"The Harvard Din & Tonics are Harvard University’s signature jazz a cappella group, known for their rich tradition of musical and performance excellence. Their repertoire centers around American jazz standards, but also frequently includes pop, disco, and folk music. These world-touring Harvard students have an enviable reputation for their impeccable musicality, snappy choreography, and hilarious antics."

«من نه بدون دوستانم می‌توانم زندگی کنم و نه بدون دشمنانم. به این نتیجه رسیده‌ام که آدمِ زنده، آدمی است که هم دوست داشته باشد و هم دشمن. اگر همه دوستم داشته باشند، احساس تنهایی می‌کنم و اگر همه دشمنم باشند، احساس بیزاری می‌کنم. و گرچه تعداد دشمنانم از تعداد دوستانم بیشتر است، ولی من هرگز دوست ندارم که دشمنانم از بین بروند و یا تبدیل به دوست بشوند. از دشمن انتظار دشمنی دارم و از دوست انتظار دوستی. و اگر در جایی دوست و دشمن نداشته باشم، احساس خلاء می‌کنم، احساس تنهایی ویران‌کننده‌ای می‌کنم که از آن به آسانی شفا نمی‌توانم یافت. [...] و حتی می‌توانم فریاد بزنم و بگویم: دوستان! و دشمنان! من همه‌ی شما را به یک اندازه دوست داشته‌ام.»

«والریا مسالینا یک زن قدرتمند و بانفوذ در امپراتوری روم بود که برای قدرت سخت جنگید و در طول ۷ سال امپراتریس روم بودن در حقیقت حاکم بالقوه (پنهان) روم بود و امپراتوری روم در اختیار سیادت او بود و می‌خواست با استفاده از نفوذ و قدرتش شخصیت ضعیف شوهرش امپراتور کلودیوس را از قدرت‌های مطلق جدا کند و معشوقه زیبای خود به نام گایوس سیلیوس را جانشین کند و در آن تلاش زیادی کرد، او همچنین بخاطر بی‌بندوباری و شهوترانی بی‌حدش بسیار مشهور بود و در طول زندگیش برای کسب حمایت از خود و پسرش با مردان نیرومند، برجسته و بانفوذ بسیاری رابطه عاشقانه، عاطفی و پرشوری داشت، او بعد از کشف توطئه‌ای که بر ضد شوهرش انجام داده بود در باغ‌های زیبا و باشکوه لوکولوس خود به طرز بسیار بی‌رحمانه‌ای کشته شد.»

ضرب‌المثلی قدیمی ملهم از دنیای برونی و محسوس می‌گوید: «تنها آن کس که کار می‌کند روزی خود را به دست می‌آورد.» شگفتا که این سخن در دنیایی که این ضرب‌المثل آشکارا متعلق به آن است چندان مصداق ندارد، زیرا که جهان برون تابع قانون کاستی است و تجربه بارها نشان داده است که آن کس نیز که کار نمی‌کند روزی خود را به دست می‌آورد و آن کس که می‌خوابد از آن کس که کار می‌کند روزی بیشتری حاصل می‌کند. در جهان برون هر چیز به صاحبش تعلق دارد‌، جهان برون مطیع قانون بی‌تفاوتی است، هر کس که نگین جادویی را بر انگشت دارد، چه نورالدین باشد چه علاءالدین، غول جادو از او اطاعت می‌کند و هر کس که گنج‌های جهان را در اختیار دارد، به هر شیوه نیز که آنها را تحصیل کرده باشد، صاحب آن‌هاست. در جهان روح چنین نیست. در اینجا نظمی الهی و سرمدی حاکم است، در اینجا باران به یکسان بر صالح و ناصالح نمی‌بارد، در اینجا آفتاب به یکسان بر نیک و بد نمی‌تابد، در اینجا تنها آن کس که کار می‌کند روزی به دست می‌آورد، تنها آن کس که تشویش را شناخته است آرامش می‌یابد، تنها آن کس که به هاویه فروشود محبوب را نجات می‌دهد، تنها آن کس که کارد می‌کشد اسحاق را به دست می‌آورد. آن کس که کار نکند نان به کف نمی‌آرد، بلکه گمراه می‌ماند، آن گونه که خدایان اورفه را با چهره‌ای دروغین به جای چهره معشوق گمراه کردند، گمراه کردند زیرا نازکدل و بی‌جرأت بود، زیرا مُطرب بود نه مرد. در اینجا فرزند ابراهیم بودن، یا هفده پشت اصیل داشتن به کار نمی‌آید. بر آن کس که کار نمی‌کند همان حکمی رواست که بر دوشیزگان اسرائیل، زیرا او باد می‌زاید، اما آن کس که کار می‌کند پدر خویش را متولد می‌کند.

جایی که منجلاب گُه است دم از اصلاح زدن خیانت است.