازد و به نظر می‌رسد حالا دیگر به شکلی ناباورانه دانشگاه‌های کشور‌های منطقه همزمان با رشد و شکوفایی اقتصادیشان در حال پیشی گرفتن از ایران هستند که در سال‌های اخیر با انواع بحران‌های اقتصادی و اجتماعی و البته اخراج اساتید خود درگیر بوده است.

در رتبه‌بندی بهار سال ۱۴۰۳ دانشگاه‌های جهان برای سال ۲۰۲۵ که شرکت بریتانیایی کیواس (QS) آن را انجام می‌دهد، دانشگاه ام‌آی‌تی آمریکا برای سیزدهمین سال متوالی در صدر فهرست قرار گرفت و پس از آن نام کالج امپریال لندن و دانشگاه آکسفورد دیده می‌شود.

این بیست و یکمین رتبه‌بندی کیواس از دانشگاه‌های جهان است و نشان می‌دهد به جز دانشگاه ام‌آی‌تی که در ایالت ماساچوست آمریکا واقع شده، نام دو دانشگاه اروپایی نیز در میان سه دانشگاه برتر جهان قرار گرفته است.

کالج امپریال لندن که کیواس امسال آن را در جایگاه دوم جدول نشانده، در رتبه‌بندی قبلی در جایگاه ششم قرار داشت.

دانشگاه هاروارد امسال دوباره با امتیاز ۹۶.۸ در رتبه چهارم قرار گرفته و پس از آن نام دانشگاه کمبریج به چشم می‌خورد که با نمره ۹۶.۷ در رتبه پنجم است.

بر اساس گزارش کیواس، ایالات متحده با ۱۹۷ نهاد دانشگاهی رتبه‌بندی شده و در اختیار داشتن برخی از بالاترین رتبه‌ها، بیشترین نماینده را در سیاهه این سال دارد، اروپا نیز در این زمینه به موفقیت‌های چشمگیری دست یافته است. نیمی از ده جایگاه نخست این جدول به مؤسسات آموزش عالی اروپا که عمدتاً بریتانیایی هستند، اختصاص داده شده است.

بریتانیا دومین کشور دارای رده‌های برتر دانشگاهی در این رتبه‌بندی است، به طوری که نام چهار تا از دانشگاه‌های این کشور در میان ده دانشگاه اول دیده می‌شود./اقتصاد۲۴

@eskannews_com
instagram.com/eskannews
↪️ @commac

چرا دولت های ما در مواجهه با بحران ها شکست می خورند؟

منصور ساعی، روزنامه شرق، 28 مهرماه 1403

🔹بحران را مترادف با رخداد غیرمنتظره، تغییر ناگهانی، اوضاع دشوار، وضع غیرعادی، آشفتگی، نقطه عطف، تهدید تعادل و منافع، کاهش کنترل و تغییر روابط عادی می دانند که به شکل طبیعی(نظیرسیل و زلزله و طوفان) و یا غیرطبیعی با عاملیت انسانی(نظیر جنگ ها، انقلاب ها وخشونت های سیاسی، بحران های اقتصادی و سلامت) و یا ترکیبی دارای منشاء مشترک طبیعی و انسانی(تغییرات اقلیمی) رخ می دهند. سوال این است که چرا برخی دولت ها در برابر این بحران ها شکست می خورند؟ در مطالعه ای که اخیرا در ایران انجام داده ایم، تا حدودی به پاسخ برخی از ابعاد این سوال رسیدیم.

🔹می دانیم که دولت ایران طی هفت هشت سال گذشته با بحران های متعددی نظیر مسدودسازی دسترسی به رسانه های اجتماعی(از 97 تاکنون)، سيل گسترده شمال و جنوب کشور در نوروز 98، ناآرامی های آبان 98، و سقوط هواپیمای اوکراینی در دیماه 98، بحران کرونا در 99 تا 1400، ناآرامی های سال 1401و هک سامانه های سوختگیری(بنزین) کشور و شهرداری تهران در سال 1402و سقوط هواپیمای حامل رئیس جمهور و همراهان در 1403 مواجه بوده است. همچنین فهرست حوادث تلخ دارای قربانیان بیگناه نظیر ریزش ساختمان پلاسکو سال(1395) و متروپل(1401)، زلزله کرمانشاه(1396) و انفجار معدن طبس(1403) و نظایر آن را نیز اضافه کنید.

🔹می توان اذعان کرد که سه دولت مستقر طی این دوران در برابر این بحران ها کم و بیش کارنامه موفقی نداشته اند. نتایج مطالعه ما نشان داد که حداقل سه عامل کلان شکست دولت های ما در برابر بحران ها، «بی اعتمادی اجتماعی تدریجی و انباشتی به کارآمدی و توان حکمرانی در مدیریت بحران»، «انکار، عادی انگاری و کوچک نمایی بحران از سوی دولت ها»، «کاهش ظرفیت تصمیم گیری و فقدان پاسخ به هنگام و موثر به بحران» بوده اند و هرکدام از این سه عامل از عوامل فرعی تری سرچشمه می گیرند.

🔹یکی از دلایل بی اعتمادی اجتماعی به دولت ها در برابر بحران ها ناشی از بی اعتمادی به عملکرد وکارآمدی نظام حکمرانی و مدیریتی در بحران های مزمن به ویژه چند سال اخیر(نظیر سیل و زلزله و ناآرامی های سیاسی و اقتصادی) بود.

🔹بدین معنا که جامعه خسته از تکرار بحران ها نسبت به کارآمدی و اثربخشی نظام سیاسی و دولت در حل و پاسخ موثر به بحران ها بی اعتماد شده است. نکته دیگر کاهش ضریب نفوذ اجتماعی دولت وناتوانی آن در شفافیت ومسئولیت پذیری و اقناع عمومی است. شفافیت، مسئولیت پذیری و سخن گفتن دربارة واقعیت ها هرچند تلخ و ناخوشایند باشد، بیشتر از ابهام، انکار و سخنان دوپهلو‌ی آرامش بخش، اعتمادزا است. امری که دولت در شرایط بحران از آن گریزان است. انگار در ایران نارکارآمدی دولت در حل بحران ها به یک امر تاریخی تبدیل شده است. شفافیت خبری و اطلاع رسانی وجود ندارد. دولت از مردم دلجویی نمی کند، فرد مسئولی برکنار نمی شود و استعفا نمی دهد این امر موجب بی اعتمادی مردم به توان حل مساله و بحران توسط دولت می شود. در واقع براثر وقوع رویدادهای تلخ و فاجعه بار و کتمان و پرده پوشی در بحران ها، دولت نمی تواند جامعه را اقناع کند و هر چه که می گوید مردم کاملاً برعکس آن برداشت و عمل می کنند.

🔹اذعان به قرار داشتن در بحران یا انکار آن، نخستین مرحله از مواجهه با بحران هم در سطح فردی و هم در سطح ملی است. چنانچه یک مسألۀ بغرنج یا یک بحران نوظهور، به سرعت از سوی رهبران سیاسی و تصمیم‌گیران، به مثابۀ یک بحران درک و احساس شود، آنگاه بخش بزرگی از مسیر برای مدیریت بحران ریل‌گذاری شده است. می‌توان گفت مهم‌ترین و نخستین عامل تعیین‌کنندۀ تفاوت بین کشورهای موفق و ناموفق در اطلاع رسانی و بسیج عمومی و مهار بحران، همین عامل پذیرش یا انکار بوده است. انکار، عادی انگاری و کوچک نمایی بحران از سوی دولت ها به یکی از سیاست های آنان تبدیل شده است که لطمات جبران ناپذیری بر مدیریت بحران و مواجهه با آن می زند. در بسیار از بحران ها به ویژه پاندمی کرونا این سیاست ها در عملکرد و رفتارهای دولت ما در بحران کرونا به شیوه پذیرش دیرهنگام ورود و شیوع کرونا درکشور از سوی متولیان بحران، سردرگمی مدیران بحران برای پذیرش بحران(به دلیل ترس از پیامدهای پذیرش بحران و نگرانی از ایجاد و توسعه هراسی عمومی و فقدان برنامه و آمادگی مقابله)، تقلیل وکم اهمیت جلوه دادن بحران کرونا به مثابه یک بحران عادی و تناقض گویی متولیان بحران(وجود سخنگوهای متعدد و ناهماهنگ، ارائه اطلاعات گمراه کننده در هنگام بیان ها و گفتگوهای رسانه ای متولیان بحران) خود را نشان می داد.
ادامه در روزنامه شرق

https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-946079/
@coffee_comm
🆔 @commac

عباس عبدی: صدا و سیما آنقدر خبرهای دروغ گفته است که اگر یکبار هم راست بگوید کسی باور نمی کند/هنگامي كه از خلاف گفتن نترسی يعنی هيچی نيستی

عباس عبدی در اعتماد نوشت:

🔹صدا و سیما به زبان روشن به مخاطب مي‌گويد؛ خبر مي‌خواهيد؟ برويد رسانه‌هاي خارجي را ببينيد؛ زيرا در پيشخوان ما خبر واقعي وجود ندارد

🔹 مرجعيت خبري داشتن ربطي به يك مورد راست و دروغ گفتن ندارد. مربوط به پذيرش مخاطب است حتي اگر خبر دروغ يا اشتباه باشد

🔹 البته تكرار خبرهاي دروغ مرجعيت را زايل مي‌كند. پس چرا تا سردار را در تلويزيون نشان ندادند كمتر كسي به خبر آنان باور داشت؟

🔹چون آن اندازه خبرهاي نادرست گفته‌اند كه اگر يك بار هم درست بگويند كسي باور نمي‌كند و اين براي رسانه‌هاي ديگر معكوس است

🔹دارا بودن مرجعيت خبري، يعني بترسي از اينكه دروغ بگويي و اگر دروغ بگويي براي اعتبارت بد شود. هنگامي كه از خلاف گفتن نترسي يعني هيچي نيستي.

@NewJournalism
✅ @commac

🎯 تهیه‌کردن فهرستی از «چیزهایی که نمی‌دانیم» می‌تواند رهایی‌بخش باشد
— همۀ انسان‌ها عمیقاً با مسئلۀ جهل دست به گریبانند


📍ما معمولاً خودمان را به شکلِ «مجموعۀ چیزهایی که می‌دانیم» می‌شناسیم. این چیزها هم شامل خاطرات و دیدگاه‌ها و سلایق شخصی‌مان می‌شود، هم شامل آنچه دربارۀ جهانِ بیرونی می‌دانیم. اما فیلسوفی به نام دنیل دنیکولا، در کتاب جدیدش، درک نادانسته‌ها، می‌گوید فهمِ آنچه نمی‌دانیم یا داشتنِ تصوری از دایرۀ بسیار بزرگ جهلی که گرداگرد ما کشیده شده است، چه بسا آموزنده‌تر باشد. مطالعۀ جهل، اگرچه در نگاه اول متناقض‌نما به نظر می‌رسد، ولی تلاشی است برای فهمِ بهتر انتخاب‌ها و محدویت‌هایی که زندگی ما را ساخته‌اند.

🔖  ۱۵۰۰ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۱۰ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/j46385
✅ @commac

هوش مصنوعی و آینده روابط عمومی:
قوت‌ها، ضعف‌ها، تهدیدها و فرصت‌ها

مقاله ای از خانم فرزانه کوهی دانشجوی دکتری علوم ارتباطات، به اتقاق آقای دکتر نقیب السادات نوشته شده و در فصلنامه جامعه شناسي ارتباطات منتشر شده است.
برای مشاهده چکیده و دانلود اصل مقاله از لینک زیر وارد شوید:
https://jsc.daneshpajoohan.ac.ir/fa/downloadpaper.php?pid=185&rid=52&p=A
✅ @commac