دل‌هایی که سامان گرفته‌اند... دیگر بازیچه حادثه‌ها نمی‌شوند و بحران نمی‌بینند.

#رشد
#عین_صاد

کسانی که از وزنه‌های کوچک ورزیدگی را هدیه گرفته‌اند، در زیر وزنه‌های بزرگ از پا نمی‌افتند.

#رشد
#عین_صاد

آن‌ها که راه دراز و وقت کم را فهمیده‌اند، مجبورند که خود را زیاد کنند و رشد بدهند.

#رشد
#عین_صاد

عصرها و زمانه‌ها مقصر نیستند، این انسان است که خسارت را می‌پذیرد.

#رشد
#عین_صاد

بگذر از آنکه همه هستی‌ ما، همه سرمایه ما از خود اوست و بگذر از اینکه بی‌نهایت سود می‌دهد؛ چون دادن‌ها از او کم نمی‌کند؛ "لا تزيده كثرة العطاء الا جودا و كرما" و جز بخشش و کرامت چیزی بر او نمی‌افزاید.

#رشد
#عین_صاد

هر کس به حق رسید، به حق می‌رساند. درخت زنده، شاخ و برگ و میوه دارد. به حرف آن‌هایی که می‌گویند دلت پاک باشد، فریب مخور. دل پاک عمل پاک می‌سازد. درخت زنده بار می‌آورد، مگر این طور نیست؟

#رشد
#عین_صاد

آنچه صبر و سازندگی و عمل را پایه می‌گذارد، ایمان است و حب الله است، که: "والذین آمنوا اشد حبا لله".

#رشد
#عین_صاد

هر نیاز نمایانگر یک استعداد بلکه استعداد‌هایی است.

#رشد
#عین_صاد

هر آگاهی خود را در دیگری می‌شناسد، و هر یک از آن‌ها نیز این دوسویگی را به رسمیت می‌شناسند.

#نگاهی_به_فلسفه_سبک_کردن_بارسنگین_فلسفه

کسانی که در تاریخ حضور دارند نمی‌توانند پایان تاریخ را درک کنند.

#نگاهی_به_فلسفه_سبک_کردن_بارسنگین_فلسفه

حقیقت ترسناک شوپنهاور چنین است: در پشت ظواهر و حجاب نموداری، یک جهان نومنی حضور دارد؛ اما این جهان آن سپهر مهربانی نیست که کانت امید داشت در آن با خدا، نامیرایی، و عدالت دیدار کند، بلکه نیرویی وحشی، خروشنده، مهارناپذیر، و بی‌معنا به نام "اراده" در آن‌جا غنوده است. این نیرو به پیروی از اشتهای سیری‌ناپذیر خود برای رسیدن به "بیشتر!" همه چیز را می‌آفریند و ویران می‌کند؛ از چه چیز "بیشتر"، نمی‌داند_ و تنها می‌داند که بیشتر می‌خواهد.

#نگاهی_به_فلسفه_سبک_کردن_بارسنگین_فلسفه

به نظرش می‌آمد که بعضی جاهای کره‌‌ی زمین باید که خوشبختی تولید کنند، مثل گیاهی که خاصِ خاک آنجا باشد و در جاهای دیگر بَد برویَد.

#مادام_بوواری

شاید دلش می‌خواست این همه را محرم‌وار با کسی در میان بگذارد. اما چطور می‌شد از رنجی ناشناختنی حرف‌زد که مدام چون ابرها تغییر شکل می‌داد و چون باد در پیچ و تاب بود؟ نه کلمات مناسب این کار را می‌یافت، نه فرصتش را و نه شهامتش را.

#مادام_بوواری

رفتم به سوی باغ و به یادت گریستم
بر هر گلی، وگرنه که را یاد باغ بود

#امیرخسرو_دهلوی

کمند زلف تو عشاق را به کوی تو آرد
ز بهر بند کشی چشم فتنه جوی تو آرد

هزار کوه غم از دل به یک نظر برباید
هر آن نسیم که بوی مرا ز کوی تو آرد

ز باد خسته شوم چون به گرد روی تو گردد
ولی ز لطف صبا شاکرم که بوی تو آرد

کجا گریز کنم از تو هر طرف که گریزم
خیال زلف توام موکشان به سوی تو آرد

شوم به راه تو خاک و در این غمم که نباشد
صبا غبار غم آلود من به کوی تو آرد

به هر رهی که خرامی به یک نظاره رویت
به صد هزار دل فارغ آرزوی تو آرد

مرا کرشمه و نازی که نرگس تو نماید
دلیل کشتن مردم برای خوی تو آرد

گریستم ز تو خونها بسی و با تو نگفتم
چگونه دوست ازین ماجرا به روی تو آرد

صفت چرا نکند خسروت که سنگ و زمین را
جمال تو برباید، به گفتگوی تو آرد

#امیرخسرو_دهلوی

در حالی که، مگرنه یک مرد باید همه چیز را بداند، در چندین رشته متفاوت مهارت داشته باشد و زن را با نیروهای شورورزی، ظرافت‌های زندگی و همه‌ی رازهای ناگشوده آشنا کند؟ اما نه، این مرد هیچ چیز به آدم نمی‌آموخت، هیچ چیز نمی‌دانست، دلش هیچ چیز نمی‌خواست.

#مادام_بوواری

آرامش را در هیچ‌چیز و هیچ‌کس و هیچ نوع رابطه ‌ای نمی‌توان جستجو کرد.
- ۳۲۷ -

همین برنامه‌ریزی حس خوبی به او می‌داد، و البته تعجبی هم نداشت. هرچه باشد آن‌طور که ولتر مدت‌ها پیش گفته "توهم اولینِ لذت‌هاست".

#فقر_احمق_می_کند

مگرنه این که برای عشق هم، مثل گیاهانِ از هند آورده، خاک مخصوص و درجهٔ حرارت مشخصی لازم بود؟

#مادام_بوواری

این مطالعات حکایت از آن داشتند که بهترین نوع یادگیری آن است که به آهستگی صورت می‌گیرد و نتیجه آن دانش‌اندوزی پایاست، حتی اگر این امر باعث عملکرد ضعیف در آزمون‌هایی شود که برای سنجش پیشرفت‌های فوری طراحی شده‌اند. از این روست که موثرترین نوع یادگیری ناکارآمد به نظر می‌رسد، چراکه باعث عقب‌افتادن می‌شود.

#وسعت_یا_عمق

پژوهشگران دانشگاه نورث‌وسترن، ام‌آی‌تی و اداره آمار ابالات متحده آمریکا شرکت‌های فناوری را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند میانگین سنی بنیان‌گذاران استارتاپ‌هایی که بیشترین رشد را داشته‌اند، هنگام تاسیس شرکت، چهل‌وپنج سال بوده است.

#وسعت_یا_عمق