هزینه انسانی تحریم‌های اقتصادی و روشها و راهبردهای ایجاد تاب‌آوری در نظام سلامت: مروری بر مطالعات در ایران

این عنوان مقاله ای مروری است که به سرپرستی دکتر رضا مجد زاده در مجله‌ی The International Journal of Health Planning and Management منتشر شده است.

در این مقاله این طور عنوان شده است که:

هیچ تحریم هوشمندی وجود ندارد. حتی اگر داروها و لوازم ضروری از رژیم تحریم مستثنی شوند، تحریم های اقتصادی به طور اجتناب ناپذیری بر سلامت جامعه تأثیر می‌گذارد.

اعتقاد بر این است که تحریم‌های اقتصادی اثرات نامطلوبی بر سلامت ایرانیان داشته و مشکلات مالی قابل توجهی در دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی ایجاد می‌کند.این مشکلات بیشتر بر گروه های حاشیه نشین و آسیب پذیر تأثیر می گذارد.

تحریم‌های اقتصادی با تأثیر منفی بر دسترسی به خدمات بهداشتی، به نظام سلامت ایران آسیب می‌رساند. علاوه بر آن، تحریم ها می‌توانند بر تحقیقات و آموزش سلامت نیز تأثیر منفی بگذارد.

اندازه گیری کمی اثرات تحریم‌های اقتصادی بر سلامت و پیامدهای آن دشوار است. یک روش تحقیق دقیق برای بررسی اثرات خاص تحریم‌های اقتصادی بر پیامدهای مختلف سلامت مورد نیاز است.


کمبود شواهد متقن در خصوص اقدامات موثر و عملی برای مقاوم‌سازی نظام سلامت در برابر تحریم‌های اقتصادی وجود دارد. اثربخشی و میزان این اقدامات باید مورد ارزیابی قرار گیرد. بیشتر اقداماتی که در منابع علمی پیدا می‌شود بر تقویت حاکمیت نظام سلامت (health system governance) متمرکز است.

@Scientometric

پایان نامه فروشی (کار علمی و فرهنگی)
از سریال فوق لیسانسه‌ها
@Scientometric

تقریبا 10% از پایان نامه های PhD و ارشد کشور توسط #پایان_نامه فروشها تهیه می شود.
طنز پایان نامه نویسی توسط #دکتر_ببعی (قدیمی اما تاثیرگذار)
ببعی غدد هریسون را مسلط است و برای هر فصل ، 3 کاهو میگیرد!

با تصمیم شورای انضباطی مرکزی وزارت بهداشت، هشت دانشجوی علوم پزشکی تبریز به محرومیت از تحصیل و تبعید محکوم شدند.

هشت دانشجوی علوم پزشکی تبریز با احکام ۱ الی ۲ ساله محرومیت از تحصیل و تبعید به شهرهای اهواز، سمنان، کاشان، ارومیه و اردبیل رو به رو شدند.  این حکم‌ها به علت شرکت این دانشجویان در تجمع ۱۶ اسفند ۱۴۰۱ که در اعتراض به مسمومیت گسترده مدارس بود، صادر شده است. 


میرمهدی موسویان دانشجوی رشته پزشکی ورودی مهر ۱۳۹۹ به چهار ترم محرومیت از تحصیل و تبعید تحصیلی به شهر سمنان

محمدامین سلطان زاده دانشجوی رشته پزشکی ورودی مهر ۱۳۹۹ به سه ترم محرومیت از تحصیل و تبعید تحصیلی به شهر کاشان

سهیلا سپیده دم دانشجوی رشته داروسازی ورودی ۱۳۹۴ به چهار ترم محرومیت از تحصیل و تبعید تحصیلی به شهر اهواز


علی پروین دانشجوی داروسازی ورودی ۱۳۹۸ به سه ترم محرومیت از تحصیل و تبعید تحصیلی به شهر اردبیل

الهه اشرف پور دانشجوی رشته پرستاری ورودی ۱۴۰۰ به دو ترم محرومیت از تحصیل و تبعید تحصیلی به شهر ارومیه

رضا انصاریان دانشجوی رشته پزشکی ورودی ۱۳۹۷ به سه ترم محرومیت از تحصیل و تبعید تحصیلی به شهر ارومیه

بر أساس اخبار منتشر شده در کانال خبری دانشجوی علوم پزشکی تبریز، علاوه بر این ۶ نفر، دو دانشجوی دیگر هم به تعلیق از تحصیل و تبعید محکوم شده‌اند. 

این حکم‌ها در حالی صادر شده‌اند که در چند وقت گذشته و با احتمال صدور چنین حکم‌هایی برای این دانشجویان، دانشجویان علوم پزشکی تبریز و دانش‌آموختگان این دانشگاه اقدام به امضای طومارهایی جداگانه در اعتراض به این حکم‌های احتمالی کرده بودند. همچنین اساتید این دانشگاه تلاش‌هایی برای لغو حکم این دانشجویان انجام داده‌اند که بی‌نتیجه بوده و در نهایت شورای انضباطی وزارت بهداشت چنین احکامی را برای این دانشجویان صادر کرده است.
 

لینک گزارش از روزنامه شرق


چند روز قبل مقاله ای در مورد ایجاد محدودیت ها برای دانشگاهیان در ایران قرار داده بودم که از لینک زیر می‌توانید آن را بخوانید:

https://news.1rj.ru/str/scientometric/6312

هفتمین مقاله رترکت شده از برنده جایزه نوبل پزشکی در 2019

این محقق، Gregg Semenza از هاپکینز، با شاخص اچ 196 و بیش از 190 هزار سایتیشن می باشد و قبلا چند مقاله از این محقق از مجله ی PNAS هم رترکت شده بود و حالا مقاله دیگری از مجله انکوژن نیز از وی رترکت شده است. از علل رترکت مقالات استفاده از تصاویر تکراری و مشابه بوده است.
@Scientometric

«علم‌ در ایران، قربانی آشفتگی سیاسی»، عنوان مقاله کارسپاندنس در مجله لنست می‌باشد که دیروز منتشر شده است.

مقاله با اشاره به تاریخ غنی و درخشان ایران از نظر دستاوردهای علمی شروع می‌شود و سپس در ادامه، مشکلاتی که در چند دهه گذشته مانع پیشرفت ایران در بسیاری از زمینه ها و به‌ویژه آموزش عالی شده را بر می‌شمارد.

از جمله به یکی از اولین چالش‌ها در انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ با اثرات منفی بر آموزش عالی اشاره می‌شود: تعطیلی سه ساله دانشگاهها، پاکسازی اساتید و دانشجویان، اسلامی سازی برنامه های درسی، سیاستهای تفکیک جنسیتی و فرار مغزها.

همین طور درگیری با کشورهای غربی مخصوصا بر سر برنامه هسته ای که منجر به تحریمهای گسترده شد و به این ترتیب دسترسی دانشمندان ایرانی به آخرین فناوری ها دشوار و امکان همکاری بین المللی کمتر شد.

در ادامه به برخی سیاستهای دولت اشاره شده که گاهی در تضاد با پیشرفت علمی در ایران بوده است. به عنوان مثال برخی دانشمندان در ایران به دلیل تحقیقات یا دیدگاههای سیاسی خود با آزار و اذیت و یا زندان مواجه شده اند.

در مقاله در مورد خروج‌ آمریکا از برجا‌م هم گفته شده و از آن به عنوان ضربه سختی به امیدها برای پیشرفت ایران یاد شده است.گرچه مقامات ایران تلاش داشته اند تاثیر خروج آمریکا را کم اهمیت جلوه بدهند.

در مقاله این طور گفته شده که پس از مرگ مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد، اوضاع بدتر از قبل و غیر قابل کنترل شده است. دانشگاهها به کانون اعتراضات تبدیل شده اند و سرکوب در دانشگاه رخ داده و دانشگاهیان با افزایش فشار و خطر از جمله دستگیریهای خودسرانه، ارعاب و حتی خشونت مواجه شده اند.

نویسنده در ادامه این طور گفته که فضای سیاسی کنونی، تحریم‌های اقتصادی و کمبود فرصت‌های پژوهشی، ادامه‌ی کار و پیشرفت را برای دانشمندان در ایران به طور فزاینده‌ای دشوار کرده و‌ فرار مغزها ممکن است بدتر شود. اگر این روند ادامه پیدا کند، می تواند پیامدهای جدی برای پیشرفت و توسعه علمی ایران و همین طور پیامدهای گسترده‌تری برای حقوق بشر و ارزش های دموکراتیک کشور داشته باشد.
شناخت وضعیت اسفبار دانشمندان ایرانی و برداشتن گام‌هایی برای حمایت از آنها برای ارتقای دانش و کمک به جامعه، چه در ایران و چه در سطح جهانی، ضروری است.

با وجود چالش های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، مردم ایران همچنان قدرت و استقامت قابل توجهی از خود نشان می دهند. آنها تعهد خود را به دموکراسی و حقوق بشر و عزم خود را برای غلبه بر موانعی که با آن روبرو هستند نشان داده اند.
در نهایت نویسنده ابراز امیدواری برای آینده کرده و گفته با شناخت تاریخ و یادگیری از درس های آن، می توانیم در جهت آینده ای بهتر برای همه تلاش کنیم. و برای کشوری مانند ایران، با میراث فرهنگی غنی و سابقه غلبه بر ناملایمات، در سال های پیش رو می توان بسیار امیدوار بود.

@Scientometric

نورالینک و تراشه‌های مغزی
بخشی از نوشته پوریا ناظمی

ایلان ماسک، با بازنشر توییتی اعلام کرد که یکی از شرکت‌های زیرمجموعه وی، نورالینک موفق شده است مجوز سازمان نظارت بر دارو و غذای ایالات‌متحده برای آغاز کارآزمایی بالینی تراشه‌های مغزی این شرکت را دریافت کند.

این شرکت چند ماه پیش با نشان دادن آزمایشی بر روی یک میمون که به کمک این تراشه می‌توانست بدون استفاده از دست با صفحه تصویر تعامل برقرار کند به صدر خبرها آمده بود و حالا به نظر می‌رسد آزمایش بخش انسانی آن به‌زودی آغاز شود.


این طرح دربردارنده دو مؤلفه خواهد بود. مؤلفه اول عمل جراحی رباتیکی است که تراشه را در مغز قرار خواهد داد و بخش دوم خود تراشه است که باهدف ایجاد ارتباط واسطه میان مغز و ماشین طراحی شده است.

بر اساس فراخوان شرکت نورالینک به نظر می‌رسد در گام اول این تراشه برای افرادی که دارای ناتوانی‌های فیزیکی مانند مشکلات حرکتی یا بینایی هستند مورد آزمون قرار خواهد گرفت.


تا همین‌الان شرکت‌های تجاری دیگری ازجمله نروتک و سینکرو، مجوزهای آزمون بالینی انسانی را در اختیار دارند و حداقل بر روی ۴۲ نفر این تراشه‌های آزمایشی نصب‌شده است که در برخی از موارد با موفقیت جدی و چشمگیری همراه بوده است.

تفاوت عمده نورالینک با نمونه‌های قبلی و بر اساس ادعای مهندسان آن این است که این شرکت قصد دارد تراشه‌ها را به روشی تهاجمی‌تر و همین‌طور با استفاده از توان پهنای باند بیشتری ایجاد کند که کاربرد آن فراتر از روش‌های درمانی شامل فرآیندهای افزایش توانایی افراد نیز بشود.

فراتر از نورالینک:
روز گذشته نیویورک تایمز گزارشی از پژوهشی منتشر کرد که نتایج آن روز چهارشنبه  در مجله نیچر منتشرشده بود و نمونه درخشانی از کاربردهای چنین تراشه‌هایی بود.


این تحقیق در مورد شخصی به نام گرت-جان اوسکام صورت گرفته بود. او در سال ۲۰۱۱ و زمانی که در چین بود در بک حادثه موتورسواری آسیب دید و از ناحیه کمر به پایین فلج شد.


تیمی تحقیقاتی در سوئیس با نصب ایمپلنت یا تراشه‌ای درون مغز وی موفق شدند میان مغز وی و اعصاب ستون فقرات وی پل بزنند و اکنون این فرد می‌تواند با کمک عصا و پس از ۱۲ سال راه برود.

در حال حاضر این تراشه‌ها به‌صورت عمومی و رایج در بازار عرضه نشده‌اند و اگرچه امیدهای زیادی وجود دارد که با تحقیق فاز بالینی برخی از آن‌ها برای درمان‌های وسیع عمومی ساخته و در اختیار مردم قرار گیرند اما اکنون چنین درمان‌هایی برای همگان در دست نیست.


@Scientometric

آمار تکان دهنده حسین‌علی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان از مهاجرت پزشکان در دو سال گذشته


در دو سال اخیر نزدیک به ۱۰ هزار پزشک که عمده آنها افراد متخصص و فوق تخصص بوده‌اند گواهی گود استندینگ دریافت کرده اند و این می تواند رشته های تخصصی و فوق تخصصی ما را در بسیاری از رشته ها در سالهای آینده از نیروی انسانی خالی کند.

(البته گرفتن گواهی گود استندینگ به معنای مهاجرت قطعی نیست اما این گواهی هم عموما به همین دلیل گرفته می‌شود. از سویی دیگر بسیاری برای مهاجرت نیاز به این گواهی ندارند)

او گفته کشور در حال از دست دادن بخش بزرگی از نیروهای خود در حوزه کلان پزشکی و پیراپزشکی است و این شامل اساتید و پزشکان و پرستاران و سایر حوزه های زیر مجموعه پزشکی نیز می شود.

شهریاری علل این مهاجرت را عدم رضایت از دریافتی‌ها در این زمینه دانست و افزود: بسیاری از این افراد به علت امکان دریافت حقوق‌های بسیار بالا در کشورهای حوزه خلیج فارس حتی فکر مهاجرت به کشورهای اروپایی را هم نمی کنند و به کشورهایی مثل عمان و امارات مهاجرت می کنند به گونه ای که  کشورهای عربی به مقصد اصلی مهاجرت پزشکان ایرانی تبدیل شده است.


@Scientometric

#سوال

اگر ایران از فرصتهای خود در تهیه واکسن کووید-۱۹ به موقع استفاده می‌کرد و واکسیناسیون را زودتر و با سرعت اولیه بیشتر انجام می داد، چه تعداد مرگ بیشتری پیشگیری می‌شد؟

همان طور که می‌دانید در شش ماه اول شروع واکسیناسیون در ایران، کمتر از پنج درصد از جمعیت، به صورت کامل واکسینه شده بودند.

با این که از نظر پوشش کلی نهایی، واکسیناسیون ایران و ترکیه شبیه یکدیگر است، حالا فکر می‌کنید اگر ایران واکسیناسیون را مثلا همانند ترکیه شروع کرده بود، آیا تعداد مرگ بیشتری قابل پیشگیری بود؟

@Scientometric

رترکشن واچ با مجله Undark، گزارش مفصلی در مورد درگذشت دانشجوی دکترای دانشگاه تهران (زهرا جلیلیان) مربوط به آذر ۱۴۰۱ منتشر کرده‌اند.

با چندین محقق و دانشجوی ایرانی (اکثرا در خارج) صحبت شده، به وضعیت دانشجویان در آزمایشگاه ها و مراکز تحقیقاتی پرداخته شده و اشاره شده که درگذشت زهرا جلیلیان، پرسشهایی را درباره مراقبت‌های بهداشت روان در ایران و فشارهای وارده به دانشجویان PhD و انگ بیماری روانی ایجاد کرده.

دانشگاه مرگ او را خودکشی گزارش کرد اما گروههای مخالف سیاسی ادعاهایی مبنی بر دخالت نیروهای سرکوبگر و ... داشته‌اند.

خانواده جلیلیان، استاد راهنمای او را متهم کرده‌اند که به نوعی از او رهایی یافته تا اعتبار پروژه (patent) را به نام خود کند ولی استاد راهنما این را رد می کند و توضیحات دیگری (اشاره به فایل صوتی از تلگرام مربوط به دانشگاه) دارد. او (شمس مهاجرزاده) حتی می‌گوید چند بار بر سر مزار او نیز رفته و برایش قرآن خوانده. او در دفاع از خود اسکرین شاتی از درخواست ثبت Patent ارائه کرده که ظاهرا مربوط به فوریه ۲۰۲۳ بوده که نام خودش و جلیلیان با درصد سهم برابر برای هر فرد در patent در آن است.

@Scientometric

گزارش روزنامه اعتماد از مرگ مشکوک «زهرا جلیلیان» دانشجوی نخبه دانشگاه تهران:

مادر زهرا گفت او دو شب قبل از حادثه به ما و یکی از دوستانش گفته بود: «به کشفی رسیدم که جایزه نوبل فیزیک را می‌گیرد. می‌ترسم اگر کسی بفهمد، آن را به زور از چنگم درآورد یا بلایی سرم بیاورند


برادر زهرا می‌گوید که وقتی خبر خودکشی خواهرم منتشر شد، پلیس آگاهی به ماجرا ورود نکرد. مسوولان دانشگاه هم تاکنون با ما همکاری نکردند، اما نتیجه پزشکی قانونی و بررسی‌های وکیل‌مان ادعای خودکشی را رد می‌کند. 

وکیل پرونده: مرگ مشکوک  مرحومه وقوع این حادثه را قتلی مرموز و پیچیده می‌دانم که نیازمند ابزاری وسیع‌تر و کارآمدتر به منظور ریشه‌یابی موضوع و کشف حقیقت است و فرضیه خودکشی را به‌طور کلی رد می‌کنم. از محضر ریاست قوه قضاییه از باب دادرسی منصفانه و تظلم‌خواهی، صدور دستورات ویژه در این راستا مورد انتظار و استدعا است.

کانال تلگرامی @Scientometric

قرص خوراکی Semaglutide به اندازه شکل تزریقی آن برای کاهش وزن موثر بوده است.

بر اساس اعلام شرکت نوو نوردیسک، در یک مطالعه کارآزمایی بالینی فاز سوم، استفاده از قرص ۵۰ میلی‌گرمی Semaglutide به شکل روزانه، در مقایسه با دارونما، منجر به کاهش وزن بیشتر شده است. به طور متوسط ۱۵/۱ درصد کاهش وزن در گروه Semaglutide (صرف نظر از پایبندی به درمان) و‌۲/۴ درصد در گروه پلاسبو.

در این مطالعه ۶۶۷ نفر با چاقی یا اضافه وزن به همراه یک یا تعداد بیشتری مشکل زمینه ای در یک دوره ۶۸ هفته ای بررسی شده اند. در هر دو گروه مداخله سبک زندگی انجام شده است.


این میزان کاهش وزن توسط قرص Semaglutide مشابه کاهش وزن به دست آمده توسط نوع تزریقی دارو (هفتگی) بوده است.

@Scientometric

چند روز قبل خلاصه‌ای از مقاله کارسپاندنس از مجله لنست با عنوان «علم در ایران، قربانی آشفتگی‌ سیاسی» قرار داده بودم:

https://news.1rj.ru/str/scientometric/6322

دکتر سلامتی (استاد علوم پزشکی تهران) در یک فایل صوتی (فایل بالا) خلاصه‌ای از آن را ارائه و نقدهایی هم به آن وارد کرده اند. لینک از کانال تلگرامی ایشان:

https://news.1rj.ru/str/PaymanSalamati/333

پیش مقاله جدید:اگر ایران واکسیناسیون کووید-۱۹ خود را طبق مدل ترکیه انجام می‌داد (از نظر شروع و سرعت پیش‌برد)، این می‌توانست‌ در مقایسه با تعداد مرگ فعلی، ۵۰ هزار مورد مرگ بیشتری ناشی از کووید-۱۹ را پیشگیری کند. (فاصله اطمینان ۹۵٪ بین ۳۸۱۰۰ تا ۵۳۵۰۰)

با پیش‌برد واکسیناسیون مطابق با الگوی بحرین، مرگِ بیشترِ قابل پیشگیری، برابر با ۷۵۳۰۰ مورد (بین ۵۶ هزار تا ۸۳ هزار) بود. (بویژه در گروه سنی بالای ۵۰ سال).

این در حالی است که اگر واکسیناسیون طبق الگوی بنگلادش پیش می‌رفت، این باعث می‌شد تا ۵۲۸۰۰ (بین ۱۷۴۰۰ تا ۱۸۹۵۰۰) نفر بیشتر از مقدار فعلی جان خود را از دست می‌دادند.

در این پروژه که من هم افتخار همکاری در آن را داشتم، محققینی از بریتانیا، استرالیا، آمریکا و کانادا حضور داشتند و واکسیناسیون ایران را با هشت کشور دیگر، یعنی آرژانتین، بنگلادش، بولیوی، مونته‌نگرو، نپال، سریلانکا، ترکیه و بحرین مقایسه کردیم. کشورها برای مقایسه بر اساس فاکتورهایی مثل سطح درآمد و نوع واکسن غالب استفاده شده (ویروس غیر فعال)، انتخاب شدند.


آرژانتین هم همانند ترکیه، واکسیناسیون را زودتر از ایران شروع کرد، با این تفاوت که سرعت پیش برد آن کمتر از ترکیه بود. اگر ایران واکسیناسیون را مثل آرژانتین شروع می‌کرد و پیش می‌برد، فقط تا ۱۲۶۰۰ مورد مرگ بیشتر (بین ۱۰۴۰۰ تا ۱۳۳۰۰) جلوگیری می‌شد.

پیش برد واکسیناسیون مطابق سرعت کشورهای مونته‌‌نگرو و بولیوی (بر اساس جمعیت) باعث جلوگیری از مرگ بیشتری در گروه افراد مسن و بویژه در موج‌های آلفا و دلتا می‌شد. این حتی با وجود پوشش کلی واکسیناسیون کمتر از ایران است.

این نتایج بر این نکته مهم تاکید دارد که جدای از پوشش کلی واکسیناسیون، شروع زودتر واکسیناسیون و همین طور سرعت اولیه بالای آن تا چه حد می‌تواند در پیشگیری از تعداد بیشتری از مرگ موثر باشد.

پوشش واکسیناسیون ابران با کشورهای بنگلادش، نپال، سریلانکا و ترکیه تقریبا مشابه است (۶۵ تا ۷۰٪). دقت داریم که در ایران بعد‌ از شش ماه از شروع واکسیناسیون، کمتر از پنج درصد از جمعیت کلی، واکسیناسیون کامل را دریافت کرده بودند.

از آنجایی که در افراد مسن ریسک مرگ ناشی از کووید بالاتر بوده، در نتیجه شروع زودتر و سرعت بالاتر واکسیناسیون در این افراد می‌توانست مرگ بیشتری را پیش گیری کند. علاوه بر‌ آن ما در این مطالعه، تاثیرات غیر مستقیم واکسیناسیون مثل کاهش انتقال را درنظر نگرفتیم و این یعنی امکان مرگ پیش‌گیری شده از این مقدار هم می‌تواند بیشتر باشد. سابقه عفونت قبلی، کاهش ایمنی در طول زمان و تاثیرگذاری واکسنهای مختلف، موارد دیگری بود که در مدل ما در این مطالعه در نظر گرفته نشدند (محدودیتها)


در این پروژه بحث‌ کردیم که ایران فرصتهای بسیاری را برای انجام واکسیناسیون زودتر از دست داد. از جمله به فرمان ممنوعیت ورود واکسن آمریکایی و انگلستانی توسط رهبری، تاخیر در تولید واکسنهای ساخت داخل و همین طور عدم مشارکت ایران در ترایالهای فاز سوم واکسنهای چینی اشاره کردیم. مشارکت در این ترایالها توسط کشورهایی مثل ترکیه، بحرین و آرژانتین باعث شد تا با دسترسی به واکسنهای چینی، زودتر و با سرعت بیشتر واکسیناسیون خود را پیش ببرند.

لینک پیش مقاله:

https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2023.05.31.23290799v1.full.pdf

کانال تلگرامی @Scientometric

سیاست عدم شرکت در کارآزمایی بالینی فاز سوم که دستیار وزیر امور خارجه و مدیر کل آسیای شرق و اقیانوسیه وزارت امور خارجه ایران، آن را به عنوان مشکلی در تهیه واکسن اعلام کرده اند، بواسطه دستور رهبری، رئیس جمهور و وزیر بهداشت بوده است.

https://twitter.com/r_zabib/status/1411030798082453512?s=21

۱- با وجود گذشت شش ماه از شروع واکسیناسیون کووید-۱۹ در ایران، کمتر از پنج درصد فول واکسینه شده بودند.

۲- پژوهش ما با یک مدل ساده نشان داد که احتمالا با شروع زودتر و داشتن سرعت اولیه بیشتر می‌توانستیم از مرگ بسیاری از عزیزانمان جلوگیری کنیم.این جدای از پوشش کلی واکسیناسیون و یا حتی استفاده از واکسن با تاثیرگذاری بیشتر (mRNA) بوده است.

۳- ایران فرصتهای زیادی را برای تهیه واکسن از دست داد.از جمله شواهدی هست که نشان می‌دهد اگر ما در مطالعات کارآزمایی بالینی فاز سوم واکسنهای چینی شرکت کرده بودیم،می‌توانستیم زودتر به واکسن چینی دست پیدا کنیم. مثل‏ ترکیه و امارات

۴- وزیر وقت بهداشت اعلام کرده بودند که عدم شرکت در مطالعات بالینی فاز سوم (یک رویکرد علمی) به دستور رهبری، رئیس جمهور وقت و شخص ایشان (وزیر بهداشت) بوده است. دکتر حیدر محمدی، مدیر کل دارو و مواد وقت سازمان غذا و دارو هم در مورد این تصمیم به نهادهای کمیسیون بهداشت مجلس و شورای امنیت ملی اشاره داشته اند.

‏۵- در زمانی که دنیا با کمبود واکسن مواجه بود، ما با تصمیم‌های خودمان دسترسی به واکسن را سخت تر کردیم که منجر به از دست دادن جان های عزیز بسیاری شد. بسیاری علل دیگر هم‌وجود دارد. در این پژوهش (پیش مقاله) ما سعی کردیم این را نشان دهیم و امیدوارم بتوانیم از آن درس بگیریم.

من شرمنده ام اگر هنوز هم در مورد کرونا می‌نویسم. جانهای عزیز زیادی را از دست دادیم و دیگر تبعات روانپزشکی، اجتماعی و اقتصادی و … بر ما وارد شد. از آن گذشته، نگران تاثیرات تصمیمات و گفته های مسئولین در طول پاندمی و … بر آینده اعتماد به علم در ایران هستم. اینجا وظیفه ام نوشتن است و از شما یاد می‌گیرم.

تصاویر مربوط به مستندات این پست را در پایین پست می‌توانید ورق بزنید و ببینید.

@Scientometric

از توئیتر دکتر ماهان غفاری:
یک تفسیر کوتاه درباره پیش‌نویس مقاله اخیر ما درباره برنامه واکسیناسیون ایران و مقایسه عملکردش با کشورهای دیگر مثل ترکیه.
در ۲۴ ساعت گذشته به قدری تفسیرهای غلط دیدم (منهای تئوری توطئه و <<واکسم>> که برایشان علاجی نیست) که فکر میکنم کمی توضیح بیشتر مفید باشد:

پیش مقاله مهمی توسط تیمی از محققان و همکاران در دانشگاه امپریال نوشته شد که در آن برآورد میزان کاهش تلفات کرونا بخاطر واکسیناسیون تخمین زده شده بود. یکی از فرض‌های کلیدی تخمین این بود که

در صورت عدم واکسیناسیون در سناریوی مجازی (counterfactual) ویروس آزادانه با وضعیت مشابه اول پندمی در چرخش میبود. سناریوهای دیگر هم در نظر گرفته شد. اما خوب این سناریوی‌های مجازی تبعا هیچ گاه در واقعیت رخ نمیداد چون دولت ها سیاست های دیگری در قبال مهار پندمی اتخاذ میکردند.

اما در نظر گرفتن چنین سناریوهای مجازی به ما کمک میکند تا به درک بهتری از نقش یک عامل کنترلی در مهار پندمی بپردازیم. ما هم در پیش‌نویس اخیر با همکاران روش مشابهی در پیش گرفتیم تا بتوانیم نقش یک عامل کنترلی، یعنی سرعت واکسیناسیون، را در کاهش فوت بسنجیم.

بگذارید برگردیم به مقاله تیم امپریال. آنها در مقاله تعداد مرگ‌هایی که در اثر واکسیناسیون میتوانست جلوگیری شود را تخمین زدند. از جمله کشورها ترکیه و ایران بود که به ترتیب توانستند از مرگ ۳۵۳ و ۱۸۴ هزار نفر در کشورهاشان جلوگیری کنند. یعنی ترکیه تقریبا ۲ برابر بیشتر از ایران

این با احتساب این بود که این دو کشور پیک‌های متفاوتی از کرونا را تجربه کرده بودند. بطور مشخص ایران پیک دلتا را بسیار شدیدتر از ترکیه تجربه کرد. این یعنی اگر ایران مشابه ترکیه واکسن میزد میتوانست از مرگ افراد بیشتری در موج دلتا جلوگیری کند

این دقیقا اساس ایده‌ای بود که در این پیش نویس سعی کردیم با یک چارچوب مشخص بررسی کنیم. همانطور ک پیشتر نوشتم، ترکیه در واقع توانست بخاطر واکسیناسیون سریع حدودا از مرگ ۱۶۹ هزار بیشتر از ایران پیشگیری کند.

یکی از نتایج بررسی اخیر ما همین بود که نشان دادیم تنها افزایش سرعت واکسیناسیون در ایران (مشابه الگوی ترکیه) میتوانست جان ۵۰ هزار نفر بیشتر در ایران نجات دهد. این عدد در واقع یک تخمین خوشبینانه و کران پایین از جان‌هایی بود که میتوانست در ایران نجات یابد

نقش غیرمستقیم واکسن در کاهش چرخش ویروس و کاهش عفونت که در نهایت منجر به کاهش تلفات میشود در آن در نظر گرفته نشده. در نهایت هم باید در نظر داشت که همگی این تخمین‌ها، چه آنچه ما نشان دادیم چه آنچه تحقیقات مشابه نظیر مقاله بالا انجام میدهند، یک مدل بر اساس واقعیت مجازیست

از این جهت همه‌گی آنها محدودیت‌هایی در قابلیت ترجمه مستقیم به واقعیت دارند.
‏می‌خواستم اینجا از اشتباهات پیاپی خبرنگاران و <کارشناسان> در تفسیر مقاله اخیرمان بگویم که ترجیح میدهم بگذرم. انقدر در این ۳ سال دیده‌ام که متاسفانه امیدی به اصلاح روند نمیبینم. پایان

@Scientometric