این به درد توپولوژی می خوره

یک مورد اینجا و یکی هم اینجا
در مورد رامانوجان یا بهتره بگیم رامانوجن هم که نیاز به توضیح نیست.
به هر حال قدرت خواب رو دست کم نگیرید.

چون خرد معبدی بسازد بس بلند،
با سنگ‌های اصل، استوار و راست،
می‌پندارد حقیقت جاودان بماند،
و مشعل منطق تا ابد برپا و راست.
ولی گودل، سرد و پنهان، نجوا کند:
«هیچ دستگاهی، خود گواه خویش نشود؛
قانون‌نویس از صحنه بیرون رود،
و کاخش در غبار شک فرو رود.»
ذهن، برابر آینه‌ای بی‌انتها ایستد،
که برهان، ژرفا را ننمایاند هرگز؛
هرچه بالاتر رود، سقوط نزدیک‌تر شود،
درِ بسته‌ای که همیشه جویند و نگشایندش.
و با این همه، زیبایی در شکست نهفته است،
حقیقتی نیم‌پوشیده، روشن‌تر از رؤیاست.

#دانستنی های_ به درد_نخور ۳۴
اگر عدد پی رو به صورت باینری در نظر بگیرید، رقم 10¹²مش عدد ۱ می شه.

من به شخصه از این خیلی خوشم اومد.
سلسله‌ مراتب شوخی رو گفته از پایین تا بالاترین درجه.
اون بالای بالا هم پارادوکس رو عنوان کرده. به نظرم همین طوره.
شخصا irony و paradox رو هستم.

خانم
Solenne Gaucher
هستند. ریاضیدان ۳۱ ساله فرانسوی، دکتری آمار دارند.
سال قبل یه جایزه هم بردند، موضوع کارشون مقابله با سوگیری های جنسيتی در الگوریتم های هوش مصنوعی بوده.
می گه سال آخر مدرسه ۲۵٪ دانش آموزان دختر بودند و توی دوره مهندسی در دانشگاه ۱۸٪. توی یه مصاحبه گفته اوضاع ریاضی بدتر از اینه.
داره سعی می کنه سوگیری جنسیتی رو از معادله های ریاضی حذف کنه.

https://youtu.be/CQ3mQ_OQE-g?si=XjlAvExb2p9cGmwz

0.99999999...
همیشه هم 1 نمی شه. می شه بازی رو طوری طراحی کرد که مساوی یک نباشه و کمتر از یک بشه.
یعنی سیستم هایی هست که توی اون ها شاید احساس بهتری داشته باشیم ولی خیلی از خواص به درد بخور رو از دست می دیم.
سیستم استاندارد به دلیل سادگی و قدرتش انتخاب شده.

چرا ایده بدیه که فیزیک بخونید؟

برش کوچکتر: ریاضیاتش سخته.
برش بزرگتر: دیگه نمی‌تونی از فیلم‌های اکشن لذت ببری. چون متوجه غلط بودن فیزیکی‌شون می‌شی.

پرانتز خودم: از سای‌فای هم همینطور. اون فیلم خاص سای‌فای که می‌خواید بگید متفاوته و مشکلی نداره؟ از اونم همینطور. 😁

@Physics_Daily | از نورون تا هوش

پایان تراژیک ده ریاضیدان
۱. کانتور:
نظریه مجموعه ها رو بنا نهاد، مورد تمسخر قرار گرفت، در آسایشگاه بستری شد، اون اواخر فکر می کرد دشمنانی داره که دنبال آسیب زدن بهش هستند.
۲.کاردانو: متهم به سرقت علمی شد، تاریخ مرگش رو پیش بینی کرده بود و در همون روز به زندگی خودش پایان داد تا دچار خطا در پیش گویی اش نشه.
۳. گالوا:
دوئل بر سر دختری یا مسائل سیاسی، در ۲۰ سالگی کشته شد.
۴. گودل: به خاطر ترس از مسموم شدن از خوردن امتناع کرد و در نهایت در گذشت.
۵. ارشمیدس:
می گند در حال حل مساله کشته شد.
۶. هیپاتیا:
زنی ریاضیدان که توسط گروه های مذهبی کشته شد.
۷. فراری:
با توطئه خواهر و با سم کشته شد.
۸. تورینگ:
محکوم شد و به روایتی خودکشی کرد.
۹. فیثاغورث:
توسط دموکراسی خواهان کشته شد.
۱۰.بولتزمن:
خودکشی کرد.

سخنرانی ویتگنشتاین در باب مبانی ریاضیات در کمبریج
#Mathematics #Math #Ludwig_Wittgenstein #Wittgenstein

سفید بازی رو می بره، البته نه با یک حرکت.
شبیه این الگوریتم های تکراری در آنالیز عددی هست یا بعضی الگوریتم های بهینه سازی. یه iteration که باید هی انجام بدی و می گی نکنه به جواب نرسه.
با تکرار یه فرمول به جواب نزدیک می شی و در نهایت همگرا(مات) می شه!

وقتی می خوای کیلویی آمار بدی این top دو درصدها و پنج درصدها خیلی خوبه و به کارت میاد. داشتم لیست ۲۰۲۴ رو نگاه می کردم نفر سوم کسی بود که کل کارش مقاله بازی و الگوریتم سازی بوده توی این سال ها.
به هر حال فعلا دنیا به کام اینا است.

مصاحبه با پروفسور
McMullen
برنده مدال فیلدز و استاد مرحوم میرزاخانی
می گه تو ریاضی دنبال سوال درست باش.
می گه دیگه محاسبات سخت رو دستی انجام نمی ده و از کامپیوتر استفاده می کنه.
می گه روایت نابغه تنها و اینکه کسی تنهایی توی قله باشه رو نمی پسنده، می گه ریاضیات یه پروژه اجتماعی و بین نسلی هست.
می گه یکی از بهترین دوران های زندگی اش برنده شدن مریم میرزاخانی بوده، می گه خوشحالم که چنین تجربه ای بخشی از زندگی ام بوده.
https://www.thecrimson.com/article/2025/9/19/curtis-mcmullen-fifteen-questions/

بعداز ظهر روز جمعه بیست و هفتم آوریل را به قدم زدن گذراند. آن شب شدیداً احساس درد می‌کرد. هوشیار بود و وقتی از پزشک معالجش شنید که فقط چند روز دیگر زنده است فریاد زد: «چه خوب!». پیش از آنکه هوش و حواسش را از دست بدهد، خطاب به خانم بوان که تمام شب را با او بود گفت: «به آن‌ها بگو زندگی حیرت‌انگیزی داشته‌ام». بی‌شک منظورش از «آن‌ها» دوستان نزدیکش بود.
وقتی به بدبینی افراطی‌اش، به شدت تحمل ذهنی و اخلاقی‌اش، به شیوه‌ی طاقت‌فرسایی که قوه‌ی عاقله‌اش را به کار می‌گرفت، وقتی به نیازش به عشق توأم با سختی که آن را دفع می‌کرد می‌اندیشم، می‌خواهم باور کنم که زندگی‌اش سخت ناشاد بوده است. با این حال خودش در پایان زندگی‌اش فریاد زد که آن «فوق‌العاده» بوده است. برای من این نگرش بسیار اسرارآمیز و اظهاری قویاً تکان‌دهنده به نظر می‌رسد.

نورمن مالکوم / خاطراتی از ویتگنشتاین