مُداخِلات – Telegram
مُداخِلات
467 subscribers
44 photos
5 videos
41 files
197 links
اظهارات و مکتوبات یک جامعه‌روزشناس‌نامه‌شعرنگار
Download Telegram
معرفی و نقدی اولیه به کتاب «نه طبقه نه متوسط» #مراد_ثقفی. اما چرا اولیه؟ به این دلیل که در این نوشته صرفاً ـ البته به‌شکلی فشرده ـ به موضع ثقفی در این کتاب پرداخته‌ام، در حالی که باید کار او را در بستری بزرگ‌تر هم از نظر تاریخی و هم از نظر سیاسی خواند که چنین کاری نوشته ضروری دیگری می‌طلبد.
به دلیل ملاحظات سردبیر سایت #وینش عنوان اصلی نوشته را که «روضه‌خوانی روی قبر خالی» بود، به عنوان فعلی تغییر دادم. چند تغییر دیگر هم اِعمال شد به فال نیک می‌گیرم‌اش و در آن نوشته دوم به آن‌ها خواهم پرداخت. یکی از این تغییرات مربوط بود به دیگر نیروهای سیاسی‌ای که قصد ازآن‌خودکردن #طبقه_متوسط کرده‌اند.

@interventions


yon.ir/fOnmR
بحث‌هایی که حول مدرسه تابستانه #مطالعات_فرهنگی و اجتماعی شکل گرفت، تکرار مکررات بود. برایم مهم شد که دست کم تا حدی که می‌توانم آن را به مسأله‌ای قابل توجه بدل کنم. این یادداشت تلاشی برای این کار است و امیدوارم توانسته باشم موضوع را به‌درستی صورت‌بندی کنم.


@interventions


http://problematicaa.com/summer-school-usc/
یادداشت کوتاه خواندنی از #مهدی_سلیمانیه عزیز درباره همه‌چیزدان‌های شبه‌علمی. هر چند نمی‌توانم با او در اینکه صرفاً پیچیدگی زبانی پژوهشگران و اینکه «متخصصین واقعی ما، زبان حرف زدن با مردم عادی را یاد نگرفته‌اند»، باعث پروبال‌گرفتن این «آچارفرانسه‌های شبه‌علمی» شده‌‌اند، با او موافق باشم اما مسأله را به‌درستی تشخیص داده است.

@interventions

https://news.1rj.ru/str/Inkojaa/1147
مُداخِلات
بحث‌هایی که حول مدرسه تابستانه #مطالعات_فرهنگی و اجتماعی شکل گرفت، تکرار مکررات بود. برایم مهم شد که دست کم تا حدی که می‌توانم آن را به مسأله‌ای قابل توجه بدل کنم. این یادداشت تلاشی برای این کار است و امیدوارم توانسته باشم موضوع را به‌درستی صورت‌بندی کنم.…
تکمله‌ای مهم بر یادداشت
از دوستی شنیده‌ام که برخی افراد صرفاً به دلیل مشکل مالی و ناتوانی در پرداخت هزینه نتوانسته‌اند در این یا آن کارگاه شرکت کنند و به‌رغم اطلاع از این وضع، برگزارکنندگان هم هیچ راهکاری نیندیشیده‌اند که این امکان برای آن‌ها فراهم شود. اگر چنین چیزی صحت داشته باشد، چنان شرم‌آور و تأسف‌بار است که حد ندارد.
هر چند هنوز بر درستی استنتاج‌های این یادداشت تأکید می‌گذارم، اما از کسانی که به دلایل بالا نتوانستند در این کارگاه‌ها شرکت کنند و در این یادداشت به دلیل بی‌اطلاعی، وضع آن‌ها را در نظر نگرفته‌ام، عذر می‌خواهم.

@interventions
این یادداشت تکان‌دهنده است و صرفاً نشان از ویران‌سازی آموزش در مهم‌ترین سال‌های زندگی افراد دارد.

@interventions
🔹مدارس درآمدزایی کنند، فقط مصرفی نباشند!

🔸در ادبیات مربوط به سیاست‌گذاری آموزش، «اجازه‌دادن به مدارس دولتی برای درآمدزایی» یک سیاست راست‌گرایانۀ رادیکال شناخته می‌شود. جالب است که اخیراً در معرفی دومنیک راب، وزیر خارجۀ جدید بریتانیا نوشته بودند او یکی از اعضای رادیکال دست‌راستی حزب محافظه‌کار و از طرفداران این سیاست است؛ سیاستی که تاکنون در انگلستان اجرا نشده است. اما همین سیاست طی سال‌های اخیر به یک رویۀ غالب در نظام آموزشی ایران تبدیل شده است تاجایی‌که از آن به «الگوی اقتصادی جدید» نظام آموزشی یاد می‌کنند.

🔸بنا به اظهار یکی از وزرای پیشین آموزش و پرورش در این سیاست بنا است «دست مدرسه در جیب خودش باشد. یعنی درآمدزایی کند و بخشی از آن را به حساب ناحیه و منطقه واریز کند». به‌ویژه از سال ۱۳۹۴ موجی از تغییر کاربری فضای مدارس به فضای تجاری حتی در شهرهای کوچک شکل گرفته است. اخیراً شهردار یکی از شهرهای با جمعیت کمتر از ۲۰ هزار نفر می‌گفت: «آموزش و پرورش شهرستان فهرست تمامی مدارس برِ خیابان‌های شهر را به شورای شهرسازی داده و درخواست تغییر کاربری به مغازه را دارد. ادعا هم این است که می‌خواهیم دست‌مان به جیب خودمان باشد».

🔸اخیراً یکی از دبیران نسیم‌شهر در استان تهران نوشته‌اند در ۵ مدرسۀ واقع در بر یکی از خیابان‌های اصلی، بخشی از فضای مدارس به فضای تجاری تبدیل و ۲۶ باب مغازۀ ۱۲ متری از آن ایجاد و به مبلغ ۱ میلیارد تومان اجاره داده شده است. ایشان توضیح داده‌اند در جلسۀ مدیران عالی آموزش و پرورش شهرستان این نمونه به‌عنوان نمونۀ موفق درآمدزایی معرفی شده و از مناطق دیگر خواسته شده این رویه را در پیش بگیرند و فقط مصرف‌کننده نباشند.

🔸هفتۀ قبل در مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری بحثی ارائه کردم با عنوان «کالایی‌سازی آموزش و روند دگردیسی مدرسه در ایران». در آن جلسه، معاون پشتیبانی آموزش و پرورش می‌گفت بیش از ۸۰ کیلومتر مدرسه برِ خیابان‌های اصلی در کشور داریم و گویا برنامه دارند این فضاها یا بخشی از آن را تجاری کنند. برخی اقتصاددانان نیز تحت عنوان «مولدسازی دارایی‌های دولت» چنین روندی را توجیه تئوریک می‌کنند و حتی در قانون بودجۀ ۱۳۹۸ و متن منتشرشده از سوی سازمان برنامه و بودجه باعنوان «اصلاح ساختار بودجه‌» به‌عنوان یکی از سازوکارهای اصلاحی بر آن تأکید کرده‌اند.

🔸این سیاست‌ها در شرایطی در حال اعمال است که براساس برآوردهای جمعیتی تا سال ۱۴۰۱ حدود ۱.۵ میلیون دانش‌آموز به جمعیت دانش‌آموزی کشور اضافه می‌شود و برای حفظ تراکم دانش‌آموز در کلاس درس در میزان فعلی (میانگین ۲۳ نفر در هر کلاس)، باید طی ۴ سال بیش از ۵۰ هزار کلاس درس جدید ساخته شود.
@omidi_reza
مقاله خواندنی و فوق‌العاده #مهدی_سمائی درباره #شکنجه با عنوان «دسترسی به عدالت برای قربانیانِ شکنجه».

بخشی از متن:
[«اندکی پس از انقلاب 1357، شام در منزل یک ژنرال شاهنشاهیِ پیر مهمان بودم. به عنوان پژوهشگرِ جوانی به او معرّفی شده بودم که روی شکنجه در ایران کار می‌کند. سکوت مودبانه به مصاحبت انجامید وقتی که ژنرال پیر به من رو کرد و با صدایی دوستانه گفت: «پسرم؛ در ایران هیچ وقت شکنجه وجود نداشته و اکنون هم … وجود ندارد». و سپس به سرعت به من چشمک زد! به نظرم رسید که شکنجه چنان به بخشی رایج از تجربه‌ی ایرانی تبدیل شده که کسی به نشانه‌ی تعجب برایش ابرو بالا نمی‌اندازد. ایرانیان با شنیدنش چشمک می‌زنند، ناگزیری‌اش را تصدیق می‌کنند، و به رغم اینها، غیرمدرن نمی‌پندارندش.»

در متن بالا، داریوش رجالی از عادی بودنِ شکنجه در زندگیِ ایرانیان سخن می‌گوید. با وجود این، اگرچه شاید خبر شکنجه شدن تعجبی برنیانگیزد، امّا شنیدنِ خبری در مورد محکومیتِ قضاییِ شکنجه‌گران، کاملاً نادر و تعجب‌آور است. از زمان تشکیل عدلیه تاکنون، چندان حکمی به چشم نمی‌خورَد که بر اساس آن، دادگاهی کسی را به ارتکاب شکنجه محکوم کرده باشد. دادگاه‌ها چندان با بازشناسیِ تجربه‌ی شکنجه‌شدن، میانه‌ای ندارند. بنابراین، از یک‌سو با عادی بودنِ تجربه‌ی شکنجه در زندگیِ روزمره در صد سال اخیر روبروایم، و از سوی دیگر با استثنایی بودنِ بازشناسیِ آن تجربه در آرای قضایی. مسئله‌ی این پژوهش، همین ناسازه است. داریوش رجالی و نویسندگان دیگر، در تاریخ صد ساله‌ی اخیر، انبوهی از موارد شکنجه را روایت کرده‌اند. اما اگر بخواهیم تاریخِ شکنجه را بر اساس آرای دادگاه‌ها بنویسیم، به این نتیجه‌ی نادرست می‌رسیم که چند مورد شکنجه بیشتر رخ نداده است. شکافی ژرف بین آرای دادگاه‌ها و واقعیت گشوده شده است. این شکاف، مسئله‌ای مهم را برملا می‌کند: قربانیان شکنجه به عدالت دسترسی ندارند. عدم دسترسی به عدالت باعث می‌شود قربانیانِ شکنجه نتوانند محکومیتِ شکنجه‌گرشان را به دست بیاورند. در نتیجه، صدای شکنجه‌شدگان به گوش قاضی نمی‌رسد و جایی در آرای قضایی پیدا نمی‌کند. این مقاله در مورد همین شکاف می‌اندیشد.]

@interventions

http://problematicaa.com/torture/
موضوع #دختران_خیابان_انقلاب و دیگر شکل‌های اعتراض مانند آن، واکنش‌هایی بر می‌انگیزند (به طرفداری یا ضدیت) که در آن برخوردها، برخی جنبه‌های به‌ظاهر بدیهی وجود دارد که به‌سادگی نادیده گرفته می‌شوند. آن جنبه‌ها، در این برخوردها طبیعی فرض می‌شوند. یکی از این جنبه‌ها مسأله «مردم خیابان انقلاب» است که این یادداشت درباره آن‌هاست. هر نوع سخن‌گفتنی از #مردم به‌سادگی ممکن است دچار این یا آن شکل از #فروکاست‌گرایی شود. در این یادداشت سعی کرده‌ام با سکوت درباره ماهیت «مردم خیابان انقلاب» از این نوع فروکاست‌گرایی دوری کنم. پس دقیق‌تر آن است که بگویم این یادداشت نه درباره خود «مردم خیابان انقلاب» که درباره شکل خاصی از برخورد و شکل خاصی از داوری درباره آن‌هاست.
عنوان این یادداشت را از عنوان رمان کنستانتین میخائلوویچ سیمونوف شاعر و نویسنده شوروی وام گرفته‌ام.

@interventions

https://bit.ly/2ME2vbs
#لو_ویگوتسکی یکی از چهره‌های کمترشناخته‌شده در حوزه #روان‌شناسی است. او و همکارش لوریا پایه‌گذار رویکردی قابل توجه و مهم در روان‌شناسی بودند که در لابه‌لای ستیزه‌های جنگ سرد ناشناخته ماند. خوشبختانه در فارسی مهم‌ترین کتاب‌های او ترجمه یا کتاب‌ها و مقاله‌هایی درباره او تألیف شده است: «اندیشه و زبان» ترجمه حبیب‌الله قاسم‌زاده، «روان‌شناسی ویگوتسکی سیر و تحول اندیشه‌ها» حبیب‌الله قاسم‌زاده و ترجمه دیگر از بهروز عزبدفتری، «روان‌شناسی هنر» ترجمه بهروز عزب‌دفتری، «ذهن و جامعه: رشد فرآیندهای روانشناختی عالی» ترجمه بهروز عزب‌دفتری و کتاب‌های دیگر. جدا از این دو مترجم می‌دانم که دکتر حسن عشایری و دکتر شیوا دولت‌آبادی هم نگاهی به این متفکر دارند.
گویا کتابی در سال ۲۰۱۷ نیز در انتشارات راتلج در آمده با عنوان «ویگوتسکی و #مارکس: به سوی روان‌شناسی مارکسیستی» به گردآوری کارل راتنر و دانیل نونس هنریک سیلوا.
لینک زیر معرفی‌ای بر کتاب اخیر است.

@interventions

http://isj.org.uk/revolutionary-psychology/
پنج سال از بودن در پروبلماتیکا و همراهی با دوستان و رفقایم در آن گذشت. این، افتخاری برای من بوده است که در کنار آن‌ها بوده‌ام، آموخته‌ام، راه یافته‌ام و از حضور گرم‌شان بهره برده‌ام.
اما فراتر از ما و برآمده از کنش ما، خود #پروبلماتیکا است که توانسته در این سال‌ها در فراز و فرود، موضع متکثر خود را نشان دهد و تحقق بخشد؛ موضعی که بیش از ارائه‌ پاسخ‌های حاضروآماده در پی تشخیص و صورت‌بندی انتقادی مسائلی بوده که در زندگی فکری و عملی ما و جامعه‌مان با آن‌ها مواجه می‌شده‌ایم.
و نکته مهم درباره پروبلماتیکا این است که در آن نه با یک رویکرد مشخص و متعیِّن که با تکثری از دیدگاه‌ها روبه‌روییم، و از آن، نه یک صدا که صداهای گوناگون برخاسته است. این برای من تجربه‌ای یکتا بوده.
در پایین نشانی مانیفست اولیه پروبلماتیکا را می‌گذارم.

@interventions

http://problematicaa.com/m/
مقاله‌ای کوتاه اما به‌شدت خواندنی از #مایکل_رابرتز با ترجمه #احمد_سیف درباره مفهوم «سرمایه‌داری مترقی» که در کتاب جدید جوزف استیگلیتز درباره آن حرف زده شده است.
از متن: «جالب این که استیگلیتز هرگز توضیح نمی‌دهد که چه شد که سرمایه‌داری مترقی، دموکراتیک و نظارت‌شده در دهه‌یی 1970 به پایان رسید به غیر از این که بگوید این نتیجه‌ی سیاست‌های ناهنجار ریگان و تاچر و غیره بود. ولی خوانندگان نوشته‌های من می‌دانند که از اواسط دهه‌ی 1960 درشرایط عینی تغییر پیش آمد و سودآوری سرمایه در ابعاد جهانی کاهش یافت.
معنایش این بود که سرمایه دیگر نمی‌تواند افزایش درآمد واقعی، ارایه‌ی خدمات عمومی و آموزش رایگان و بهداشت را برتابد. سال‌های سودآوری بالا که امکان ارایه‌ی این امتیازها را می‌داد دیگر گذشته بود. همه‌ی سیاست‌مدارانی که انتخاب می‌شدند (چپ و راست) به کاستن از دولت رفاه و قدرت کارگران، خصوصی‌سازی، و نظارت‌زدایی متعهد بودند. به‌علاوه، سرمایه‌داری مترقی گرفتار چند رکود جدی شده بود که قدرت جنبش کارگری را کاهش داده بود و سودآوری (تا حدودی) احیا شد».

@interventions

https://bit.ly/2WVj9oX
50-51.pdf
7.3 MB
شماره جدید #قلمرو_رفاه
آن‌قدر در تب‌وتاب و بالاوپایین هرروزه گذشت که نمی‌دانم چه حسی باید به این شماره قلمرو داشته باشم با اینکه بخش‌های بسیار مهم و جذابی دارد.
در این شماره (یعنی شماره ۵۰-۵۱) از صفحه ۸ تا ۱۹ می‌توانید میزگردی جالب و عجیب درباره #اصلاحات_پارامتریک و گزارش از نتایج جهانی خصوصی‌سازی صندوق‌های بازنشستگی بخوانید.
از صفحه ۲۰ تا ۳۵ پرونده‌ای داریم درباره #کودکان_کار و #کار_کودکان که مقاله اولی آن را دکتر #احمد_سیف به قلمرو افتخار دادند و نوشتند و یادداشت پایانی آن را هم حسام حسین‌زاده درباره سمن‌های فعال در این حوزه قلمی کرده.
پرونده جذاب «جهان بدون پلاستیک» در صفحات ۳۶ تا ۵۵ آمده و پرونده خواندنی «فاشیسم #ترامپ» در صفحات ۷۲ تا ۱۰۵.
اما پرونده‌ی جذاب و خواندنی دیگری هم داریم که در آن سعی کرده‌ام زیر و بالای طرح #نیودیل_سبز خانم کورتز معلوم شود به همین دلیل در آن از گزارش‌های گوناگون کوشیده شده به جنبه‌های گوناگون این لایحه ورود شود. این پرونده را می‌توانید در صفحات ۵۶ تا ۷۱ بخوانید.
@interventions
کتاب «شورش خرد؛ فلسفه علمی و دانش نوین» نوشته تد گرانت و آلن وودز را با خوش‌بینی تمام شروع به خواندن کردم اما متأسفانه حالا چنان سرخورده‌ام که نگو. نویسندگانی که با تعصبی احمقانه جملاتی چنین کوته‌بینانه را در مقدمه این اثر آن هم در سال ۱۹۹۵ می‌نویسند، معلوم است در باقی کتاب چه کرده‌اند و با مروری کوتاه می‌شود فهمید چه کرده‌اند. عکس این بخش از مقدمه‌شان را این‌جا می‌گذارم. نه مارکسیسم به همین سه منبعی که گفته‌اند خلاصه می‌شود، نه رویکردی چنین ساده‌انگارانه به حتا ماتریالیسم دیالکتیک، خیر و بهره‌ای به کسی می‌رساند.
درس‌های استراتژیک برآمده از بهار عربی

این مصاحبه با #ژیلبر_آشکار اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد. او به‌دقت نشان می‌دهد که چه مسیرهایی پس از انقلاب‌های عربی طی شد.
او از قطب‌بندی‌ای نام می‌برد که اهمیت تحلیلی بسیاری دارد. قطب اول (اسلام‌گرایان بنیادگرا)، قطب دوم (نیروهای امنیتی ـ نظامی باقی‌مانده از رژیم قبل) و قطب سوم یعنی نیروهای مردمی و مترقی (سکولار، سوسیالیست، فمینیست و حتا ناسیونالیست).
در جنبش‌هایی که به‌شکلی قطب اول و سوم همراه هم شدند، بعد از مدتی قطب اول به سمت قطب دوم گرایید تا به‌شکلی جنبش را مصادره کند. این، ازقضا اهمیت خاصی دارد.
اما در جنبش‌هایی (مثل سودان) که قطب‌های اول و دوم در رژیم قدیم با هم همکاری می‌کردند و قطب اول نتوانست خود را در جنبش جا بزند، هر چند ممکن است موفق‌تر (در به‌دست‌گرفتن قدرت) عمل نکرده باشند (به دلیل سمبه پرزور مخالفان‌شان یعنی قطب اول و دوم) اما توانسته‌اند جنبشی مترقی‌تر و پویا‌تر را شکل دهند.
او در آخر به نکته‌ای بسیار مهم اشاره می‌کند: «سودانی‌ها از تجربه مصر و تونس به این نتیجه رسیده‌اند که هرچه انتخابات زودتر برگزار شود، احتمال برنده‌شدن گروه‌هایی که بیشترین سازماندهی، منابع و حمایت بین‌المللی را دارند بیشتر است. در مصر و تونس، بنیادگرایان اسلامی پیروز شدند. در سودان احتمالاً آن دسته از نیروهای سیاسی شانس بیشتری خواهند داشت که از دل رژیم قبلی بیرون آمده‌اند، از جمله اخوان‌المسلمین و سلفی‌ها. ابزارهای مادی آن‌ها به مراتب بیشتر از ابزارهای ائتلاف نیروهای آزادی و تغییر است». توجه به این نکته اهمیت بسیاری برای همه کشورهای منطقه دارد.

@interventions

https://pecritique.files.wordpress.com/2019/05/the-long-arab-spring.pdf
داستان یک کتاب
کتاب «بازخوانی انگلس» داستانی پرفرازونشیب دارد. دوستان در خبرنامه داخلی نشر چشمه #چشمه‌خوان این فرصت را فراهم کردند که بتوانم از آن بگویم. ممنون از این دوستان که متن را بی‌کم‌وکاست منتشر کردند. در اینجا هم فایل پی‌دی‌اف آن و هم اینستنت‌ویوی خود مطلب را می‌گذارم.

@interventions

https://bit.ly/2mvme24
Forwarded from نشرچشمه
نهایی-چشمه_خوان 21و 22.pdf
69.9 MB
فایل پی‌دی‌اف چشمه‌خوان ۲۱و۲۲
Forwarded from ماهنامه قلمرو رفاه (Ali Pazokian)
📌نیودیل سبز چیست؟
@ghlamrorefah
⬅️(راهنمایی برای مشتاقان دانستن بیشتر درباره توافق سبز جدید)

ليزا فريدمن - گزارشگر نيويورک تايمز

مترجم: روزبه آقاجري

🔻اگر اخیرا درباره توافق جدید سبز (Green New Deal) که برای سادگی کار در کل این نوشته نام آن را «نیودیل سبز» می‌گذاریم، زیاد شنیده‌اید و دقیقا نمی‌دانید چیست، تنها نیستید. طرفدارانش می‌گویند راهی برای جلوگیری از نابودی سیاره‌ای است اما مخالفانش معتقدند نقشه سوسیالیست‌هاست که نگذارند شما آسوده باشید. همین باعث شده که درست سر درنیاورید چه خبر است. خب این نوشته می‌خواهد کمی کمک‌تان کند...

...لطفا متن کامل را در لینک زیر پی بگیرید👇🏻👇🏻


👉🏻👉🏻 bit.do/e6L9M
شعری از من که در سایت #وزن_دنیا منتشر شده است. امیدوارم از خواندنش لذت ببرید. دفتر شعرم هم - گوش شیطان کر - به‌زودی در انتشارات #سیب_سرخ منتشر می‌شود.

@interventions


https://vaznedonya.ir/Users/242