درباره‌ی آزادگی و نافرمانی
یادداشتی از #خسرو_پارسا در سایت نقد اقتصاد سیاسی

درباره‌ی نویسنده [به نقل از سایت نقد اقتصاد سیاسی]
خسرو پارسا، جراح مغز و اعصاب و کنشگر سیاسی و اجتماعی، نویسنده و پژوهشگر ساکن تهران است. او در خانواده‌ای با گرایش‌های ملی‌گرایانه زاده شد و در سال 1340 پس از گرفتن دکترا در رشته‌ی پزشکی از دانشگاه تهران برای ادامه‌ی تحصیل به امریکا رفت. وی همزمان فعالیت‌های گسترده‌ای در جبهه‌ی ‌ملی و کنفدراسیون دانشجویان ایرانی و در سازمان‌های چپ‌گرا داشته است. پارسا در اسفند 1357 به ایران بازگشت و فعالیت‌های خود را در امور پزشکی، اجتماعی و سیاسی ادامه داد.
پارسا زندگی سیاسی پرفرازوفرودی داشت و در سال‌های پیش از انقلاب ضمن فعالیت در کنفدراسیون دانشجویی در قالب گروه اتحاد کمونیستی «فرایند تجانس» با سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران را دنبال می‌کردند. این فرایند به سرانجام نرسید و در سال‌های بعد و تا اواخر دهه‌ی 1360 او در گروه‌ اتحاد کمونیستی (و بعدها وحدت کمونیستی) فعالیت داشت.‌
کتاب‌هایی به‌ترجمه‌ و ویراستاری خسرو پارسا به زبان فارسی منتشر شده، از آن جمله است: منشاء خانواده، مالکیت خصوصی و دولت (فریدریش انگلس)، صورت‌بندی‌های اقتصادی پیشاسرمایه‌داری (کارل مارکس)، یازده سپتامبر: آغاز عصری نو در سیاست جهانی، پسامدرنیسم در بوته‌ی نقد، جامعه‌ی انفورماتیک و سرمایه‌داری، خاستگاه آگاهی در فروپاشی ذهن دوجایگاهی، و درباره‌ی تکامل مادی تاریخ.

https://bit.ly/3heZdIQ

@interventions

نسخه‌ی پی‌دی‌اف یادداشت #خسرو_پارسا

@interventions

داستان‌نویس کاردرست شهرمان، #خسرو_پرهوده، را با داستان کوتاه «نیمکت» شناختم. عجب داستانی! واقعاً خوشحالم که می‌شود داستان‌های بیشتری از او را در اینجا خواند.

@ghesehkhosrow


@interventions

این هم کتاب جدید «خسرو پرهوده»

https://news.1rj.ru/str/ghesehkhosrow/30

تشکل های کارگری و نسخه های بورژوایی و خرده بورژوایی (بخش اول) - کار در ایران
https://kargareirani.blogsky.com/1399/08/23/post-316/%d8%aa%d8%b4%da%a9%d9%84-%d9%87%d8%a7%db%8c-%da%a9%d8%a7%d8%b1%da%af%d8%b1%db%8c-%d9%88-%d9%86%d8%b3%d8%ae%d9%87-%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%a8%d9%88%d8%b1%da%98%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c-%d9%88-%d8%ae%d8%b1%d8%af%d9%87-%d8%a8%d9%88%d8%b1%da%98%d9%88%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%a8%d8%ae%d8%b4-%d8%a7%d9%88%d9%84-

در سالگرد قتل #رزا_لوکزامبورگ و #کارل_لیبکنشت به دست نازیست‌ها و همراهی سوسیال‌دموکرات‌های راست

معرفی چند کتاب از گزیده‌آثار او و درباره اندیشه‌ها و زندگی‌اش

@intervention

https://www.instagram.com/p/CKFIQKjB-Xa/?igshid=ezyr3jfop7ki

امروز دوم بهمن هفتادوپنجمین سالگرد برپایی حاکمیت خودمختار #جمهوری_مهاباد است؛ حاکمیتی که درست مانند دوران حاکمیت خودمختار #فرقه_دموکرات_آذربایجان می‌توان آن را یکی از نقاط درخشان تاریخ معاصر ایران دانست. #قاضی_محمد، آن انسان شریف و درست، را، دارودسته‌ی پهلوی دوم، چنان ناجوانمردانه و با فریبکاری اعدام کردند که داغ‌اش هنوز تازه است. در این ویدئو نکاتی درباره‌ی این رویداد بازگو شده است.

پانوشت:
افتخار می‌کنم که محتوای این ویدئو را در #روزآروز تهیه کرده‌ام‌. واقعا وقتی به آن #یک‌سال خودمان در روزآروز فکر می‌کنم، سرشار از شادی و امید می‌شوم.
@interventions


https://www.instagram.com/p/CKTJs4wBY50/?igshid=1n9afili4pxoe

کتاب «زمینه‌ی جامعه‌شناسی» #امیرحسین_آریان‌پور اهمیت تاریخی و علمی جدی‌ای دارد حتا اگر در دو دهه‌ی اخیر به کناری گذاشته شده باشد. طبیعتاً بسیاری متون پایه‌ی جامعه‌شناسی بسی‌ بهتر از آن منتشر شده‌اند اما جایگاه تاریخی‌اش محفوظ است. در این‌جا درباره‌ی تجربه‌ی شخصی خواندن دوسال‌نیمه‌ی آن حرف زده‌ام.

@interventions

https://www.instagram.com/p/CKakAJkh2Vp/?igshid=5wcr7unsd2m9

برای کاری پژوهشی دو کتاب از #علی_مرادی_مراغه‌ای را سفارش دادم و دیروز و امروز‌ آن‌ها را تورقی کردم. تأسف‌آور بود همین تورق نیم‌بند. در پایین بیشتر توضیح داده‌ام درباره این موضوع. مرادی مراغه‌ای کتابی، به نظرم بسیار مهم، درباره انجمن‌های مشروطه و مسأله‌ی خودمختاری دارد. به هر حال تا اینجا که انگار سرم به سنگ خورده‌ باشد، گیجم...

@interventions

https://www.instagram.com/p/CKiFMAYh7oF/?igshid=12jjvmixjq1m

کمی درباره کتاب‌ دوجلدی «روزشمار غائله‌ی آذربایجان» که #کاوه_بیات و #رضا_آذری_شهرضایی گردآوری‌اش کرده‌اند. و کمی بیشتر درباره‌ی رویکرد کاوه بیات.

@interventions

https://www.instagram.com/p/CKk65dGB5IW/?igshid=1ajyhwjeagi5k

دوران حاکمیت خودمختار فرقه دموکرات آذربایجان از زبان غلامحسین ساعدی

مصاحبه‌ی #ضیا_صدقی با #غلامحسین_ساعدی درباره‌ی دوران #حاکمیت_خودمختار فرقه‌ی دموکرات آذربایجان واقعاً شنیدنی است.
ساعدی توصیفی دقیق از آن دوران و شخصیت #جعفر_پیشه_وری ارائه می‌دهد.
توصیف تاریخی‌اش، در کنار نقدهای بجای او، تصویری از آن دوران ارائه می‌دهد که جهنم‌انگاری سلطنت‌طلبانه از آن دوران را دود می‌کند و به هوا می‌فرستد.
از دکتر مرادی عزیز متشکرم که این فایل را همرسان کردند.

@interventions

امروز ۱۴ بهمن سالروز درگذشت/کشته‌شدن #تقی_ارانی است. در این یادداشت کوتاه به چند جنبه‌ی زندگی فکری‌سیاسی او اشاره کرده‌ام.


https://news.1rj.ru/str/Interventions/92

به یاد #سیاوش_کسرایی، شاعر دو منظومه‌ی درخشان #آرش_کمانگیر و #مهره_سرخ

@interventions

https://www.instagram.com/p/CK_kvL1JH0L/?igshid=4wybwfngseio

اکنون و اینجا؛ مسأله این است

#ناصر_زرافشان آدم روشن‌بینی است؛ کمتر اسیر ذوق‌زدگی‌های مرسوم می‌شود و بیشتر می‌کوشد، در اوج همدلی، وجوه نادیده موضوع را بگشاید. در این ویدئو، برخلاف تیترهای ذوق‌زده‌ای که خبرگزاری‌ها و تارنماها و کانال‌ها بر آن گذاشته‌اند، در فرازی مهم از سخنان‌اش می‌گوید: «هر سازمان سیاسی مانند یک ارگانیسم زنده است و برای حفظ و ادامه زندگی خود در یک محیط دائم‌التغییر و برای رویارویی با شرایط دائم‌التغییر آن محیط، باید در خود نیز تغییرات ضروری و مناسب را عملی سازد.
راه و آرمان کلی رفقای ما، ورای شکل یا شکل‌های مشخص مبارزه در یک دوره با یک دهه‌ی خاص، سوسیالیسم بود. و تا آنجایی که من رفقای سیاهکل را می‌شناختم، یقین دارم که اگر امروز آنان در میان ما بودند، دغدغه‌ی آن‌ها تدوین راهبرد مبارزاتی متناسب با شرایط کنونی بود».
اما نکته درخشان در کلام او که برآمده نگرشی دیالکتیکی به وضعیت است، اینجاست: «گمان می‌کنم بخش بزرگی از اختلاف‌نظرهایی که طی دهه‌های گذشته موجب تشتت و تفرقه میان فداییان شده است برخاسته از شرایطی است که در زمان بروز این اختلافات وجود داشته و امروز دیگر وجود ندارد. ازاین‌رو جا دارد که نیروی خود را بر تحلیل و شناخت وضعیت حاضر و وظایف خود در برابر آن متمرکز سازیم».
در میان جنبش چپ، در میان سازمان‌ها و احزاب گوناگون چپ، شاید کمتر از انگشتان دست باشند کسانی که نظراً و عملاً این نگرش را درک کرده باشند.
موضوع این است که اگر بخواهیم این نگرش درست را جدی بگیریم، باید نه تنها شکل‌های سازمان‌دهی بلکه نام‌ها، رویّه‌ها، خود سازمان‌ها و احزاب را هم در این فرایند وارد کنیم. پس مسأله نه بیان این نگرش درست که جدی‌گرفتن نظری و عملی آن است. این آن وجه مفقود در فضای امروز است.
حتماً کامل بشنوید!

@interventions

https://bit.ly/3rxNuJf

توییت #عماد_بهاور، عضو شورای رهبری اصلاح‌طلبان، باز دیگر داستان قدیمی «انقلاب کردن» را به میان کشید. در این یادداشت کوتاه به خود این ایده و رویکرد پرداخته‌ام.

@interventions

https://bit.ly/3aPLohh

برای بازچاپ کتابی مهم: «#اکولوژی مارکس» نوشته‌ی #جان_بلامی_فاستر با ترجمه‌ی #اکبر_معصوم_بیگی

@interventions

https://www.instagram.com/p/CLJUIwKB2mK/?igshid=1m9n667agx8m3

یادداشتی دقیق و خواندنی از #حسین_اکبری درباره‌ی شیوه‌هایی که کارفرمایان و دولت‌ها می‌کوشند کارگران را تا حداکثر ممکن بدوشند.

@interventions



https://kargareirani.blogsky.com/1399/11/27/post-325/

تجربه‌ی دولت کمونی در ونزوئلا

مقاله‌‌ای بسیار مهم از #جان_بلامی_فاستر درباره‌ی تجربه‌ای مهم در ونزوئلا که چاوز هم در ماه‌های آخر زندگی خود در سخنرانی‌ای به اهمیت تاریخی آن در سازمان‌دهی سوسیالیستی جامعه تأکید کرده بود.

@interventions

https://bit.ly/3au8smL

تکه‌هایی از مقاله‌ی بالا: «چاوز و دولت کمونی» نوشته‌ی جان بلامی فاستر (۲۰۱۵)

۱.
ساکنین نواحی جغرافیایی کوچک‌تر از شهر در کمون‌ها در شمار شوراهای کمونی با هدف ایجاد خودگردانی از طریق یک مجلس کمونی که براساس اصول مشارکتی شکل گرفته است متحد می‌شوند. کمون‌ها در واقع ساختارهای سیاسی ـ اقتصادی ـ فرهنگی هستند که در حوزه‌هایی مانند تولید خوراک، امنیت مواد غذایی، مسکن، ارتباطات، فرهنگ، مراودات کمونی، بانکداری کمونی و نظام‌های قضایی دخالت دارند. تمامی این موارد به صورت قانونی و با تصویب قوانین ارگانیک قدرت مردمی (Organic Laws of Popular Power) در سال ۲۰۱۰ اجرایی شدند که شامل قانون سازمانی کمون‌ها و قانون سازمانی نظام اقتصاد کمونی است.

۲.
هنگامی که چاوز در سخنرانی اکتبر ۲۰۱۲ خود وارد مرحله‌ای بدون بازگشت شد‌‏، لحظه‌ای تاریخی بود. او بر یک تحول سیاسی سوسیالیستی در تمام سطوح، به قصد انتقال قطعی قدرت سیاسی به مردم اصرار داشت، و این به معنای بازگشت‌ناپذیرساختن انقلاب بود. [...]. تجزیه و تحلیل چاوز به وضوح در مفهوم «بازتولید متابولیک اجتماعی» مزاروش ریشه دارد. نظام سرمایه، در این دیدگاه، نظامی است سراسری از بازتولید، نوعی متابولیسم نظام‌مند، هر چند در شکلی که انسان‌ها را از خود، یکدیگر، جامعه و طبیعت بیرونی‌شان بیگانه می‌کند. بنابراین، ایجاد یک اقتصاد سیاسی سوسیالیستی واقعی نیازمند نهاد‌سازی یک دولت کمونی بدیل است که به عنوان پایه‌ی تولید و مبادله اجتماعی عمل کند. دولتی که از متابولیسمی ارگانیک برخوردار خواهد بود که به اندازه خود سرمایه‌داری حیاتی است (و در واقع حیاتی‌تر چون بیگانه نشده) و خود را بر اساس قدرت دموکراسی پیشگام پایه‌گذاری کند.

۳.
همانطور که مایکل لبوویتز اشاره کرده است، هدف سوسیالیسم قرن بیستم که چاوز آغازگر آن شناخته می‌شود، ایجاد «سوسیالیسم به عنوان یک نظام ارگانیک» بود. چاوز در ژانویه‌ی ۲۰۰۷، اهداف اجتماعی ـ اقتصادی کلی انقلاب سوسیالیستی بولیواری را با معرفی انگاره‌ی «مثلث بنیادی سوسیالیسم» (بار دیگر بر پایه‌‌ی نظرات مزاروش) ــ ترکیبی از دارایی‌ اجتماعی، تولید اجتماعی و ارضای نیازهای اجتماعی ــ ارائه کرد. از نظر لبوویتز ــ که به درخواست چاوز نقش مهمی در تفسیر قطعات مرتبط با این موضوع در فراسوی سرمایه مزاروش داشت و منجر به صورت‌بندی مثلث بنیادی سوسیالیسم چاوز شد ــ این موضوع نقطه عطفی اساسی است: «یک بار دیگر، گام نظری چاوز را می‌توان در کتاب فراسوی سرمایه مزاروش پیدا کرد. مزاروش با استناد به مارکس بر ضرورت درک سرمایه‌داری به عنوان یک نظام ارگانیک با ترکیبی خاص از تولید ـ توزیع ـ مصرف تأکید می‌کند، که در آن تمام عناصر همزمان وجود دارند و یکدیگر را پشتیبانی می‌کنند. به نظر او شکست تجربه‌های سوسیالیستی قرن بیستم به دلیل شکست در فرارفتن از «دور باطل رابطه‌ی سرمایه‌ای» است، یعنی ترکیب دورپیمایی‌ها که «همگی در هم پیچیده‌اند و یکدیگر را متقابلاً تقویت می‌کنند» و به این ترتیب مقوم «دیالکتیک معیوب نظام علاج‌ناپذیر و اتلاف‌گر سرمایه» است. به طور خلاصه، عدم موفقیت (یا تلاش) در جایگزینی تمام بخش‌های «کلیت مناسبات بازتولیدی موجود» به معنی شکست در «فرارفتن از سرمایه» است».

۴.
با این حال، حتی زمانی که این بحران‌ها و حملات علیه انقلاب بولیواری انجام می‌گرفت، دولت مادورو انقلاب را به پیش می‌برد. شعار اصلی مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری مادورو «یا کمون یا هیچ چیز» بود که از سخنرانی چاوز، «تغییر در زمامداری»، برگرفته شده بود. زمانی که چاوز در اکتبر ۲۰۱۲ در باره‌ی دور جدید انقلابی سخنرانی کرد، تقریباً هیچ کمون ثبت شده‌ای وجود نداشت، (اگرچه تعداد زیادی در حال شکل‌گیری بودند و برخی از آنها در اوایل سال ۲۰۱۰ در سطح مردمی ظاهر شده بودند). در سپتامبر ۲۰۱۳، بیش از ۴۰،۰۰۰ انجمن‌ ثبت‌شده کمون وجود داشتند (برخی از آنها مربوط به سال ۲۰۰۶ بودند)، در حالیکه تعداد کمون‌های ثبت‌شده از هزار فراتر رفته بود و قدرت سیاسی قابل توجهی در اختیار دولت کمونی نوظهور قرار می‌گرفت.[۳۵] مادورو با وجود کاهش مخارج دولت (که آن را با کاهش حقوق خودش آغاز کرد) بودجه‌ی سال ۲۰۱۵ برای کمون‌ها را ۶۲ درصد افزایش داد. او کمون‌ها را «تجلی بیشینه‌ی دموکراسی» و «سوسیالیسم محض» می‌خواند. او در کنفرانس اقتصاد کمونی ملی در فوریه ۲۰۱۴ اعلام کرد که هدف فقط ایجاد دولت شورایی نیست، بلکه اقتصاد شورایی نیز جزو این اهداف بوده است: «دموکراتیزه کردن دارایی‌ها، ایجاد شکل‌های جدیدی از دارایی اجتماعی مانند کمونی، برای تقویت دموکراسی مشارکتی و پیشگام ضروری است.»