ما به ضمیر ناخودآگاه یک سرباز نجات یافته از جنگ و ترس‌هایی که به نظر می‌رسه هرگز قرار نیست اون رو رها کنن، سفر می‌کنیم.
ویرجینیا وولف به ما نشون می‌ده که دیدن چهره‌ی زشت جنگ چه آثاری می‌تونه روی روان ما باقی بذاره.

چطور جنگ می‌تونه ارزش‌های نو و کهنه رو مقابل همدیگه قرار بده؟ چطور فرهنگ رو زیر سوال می‌بره؟ و چطور آدم‌ها نمی‌تونن به کسی که قبل از جنگ بودن برگردن؟

داشتم کتابای بچگیم رو مرتب می‌کردم، "دُری" عزیزم رو دیدم.
یادم میاد چطور کل کلاس اولم با این کتاب گذشت و یادم میاد که چقدر دوست داشتم یه دوست صمیمی مثل "مِری" داشته باشم. مری با اینکه دوست خیالی "دُری" بود ولی از دوست‌های واقعیش بیشتر هواشو داشت و مواظبش بود.
کاش یه دوست مثل مری داشتم.

وقتی توی کتابفروشی منتظری تا مامانت تلفنش تموم بشه و بیاد حساب کنه:

Starting to feel like you don't need me

@ttpdella

The only way out of the labyrinth of suffering is to forgive.
تنها راه بیرون اومدن از هزارتوی رنج، بخشیدنه.

John Green, Looking for Alaska

بله همه‌ی پول‌هام رو خرج کتاب می‌کنم چون چیزهای دیگه ارزشی ندارن.

زندگی‌نامه داستایفسکیِ عزیزم✨

- چرا هیچی ندارم بخونم

And all of my heroes die all alone
و همه‌ی قهرمان‌های من تنها می‌میرن

Taylor Swift, The Archer

توروخدا از من نپرس: «کتابتو می‌دی بخونم؟»
من روم نمی‌شه بگم نه، بعدش از نگرانی واسه کتابم دق می‌کنم😭

واقعا توی این برهه از زندگیم، بیشتر از هر زمان دیگه‌ای به گربه نیاز دارم.

بهم می‌گی که من خیال‌پردازم. می‌گی که باید دست از زندگی کردن توی رویا بردارم و به دنیای واقعی برگردم.
شاید حق با تو باشه؛ ولی خیلی چیزا هستن که تو ازشون خبر نداری.
تو هرگز نمی‌فهمیش ولی من به عشق تصورِ زندگی کردن توی سرزمین هابیت‌ها، پرواز کردن همراه تینکربل، درس خوندن توی هاگوارتز، شکار روح با آرمنته، پیدا کردن کتاب اسپایدرویک، شاگرد آقای کیتینگ بودن، قهوه خوردن با لورالای گیلمور، فرار کردن از دست کنت‌الاف، عضوی از انجمن شاعران مرده و دوست چارلی دالتون بودن، کار کردن توی هتل ترانسیلوانیا، داشتن شیرینی فروشی توی شهر بری‌بیتی و رقصیدن و آواز خوندن همراه اسمورف‌ها زنده هستم.
شاید تو متوجه‌ش نشی؛ ولی من به عشق باز گذاشتن پنجره‌ی اتاقم به امیدِ اومدن پیترپن زنده‌م.
به عشق دنبال کردن خرگوش‌های سفید برای پیدا کردن سرزمین عجایب!
نه تو متوجه این چیزا نمی‌شی و ازم انتظار داری تنها بخش خوب زندگیم رو هم از خودم بگیرم تا فقط به اصطلاح "بزرگ" بشم.

Written by Ella